Wyrok NSA z dnia 24 czerwca 1983 r., sygn. I SA 283/83

1. Przepis art. 9 dekretu z dnia 2 lutego 1955 r. o ewidencji gruntów i budynków /Dz.U. nr 6 poz. 32 ze zm./ nie stanowią podstawy do rozstrzygania spraw w drodze decyzji administracyjnej.

2. Ewidencja gruntów i budynków służy jedynie rejestrowaniu zdarzeń prawnych lub faktycznych według stanów rzeczywistych /art. 2 ust. 1 i 2 dekretu/, przy czym wprowadzanie zmian w ewidencji reguluje art. 10. Ewidencja zatem jest jedynie zbiorem informacji, wobec czego nie można przez zapis lub zmianę zapisu w ewidencji ustanowić prawa.

3. Paragraf 5 ust. 3 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Komunalnej z dnia 28 czerwca 1955 r. w sprawie trybu postępowania przy zgłaszaniu i dokonywaniu zmian w danych objętych ewidencją gruntów i budynków /Dz.U. nr 27 poz. 159 ze zm./ określa jednoznacznie przedmiot ustaleń organów, dla których przewidziana jest forma decyzji administracyjnej. Jeżeli zatem organ prowadzący taką ewidencję wydał decyzję w przedmiocie wpisu do niej zmian o innym zakresie niż wskazany w tym przepisie lub na podstawie innych dokumentów niż wymienione w par. 1 ust. 2 tego rozporządzenia, bądź w art. 10 ust. 3 cytowanego dekretu, działał bez podstawy prawnej.