RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 60 i 301,

uwzględniając wspólne stanowisko Rady 2004/487/WPZiB z dnia 29 kwietnia 2004 r. dotyczące zamrożenia funduszy byłego prezydenta Liberii Charlesa Taylora oraz osób i podmiotów z nim związanych,(¹)

uwzględniając wniosek Komisji,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) 10 lutego 2004 r. Rada, po przyjęciu przez Radę Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych rezolucji 1521 (2003) określającej zrewidowane środki działania w odniesieniu do Liberii w celu uwzględnienia rozwoju sytuacji w Liberii a w szczególności odejścia byłego prezydenta Charlesa Taylora, oraz po przyjęciu przez Radę wspólnego stanowiska 2004/137/WPZiB z dnia 10 lutego 2004 r. dotyczącego środków restrykcyjnych skierowanych przeciwko Liberii(²), przyjęła rozporządzenie 234/2004 nakładające środki ograniczające w odniesieniu do Liberii(³).

(2) Rezolucja RB ONZ 1532 (2004) z 12 marca 2004 r. przewiduje, że fundusze i zasoby gospodarcze będące w posiadaniu lub pod kontrolą byłego prezydenta Liberii Charlesa Taylora, Jwella Howarda Taylora i Charlesa Taylora Jr, innych najbliższych członków jego rodziny, jego byłych wyższych urzędników oraz innych bliskich współpracowników i osoby go wspierające wskazane przez Komitet Rady Bezpieczeństwa ustanowiony na mocy ust. 21 rezolucji RB ONZ 1521 (2003) powinny zostać zamrożone.

(3) Działania i polityki byłego prezydenta Liberii Charlesa Taylora oraz innych osób, a w szczególności zubożenie zasobów Liberii i ich wyprowadzenie z tego kraju oraz kradzież funduszy i własności Liberii, utrudniły Liberii przejście do demokracji i właściwy rozwój jej politycznych, administracyjnych i gospodarczych instytucji i zasobów.

(4) Z uwagi na negatywny wpływ, jaki ma na Liberię transfer za granicę sprzeniewierzonych funduszy i aktywów oraz wykorzystywanie tych funduszy przez Charlesa Taylora i osób go wspierających dla osłabiania pokoju i stabilności w Liberii i w regionie, konieczne jest zamrożenie funduszy należących do Charlesa Taylora i osób go wspierających.

(5) Wspólne stanowisko 2004/487/WPZiB przewiduje zamrożenie funduszy i zasobów gospodarczych należących do byłego prezydenta Liberii Charlesa Taylora i członków jego najbliższej rodziny, jego byłych wyższych urzędników i innych bliskich współpracowników i osób go wspierających.

(6) Środki te objęte są zakresem Traktatu i z tego powodu, w celu uniknięcia jakiegokolwiek zakłócenia konkurencji, konieczne jest prawodawstwo wspólnotowe aby wykonać je w zakresie, w jakim dotyczy to Wspólnoty. Do celów niniejszego rozporządzenia terytorium Wspólnoty obejmuje wszystkie terytoria Państw Członkowskich, w których stosuje się postanowienia Traktatu, zgonie z warunkami ustanowionymi w tym Traktacie.

(7) Wspólne stanowisko 2004/487/WPZiB przewiduje również możliwość przyznania określonych wyłączeń z wymogu zamrożenia z przyczyn humanitarnych, w celu spłacenia zastawu lub wykonania orzeczenia wydanego przed uchwaleniem rezolucji RB ONZ 1532 (2004).

(8) Rada Bezpieczeństwa ONZ wyraziła swój zamiar rozpatrzenia czy i w jaki sposób umożliwić rządowi Liberii korzystanie z funduszy i zasobów gospodarczych zamrożonych na mocy rezolucji RB ONZ 1532 (2004), po ustanowieniu przez ten rząd przejrzystego mechanizmu rachunkowości i audytu, w celu zapewnienia odpowiedzialnego wykorzystania dochodów państwowych z bezpośrednią korzyścią dla mieszkańców Liberii.

(9) W celu zapewnienia efektywności środków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie z dniem jego opublikowania,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

1. „ Komitet ds. Sankcji” oznacza Komitet Rady Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych który został ustanowiony na mocy ust. 21 rezolucji RB ONZ 1521 (2003);

2. „ fundusze” oznaczają aktywa finansowe i korzyści gospodarcze każdego rodzaju, w tym, (ale nie wyłącznie):

a) środki pieniężne, czeki, roszczenia pieniężne, weksle, przekazy pieniężne i inne instrumenty płatnicze;

b) depozyty w instytucjach finansowych lub innych podmiotach, salda rachunków, długi i zobowiązania dłużne;

c) papiery wartościowe znajdujące się w publicznym i prywatnym obrocie oraz papiery dłużne, włączając w to akcje i udziały, świadectwa papierów wartościowych, obligacje, weksle, zabezpieczenia, skrypty dłużne i kontrakty pochodne;

d) odsetki, dywidendy lub inne przychody z aktywów lub wartości narosłe z lub wytworzone przez aktywa;

e) kredyty, prawo do roszczeń wzajemnych, gwarancje, gwarancje wykonania umowy lub inne zobowiązania finansowe;

f) listy kredytowe, konosamenty, listy zastawne;

g) dokumenty poświadczające zyski z funduszy lub środków finansowych;

h) wszelkie inne instrumenty służące finansowaniu wywozu;

3. „zamrożenie funduszy” oznacza zapobieganie jakimkolwiek ruchom, przenoszeniu, zmianom, wykorzystaniu, dostępowi do funduszy lub dokonywaniu transakcji funduszami w jakikolwiek sposób, który powodowałby jakąkolwiek zmianę ich wielkości, wartości, lokalizacji, własności, posiadania, charakteru, przeznaczenia lub inną zmianę, która umożliwiłaby korzystanie z funduszy, w tym również zarządzanie portfelem;

4. „zasoby gospodarcze” oznaczają aktywa każdego rodzaju, zarówno materialne jak i niematerialne, ruchome i nieruchome, które nie są funduszami lecz mogą służyć do uzyskiwania funduszy, towarów lub usług;

5. „ zamrożenie zasobów gospodarczych” oznacza zapobieganie wykorzystywaniu ich do uzyskiwania funduszy, towarów lub usług w jakikolwiek sposób, w tym, ale nie wyłącznie, poprzez sprzedaż, wynajem lub zastawienie ich.

Artykuł 2

1. Wszystkie fundusze i zasoby gospodarcze posiadane lub kontrolowane, bezpośrednio lub pośrednio, przez byłego prezydenta Liberii Charlesa Taylora, Jewella Howarda Taylora i Charlesa Taylora Jr, oraz przez następujące osoby i podmioty wskazane przez Komitet ds. Sankcji i wymienione w załączniku I, zostają zamrożone:

a) pozostali najbliżsi członkowie rodziny byłego prezydenta Liberii Charlesa Taylora;

b) wyżsi urzędnicy byłego reżimu Taylora oraz inni bliscy współpracownicy i osoby go wspierające;

c) osoby prawne, organy lub podmioty posiadane lub kontrolowane, bezpośrednio lub pośrednio, przez osoby określone powyżej;

d) każda osoba fizyczna lub prawna działająca w imieniu lub pod kierunkiem osób, określonych powyżej.

2. Żadnych funduszy ani zasobów gospodarczych nie udostępnia się, bezpośrednio lub pośrednio, osobom fizycznym lub prawnym, podmiotom lub organom wymienionym w załączniku I, ani na ich rzecz.

3. Świadomy i celowy udział w działaniach, których przedmiotem lub celem jest wspieranie, bezpośrednio lub pośrednio, środków określonych w ust. 1 i 2 jest zabroniony.

Artykuł 3

1. Na zasadzie odstępstwa od art. 2, właściwe władze Państw Członkowskich wymienione w załączniku II mogą zezwolić na uwolnienie lub udostępnienie niektórych zamrożonych funduszy lub zasobów gospodarczych, jeśli właściwa władza ustaliła, że tymi funduszami lub zasobami gospodarczymi są:

a) konieczne do pokrycia podstawowych wydatków, wraz z płatnościami za środki spożywcze, wynajem lub kredyt hipoteczny, lekarstwa i leczenie, podatki, składki ubezpieczeniowe i opłaty na rzecz przedsiębiorstw użyteczności publicznej;

b) przeznaczone wyłącznie na pokrycie rozsądnych kosztów honorariów oraz zwrot poniesionych wydatków związanych z zapewnieniem usług prawniczych;

c) przeznaczone wyłącznie na pokrycie kosztów lub opłat za obsługę w odniesieniu do przetrzymywania zamrożonych funduszy lub utrzymywaniu zasobów gospodarczych;

pod warunkiem, że powiadomiła ona Komitet ds. Sankcji o zamiarze zezwolenia na dostęp do tych funduszy i zasobów gospodarczych i w ciągu dwóch dni roboczych od daty powiadomienia nie otrzymała od Komitetu odpowiedzi negatywnej.

2. Na zasadzie odstępstwa od art. 2, właściwe władze Państw Członkowskich, wymienione w załączniku II, mogą zezwolić na uwolnienie lub udostępnienie niektórych zamrożonych funduszy lub zasobów gospodarczych, jeśli właściwy organ ustalił, że fundusze lub zasoby gospodarcze są konieczne do pokrycia kosztów specjalnych, oraz pod warunkiem, że właściwy organ powiadomił wcześniej Komitet ds. Sankcji o swoim ustaleniu i że zostało ono przez niego zatwierdzone.

Artykuł 4

Na zasadzie odstępstwa od art. 2, właściwe władze Państw Członkowskich wymienione w załączniku II mogą zezwolić na uwolnienie niektórych funduszy lub zasobów gospodarczych, jeśli następujące warunki są spełnione:

a) fundusze lub zasoby gospodarcze są przedmiotem prawa zastawu lub orzeczenia sądowego, administracyjnego lub arbitrażowego ustanowionego lub wydanego przed 12 marca 2004 r.

b) fundusze lub zasoby finansowe będą wykorzystane wyłącznie w celu zaspokojenia roszczeń zabezpieczonych takim zastawem lub uznanych w takim orzeczeniu, w granicach określonych przez obowiązujące przepisy ustawowe i wykonawcze regulujące prawa osób mających takie roszczenia;

c) zastaw lub orzeczenie nie jest korzystne dla osoby, podmiotu lub organu wskazanego przez Komitet ds. Sankcji i wymienionego w załączniku I;

d) uznanie zastawu lub orzeczenia nie jest sprzeczne z porządkiem publicznym danego Państwa Członkowskiego;

e) właściwy organ powiadomił Komitet ds. Sankcji o zastawie lub orzeczeniu.

Artykuł 5

Odpowiednia właściwa władza informuje właściwe władze innych Państw Członkowskich oraz Komisje o każdym zezwoleniu przyznanym na mocy art. 3 i 4.

Artykuł 6

Art. 2 ust.2 nie stosuje się do dodatków do zamrożonych funduszy, takich jak:

a) odsetki lub inne dochody należne na tych rachunkach;

b) płatności należne na mocy umów, porozumień lub zobowiązań, które zostały zawarte lub powstały przed datą, z którą rachunki te stały się przedmiotem niniejszego rozporządzenia,

pod warunkiem, że każde takie odsetki, inne dochody należne i płatności są zamrożone zgodnie z art. 2 ust.1.

Artykuł 7

Art. 2 ust. 2 nie stanowi przeszkody dla zasilania zamrożonych funduszy przez instytucje finansowe otrzymujące fundusze przekazane im przez strony trzecie na rachunek wymienionej osoby lub podmiotu, pod warunkiem że każdy taki dodatek do rachunku również zostanie zamrożony. Instytucja finansowa niezwłocznie informuje właściwe władze o takich transakcjach.

Artykuł 8

1. Bez uszczerbku dla odpowiednich zasad dotyczących sprawozdawczości, poufności i tajemnicy zawodowej oraz postanowień art. 284 Traktatu, osoby fizyczne lub prawne, organy i podmioty:

a) dostarczają niezwłocznie wszelkie informacje, które ułatwiłyby zapewnienie zgodności z niniejszym rozporządzeniem, takie jak rachunki i kwoty zamrożone zgodnie z art. 2, właściwym władzom Państw Członkowskich wymienionym w załączniku II, w których zamieszkują lub mają siedzibę oraz, bezpośrednio lub za pośrednictwem tych właściwych władz, Komisji;

b) współpracują z właściwymi władzami wymienionymi w załączniku II w zakresie jakiejkolwiek weryfikacji tych informacji.

2. Każda dodatkowa informacja otrzymana bezpośrednio przez Komisję zostaje udostępniona właściwym władzom Państw Członkowskich, których ona dotyczy.

3. Każda informacja dostarczona lub otrzymana zgodnie z niniejszym artykułem jest wykorzystywana wyłącznie w celu, dla którego została dostarczona lub otrzymana.

Artykuł 9

Zamrożenie funduszy i zasobów gospodarczych lub odmowa ich udostępnienia, przeprowadzone w dobrej wierze, że działanie to jest zgodne z niniejszym rozporządzeniem, nie stanowi podstawy dla odpowiedzialności jakiegokolwiek rodzaju ze strony osoby fizycznej lub prawnej lub podmiotu wykonującego niniejsze rozporządzenie lub jego dyrektorów lub pracowników, chyba że zostanie udowodnione, że te fundusze i zasoby gospodarcze zostały zamrożone na skutek niedbalstwa.

Artykuł 10

Komisja i Państwa Członkowskie niezwłocznie powiadamiają się wzajemnie o środkach podejmowanych na mocy niniejszego rozporządzenia i dostarczają sobie wszelkich istotnych informacji związanych z niniejszym rozporządzeniem, w szczególności informacji dotyczących naruszeń i trudności w stosowaniu oraz orzeczeń wydanych przez sądy krajowe.

Artykuł 11

Komisja jest uprawniona do:

a) zmiany lub uzupełniania załącznika I na podstawie ustaleń dokonanych przez Radę Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych lub Komitet ds. Sankcji; oraz

b) zmiany załącznika II na podstawie informacji dostarczanych przez Państwa Członkowskie.

Artykuł 12

Państwa Członkowskie ustanawiają zasady stosowania sankcji stosowanych w odniesieniu do naruszeń przepisów niniejszego rozporządzenia i podejmują wszystkie niezbędne środki mające na celu zapewnienie, że będą one wykonywane. Przewidziane sankcje muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Państwa Członkowskie powiadamiają Komisję o tych zasadach bezzwłocznie po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia oraz powiadamiają ją o wszelkich późniejszych zmianach.

Artykuł 13

Niniejsze rozporządzenie stosuje się:

a) na terytorium Wspólnoty, wraz z jej przestrzenią powietrzną;

b) na pokładzie jakiegokolwiek samolotu lub statku podlegającego jurysdykcji Państwa Członkowskiego;

c) do każdego obywatela Państwa Członkowskiego przebywającego na terytorium Wspólnoty lub poza nim;

d) do każdej osoby prawnej, grupy lub podmiotu zarejestrowanego lub ustanowionego na mocy Państwa Członkowskiego;

e) do każdej osoby prawnej, grupy lub podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą we Wspólnocie.

Artykuł 14

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.