Art. 70 ust. 3 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ stanowi, że w przypadku ujawnienia - w wyniku rewizji celnej środka przewozowego - towaru celnego nie zgłoszonego do odprawy celnej, od przewoźnika lub spedytora pobiera się opłatę manipulacyjną dodatkową w wysokości wartości celnej towaru.
Ustawodawca dla celów poboru opłaty targowej bardzo szeroko określił targowisko przez użycie słów - wszelkie miejsca, w których prowadzony jest w określony sposób handel. Fakt zatem dokonywania sprzedaży jest wystarczającą okolicznością, by uznać dane miejsce za targowisko. Nie ma też znaczenia dla obowiązku uiszczenia opłaty targowej to, czy sprzedaż jest dokonywana na gruntach państwowych, gminnych
Zasada prawdy obiektywnej uzasadnia stosowanie przepisu art. 24 par. 3 Kpa do wszystkich osób zatrudnionych w urzędzie rozumianym jako biurze organu administracyjnego, a więc także do osoby wykonującej funkcję tego organu. Powoływanie się na wyłączenie pracownika w oparciu o przepis art. 24 par. 3 Kpa jest jednak skuteczne dopiero w razie wydania przez jego bezpośredniego przełożonego stosownego postanowienia
Napoje zawierające alkohol, w tym i piwo nie są objęte zwolnieniem o jakim mowa w art. 14 ust. 1 pkt 22 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./.
Do osób obowiązanych do zwolnienia osobnych kwater w rozumieniu art. 30 ust. 3 ustawy z dnia 20 maja 1976 r o zakwaterowaniu sił zbrojnych /Dz.U. 1989 nr 52 poz. 309 ze zm./ należą również te osoby, które same albo ich małżonkowie posiadają mieszkania zakładowe przydzielone im w drodze decyzji przed dniem 1 stycznia 1988 r., to jest wejścia w życie ustawy z dnia 16 lipca 1987 r. o zmianie ustawy
Przepis art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych nie uprawnia rady gminy do różnicowania stawek w poszczególnych pozycjach w zależności od sytuacji majątkowej podatnika i osiąganych przez niego dochodów.
Artykuł 8 ust. 2 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych /Dz.U. nr 51 poz. 298 ze zm./, zgodnie z którymi spółka utworzona w wyniku przekształcenia przedsiębiorstwa państwowego wstępuje w prawa i obowiązki przekształconego przedsiębiorstwa, nie ma zastosowania do postępowania podatkowego, w którym prawa i obowiązki podatników rozstrzygane są odrębnymi przepisami.
1. Przewidziane w art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ wymaganie złożenia oświadczenia o zamiarze wydania uzyskanych ze sprzedaży środków na kupno gruntu, domu, na wkład do spółdzielni, itp. nie może być rozpatrywane w oderwaniu od art. 21 tejże ustawy, wskazującego sytuacje, w których dochód ten jest zwolniony od podatku
Stosownie do przepisu par. 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 lipca 1988 r. w sprawie zasad i trybu zaspokajania potrzeb mieszkaniowych /Dz.U. nr 27 poz. 187 ze zm./ lokale mieszkalne mogą być przydzielane osobom mieszkającym w lokalach, w których na jedną osobę uprawnioną przypada mniej niż 5 m kw. powierzchni mieszkalnej albo w pomieszczeniach nie nadających się na stały pobyt
Obowiązujące przepisy prawa lokalowego oraz rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 lipca 1988 r. w sprawie zasad i trybu zaspokajania potrzeb mieszkalnych /Dz.U. nr 27 poz. 187 ze zm./ nie wyłączają możliwości ubiegania się o przydział lokalu mieszkalnego z zasobów komunalnych przez osoby, które zamieszkują w zastępczych pomieszczeniach mieszkalnych do czasu otrzymania lokalu spółdzielczego, o ile
Nie ma podstaw do uznania decyzji za rażąco naruszającą prawo z powodu przydzielenia lokalu komunalnego osobie mieszkającej i pracującej poza miejscowością, w której przydzielono jej mieszkanie.
Zasadność tworzenia w bankach funduszów rezerwowych na pokrycie należności dla celów podatkowych oceniana być może tylko i wyłącznie na podstawie postanowień art. 10 ust. 2 pkt 12 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 3 poz. 12 ze zm./ za pomocą użytego przez ustawodawcę terminu nieokreślonego "należności, których nieściągalność została uprawdopodobniona"
1. Sformułowanie par. 2 ust. 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 6 kwietnia 1992 r. w sprawie stawek podatku obrotowego od towarów sprowadzanych lub nadsyłanych z zagranicy oraz zwolnień od tego podatku /Dz.U. nr 32 poz. 140 ze zm./ jest kategoryczne dla urzędu celnego: jeżeli podatnik złoży wymagane oświadczenie urząd celny nie może przeprowadzić jako płatnik postępowania dowodowego, ani pobierać
1. Instytucje prawa cywilnego nie mogą być wykorzystywane do obejścia obowiązków wynikających z prawa podatkowego, należącego do sfery prawa publicznego. Dokonując wykładni prawa podatkowego, trzeba zwracać uwagę na to, że swoboda w kształtowaniu stosunków międzyludzkich na gruncie prawa cywilnego czy też przyjmowanie cywilistycznego punktu widzenia w interpretacji przepisów ustaw podatkowych nie może
Dochodzenie w drodze sądowej uznania bezskuteczności wypowiedzenia udziału w dwuosobowej spółce cywilnej nie stanowi przeszkody do wykreślenia spółki z ewidencji działalności gospodarczej.
Podatnik we wniosku o przyznanie ulgi podatkowej nie jest obowiązany do wskazania podstawy prawnej żądania, lecz wyłącznie do określenia zdarzeń, na których wniosek opiewa. Do organów orzekających należy zastosowanie właściwej normy prawnej pozwalającej na rozstrzygnięcie wniosku.
1. Podstawą prawną określenia stawki podatku obrotowego może być wyłącznie akt prawny, jakim jest ustawa i wydane na jej podstawie rozporządzenie wykonawcze Ministra Finansów. Zeszyty metodyczne Głównego Urzędu Statystycznego nie mają mocy aktów prawnych i wskazują uproszczoną klasyfikację usług wyłącznie dla celów statystycznych, dozwalających grupowanie usług pod różnymi kątami. 2. Zaliczenie mycia
Rozpoznając wniosek o zaniechanie ustalenia i poboru podatku organ podatkowy, mając na uwadze treść art. 26 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./, według którego nie odlicza się od podstawy opodatkowania alimentów na dzieci, ustalonych w wyroku sądowym, winien zbadać, czy podatnik posiada inne źródło przychodu pozwalające mu
1. Ulgi podatkowe przysługujące zlikwidowanemu w trybie art. 37 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych /Dz.U. nr 51 poz. 298 ze zm./ przedsiębiorstwu państwowemu nie mogą być przeniesione w drodze umowy cywilnoprawnej na rzecz powstałej spółki akcyjnej. 2. Podstawą przyznania przywilejów podatkowych nie może być przepis proceduralny, jakim jest art. 7 Kpa.
1. Wszelkie zwolnienia i ulgi podatkowe mają charakter osobisty, co oznacza, iż nie mogą one być przenoszone przez podatników w drodze umów cywilnoprawnych na osoby trzecie /chociażby były to osoby bliskie/ - np. w drodze umowy darowizny czy też kupna-sprzedaży. 2. Zgodnie z par. 6 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 1991 r. w sprawie stawek podatku obrotowego od towarów sprowadzanych
1. Fundacje mogą korzystać ze zwolnień od podatku dochodowego od osób prawnych, jeżeli zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 3 poz. 12 ze zm./ swoje dochody przekazują na cele statutowe, tyle że są to cele ściśle przez ustawodawcę sprecyzowane i określone przez niego jako tzw. społecznie użyteczne. Do celów statutowych społecznie
Zwolnienie od podatku dochodowego, na podstawie par. 1 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 6 lutego 1989 r. w sprawie zwolnienia od podatku dochodowego z niektórych rodzajów działalności gospodarczej, przysługuje jedynie podmiotowi będącemu bezpośrednim wykonawcą robót, a nie pośrednikowi.
1. W świetle par. 3 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 maja 1990 r. w sprawie zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności gospodarczej /Dz.U. nr 35 poz. 203 ze zm./ złożenie przez podatnika oświadczenia o rozpoczęciu przerwy w wykonywaniu działalności gospodarczej spowodowanej chorobą jest wystarczające
Spółka dobrowolnie uiszczająca za przedsiębiorstwo państwowe /którego majątek bezpłatnie użytkowała/ należną dywidendę w ramach umowy zawartej z tym przedsiębiorstwem jako głównym udziałowcem nie może twierdzić, iż świadczenie to było nienależne w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./.
