Wyrok NSA z dnia 28 czerwca 1983 r., sygn. I SA 282/83

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1983

Decyzja administracyjna, która rozstrzyga alternatywnie co do obowiązku jest sprzeczna z art. 104 par. 2 Kpa.

Wyrok NSA z dnia 28 czerwca 1983 r., sygn. I SA 268/83

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1983

1. Do zaświadczeń nie ma zastosowania art. 145 Kpa, dotyczący sprawy zakończonej decyzją ostateczną. Nie można zatem wznowić postępowania w sprawie zakończonej wydaniem zaświadczenia. 2. Zaświadczenie jest pochodną istniejących faktów lub stanu prawnego i wraz ze zmianą tych faktów lub stanu prawnego - zaświadczenie staje się nieaktualne i może być wydane nowe, odpowiadające nowemu stanowi prawnemu

Wyrok NSA z dnia 28 czerwca 1983 r., sygn. SA/Wr 269/83

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1983

Jeżeli przejęcie mienia spółdzielni kółek rolniczych przez inną spółdzielnię rolniczą nastąpiło w trybie art. 65 i nast. ustawy z dnia 17 lutego 1961 r. o spółdzielniach i ich związkach /Dz.U. nr 12 poz. 61 ze zm./ i poza zasięgiem przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 listopada 1968 r. w sprawie przekazywania nieruchomości rolnych i niektórych innych nieruchomości na terenie gromad pomiędzy

Uchwała SN z dnia 28 czerwca 1983 r., sygn. III AZP 5/83

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1983

Należność przypadająca od jednostki gospodarki uspołecznionej z tytułu nabycia gruntów rolnych lub leśnych przeznaczonych na cele nierolnicze lub nieleśne /art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1971 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych oraz rekultywacji gruntów - Dz.U. nr 27 poz. 249 ze zm./ ulega 10-letniemu przedawnieniu.

Uchwała SN z dnia 28 czerwca 1983 r., sygn. III AZP 5/83

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1983

Należność przypadająca od jednostki gospodarki uspołecznionej z tytułu nabycia gruntów rolnych lub leśnych przeznaczonych na cele nierolnicze lub nieleśne (art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1971 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych oraz rekultywacji gruntów Dz. U. Nr 27, poz. 249 ze zm.) ulega 10-letnierau przedawnieniu.

UCHWAŁA NR 16/83 ZARZĄDU CENTRALNEGO ZWIĄZKU SPÓŁDZIELNI MLECZARSKICH z 27 czerwca 1983 r. w sprawie stanowisk pracy, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach w spółdzielczości mleczarskiej

Wersja: aktualna |  Inne Przepisy Archiwalne rok 1983 nr 5 poz. 34 z 1983-06-27

Wyrok SN z dnia 27 czerwca 1983 r., sygn. III ARN 8/83

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1983

Nie stanowi przeszkody do utrzymania w mocy przez podatkowy organ odwoławczy decyzji w przedmiocie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego (art. 138 pkt 1 k.p.c.) tylko ta okoliczność, że sprawa w postępowaniu odwoławczym została rozpoznana po upływie 6-letniego okresu przedawnienia przewidzianego w art. 7 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych (Dz. U. Nr 27, poz. 111),

Wyrok NSA z dnia 27 czerwca 1983 r., sygn. II SA 641/83

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1983

1. Zgodnie z art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79/, do wystąpienia z wnioskiem o wyrażenie zgody na przeznaczenie gruntów rolnych na cele obronności kraju jest upoważniony wyłącznie Minister Obrony Narodowej, przy czym żaden przepis tej ustawy lub aktu wykonawczego nie przewiduje od tego żadnych wyjątków. Brak takiego wniosku powoduje

Wyrok NSA z dnia 27 czerwca 1983 r., sygn. II SA 514/83

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1983

Osoby, które nie są właścicielami lub dzierżawcami żadnych gruntów rolnych, nie mogą zostać nabywcami takich gruntów na podstawie przepisów prawnych obowiązujących przy sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych, jeżeli przedmiotem nabycia ma być działka, która ze względu na powierzchnię nie stanowi nieruchomości rolnej w rozumieniu par. 1 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 września 1964

Wyrok NSA z dnia 25 czerwca 1983 r., sygn. II SA 535/83

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1983

Skoro wydane w odmownej decyzji w sprawie zezwolenia na zalesienie gruntu rolnego zostało błędnie uzasadnione przez organ administracji państwowej drugiej instancji zastosowaniem do stanu faktycznego przepisu art. 14 ustawy z dnia 22 listopada 1973 r. o zagospodarowaniu lasów nie stanowiących własności Państwa /Dz.U. nr 48 poz. 283 ze zm./ oraz wydanego na jej podstawie rozporządzenia, odnoszącego

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 czerwca 1983 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ograniczenia wykazu produktów i usług luksusowych oraz w sprawie stawek podatku obrotowego od sprzedaży tych produktów i usług.

Wersja: archiwalna |  Dziennik Ustaw rok 1983 nr 34 poz. 162 z 1983-06-24

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 maja 1983 r. w sprawie opłaty skarbowej.

Wersja: archiwalna |  Dziennik Ustaw rok 1983 nr 34 poz. 161 z 1983-06-24

Wyrok NSA z dnia 24 czerwca 1983 r., sygn. I SA 283/83

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1983

1. Przepis art. 9 dekretu z dnia 2 lutego 1955 r. o ewidencji gruntów i budynków /Dz.U. nr 6 poz. 32 ze zm./ nie stanowią podstawy do rozstrzygania spraw w drodze decyzji administracyjnej. 2. Ewidencja gruntów i budynków służy jedynie rejestrowaniu zdarzeń prawnych lub faktycznych według stanów rzeczywistych /art. 2 ust. 1 i 2 dekretu/, przy czym wprowadzanie zmian w ewidencji reguluje art. 10. Ewidencja

Wyrok NSA z dnia 24 czerwca 1983 r., sygn. I SA 243/83

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1983

1. Jakkolwiek par. 1 pkt 2 zarządzenia Ministra Oświaty i wychowania z dnia 4 grudnia 1974 r. w sprawie ustalenia stanowisk, których zajmowanie wymaga przydzielenia mieszkania funkcyjnego /Dz.Urz. MOiW 1975 nr 1 poz. 1/ wymienia się m.in. domy nauczyciela - jako obiekt, w którym nauczyciela są uprawnieni do zajmowania mieszkań funkcyjnych - to brak jest przesłanek do uznania, że mieszkanie w domu nauczyciela

Wyrok NSA z dnia 23 czerwca 1983 r., sygn. II SA 525/83

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1983

1. Artykuł 79 ust. 1 pkt 1 ustawy o radcach prawnych, o charakterze przejściowym, ma umożliwić wpis na listę radców osobom, które wykonując do dnia wejścia w życie ustawy przewidziane w niej zadania radcy prawnego nie uzyskały formalnego uprawnienia do wykonywania tego zawodu. 2. Co do zasady słuszny jest pogląd, że stanowisko kierownika zakładu pracy nie odpowiada funkcji radcy prawnego; nie wyłącza

Wyrok NSA z dnia 23 czerwca 1983 r., sygn. SA/Gd 302/83

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1983

Zamiar powrotu przez skarżącego do nazwiska rodowego jego naturalnego ojca /wnioskodawca obecnie używane nazwisko uzyskał w związku z przysposobieniem go przez męża jego matki, po śmierci naturalnego ojca, gdy liczył dziesięć lat/, w sytuacji gdy skarżący jest jego jedynym żyjącym męskim potomkiem, uznać należy za ważny wzgląd do zmiany nazwiska w znaczeniu przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada

Wyrok NSA z dnia 23 czerwca 1983 r., sygn. II SA 475/83

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1983

1. Właściwość Naczelnego Sądu Administracyjnego do kontroli zgodności z prawem decyzji administracyjnych w sprawach "uprawnień do wykonywania określonych czynności i zajęć" /art. 196 par. 2 pkt 17 Kpa/ obejmuje decyzje administracyjne uprawniające do wykonywania zawodu. 2. Naczelny Sąd Administracyjny jest właściwy do rozpatrywania skarg na decyzje w sprawie wpisu na listę radców prawnych.

Wyrok NSA z dnia 23 czerwca 1983 r., sygn. II SA 536/83

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1983

1. Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. nr 14 poz. 85/ pobytem stałym jest zamieszkanie w określonej miejscowości z zamiarem stałego przebywania. Zamiar ten wynika nie tylko z werbalnego oświadczenia osoby ubiegającej się o zameldowanie na pobyt stały, ale także z okoliczności faktycznych sprawy. Uzyskanie przez właścicieli nieruchomości

Wyrok NSA z dnia 23 czerwca 1983 r., sygn. II SA 548/83

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1983

Skoro od 1953 r. pisownia nazwiska osoby ubiegającej się o jej zmianę była ustalona i nie budziła wątpliwości, to wniosek tej osoby o ustalenie pisowni nazwiska z Szumacher na "Schumacher" nie znajdował prawnego uzasadnienia w przepisach ustawy z dnia 15 listopada 1956 r. o zmianie imion i nazwisk /Dz.U. 1963 nr 59 poz. 328/ - art. 10. W związku z tym decyzja organu administracji załatwiająca odmownie

Wyrok NSA z dnia 22 czerwca 1983 r., sygn. I SA 406/83

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1983

Art. 39 zdanie 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 74/, który stanowi, iż w wypadku, gdy najemca opuścił lokal, a pozostały w jego dzieci, osoby przysposobione lub rodzice, terenowy organ administracji państwowej powinien w miarę potrzeby przydzielić im ten lokal w całości lub w części, ma na celu ochronę interesów określonej kategorii osób, zamieszkałych wspólnie

Wyrok NSA z dnia 21 czerwca 1983 r., sygn. II SA 499/83

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1983

Wyrok NSA z dnia 21 czerwca 1983 r., sygn. II SA 511/83

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1983

Zmiana nazwiska w trybie ustawy z dnia 15 listopada 1956 r. o zmianie imion i nazwisk /Dz.U. 1963 nr 59 poz. 328/ jest rozwiązaniem bazującym nie na kryterium pokrewieństwa lecz na ważnych względach. Pragnienie noszenia innego nazwiska w takich sytuacjach z reguły jest następstwem dotkliwych dla godności i osobowości człowieka konsekwencji posługiwania się nazwiskiem dotychczasowym. Ustawa ta dopuszcza

Wyrok NSA z dnia 21 czerwca 1983 r., sygn. II SA 530/83

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1983

Skoro sam fakt zamieszkiwania w spornym lokalu przez osobę ubiegającą się o zameldowanie w nim nie budzi wątpliwości /znajduje pośrednio potwierdzenie w załączonym do akt sprawy wyroku Sądu Rejonowego, nakazującym eksmisję tej osoby ze spornego lokalu/, to nie nasuwa także zastrzeżeń ustalenie, że pobyt jej w tym lokalu ma charakter pobytu stałego, tym bardziej, że w lokalu tym zamieszkuje małżonek

Postanowienie SN z dnia 21 czerwca 1983 r., sygn. I PKZN 28/83

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1983

są uprawnieni do dokonywania zmian w statucie przez siebie uchwalonym, gdy wprowadzenie tych zmian ma nastąpić przed zarejestrowaniem związku zawodowego. Nie ma tych uprawnień komitet założycielski, który w myśl § 1 ust. 2 jest uprawniony tylko do dokonania czynności związanych z rejestracją związku zawodowego.