Niedopuszczalność odwołania w postępowaniu określonym w art. 160 par. 4 i 5 Kpa dotyczy również organu administracyjnego obciążonego obowiązkiem zapłaty odszkodowania. To do sądu powszechnego może jedynie należeć ocena możliwości i dopuszczalności obrony interesów organu administracyjnego, którego obciążono obowiązkiem zapłaty odszkodowania.
Skarga na bezczynność organu administracji publicznej w zakresie jego działalności normatywnej /np. nie rozpoznanie wniosków zgłoszonych w postępowaniu dotyczącym ustanowienia obszaru ograniczonego użytkowania/ nie mieści się w kompetencjach Naczelnego Sądu Administracyjnego. Nawet jeśli zostały podjęte jakieś czynności w trybie Kpa, to w istocie były to czynności wykonane w toku postępowania legislacyjnego
1. O przynależności zastrzeżeń wnoszonych do projektu planu do kategorii protestów lub zarzutów decyduje gmina po stwierdzeniu czy ustalenia projektu planu naruszają interes prawny podmiotu wnoszącego te zastrzeżenia. 2. Analiza przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./ wskazuje, że w postępowaniu planistycznym chroniony jest interes
W sprawie odmowy zwrotu opłaty skarbowej organem właściwym rzeczowo jest prezydent miasta.
W sprawie, w której podstawą działania organów gminy jest przepis art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty /Dz.U. 1996 nr 67 poz. 329 ze zm./ wójtowi gminy nie przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego na decyzję organu odwoławczego w przedmiocie zwrotu kosztów przejazdu.
Zaniechanie ogłoszenia konkursu na wyższe stanowisko urzędnicze nie jest bezczynnością organu administracji publicznej, podlegającą zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Jeżeli podstawą odmowy udostępnienia informacji jest prawo do prywatności osoby fizycznej, stronie ubiegającej się o taką informację nie przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego na decyzję ostateczną organu, odmawiającą jej udostępnienia, gdyż sąd ten nie jest właściwy do rozpoznawania takiej sprawy. Może ona jedynie wystąpić zgodnie z art. 22 ust. 3 ustawy z dnia 6 września 2001 r.
Dyspozycja art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, przewidująca dopuszczalność wniesienia skargi przez organizację społeczną "w zakresie jej statutowej działalności", oznacza, że uprawnienie do wniesienia skargi przez organizację społeczną, jak i zakres /przedmiot/, w którym skarga może być wniesiona, powinny być określone w statucie
Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych /Dz.U. nr 137 poz. 887 ze zm./, a przede wszystkim art. 83 ust. 2 i 3 tej ustawy w sprawach z zakresu indywidualnych spraw dotyczących ubezpieczeń przykładowo wymienionych w art. 83 ust. 1 ustawy właściwe są sądy powszechne /cywilne/, w tym także w zakresie nie wydania decyzji. Sądy te mając na względzie treść
Wystąpienie państwowego inspektora pracy zawierające rozstrzygnięcie o nałożeniu na jego adresata określonych obowiązków prawnych jest w istocie decyzją administracyjną, podlegającą zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Interpretacje-opinie urzędów statystycznych, dotyczące standardowych klasyfikacji towarów /SWW/, nie mają charakteru decyzji administracyjnych ani innych aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej podlegających zaskarżeniu do sądu administracyjnego.
Skarga o wznowienie postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, oparta na przesłance braku możności działania, zgłoszona w sprawie zakończonej postanowieniem wydanym na posiedzeniu niejawnym, podlega odrzuceniu jako nieopierająca się na ustawowej podstawie wznowienia w rozumieniu art. 410 par. 1 w związku z art. 401 pkt 2 Kpc i art. 58 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym
Wniosek o wznowienie postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym oparty na przesłance braku możności działania, zgłoszony w sprawie zakończonej postanowieniem wydanym na posiedzeniu niejawnym podlega odrzuceniu jako nieopierający się na ustawowej podstawie wznowienia w rozumieniu art. 410 par. 1 w związku z art. 401 pkt 2 Kpc i art. 58 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym
Postanowienie wydane w trybie art. 4c ust. 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze /t.j. Dz.U. 2002 nr 123 poz. 1058 ze zm./ nie należy do kategorii postanowień określonych w art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./. Obowiązujące przepisy nie przewidują możliwości jego zaskarżenia i nie jest to postanowienie kończące
Na postanowienie o udzieleniu bądź odmowie zgody na odstępstwo od przepisów techniczno-budowlanych w myśl zasady zawartej w art. 141 par. 1 Kpa, nie służy zażalenie, a strona niezadowolona może je zaskarżyć w odwołaniu od decyzji. Kompetencja z art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./, z racji swej specyfiki, przynależy organom pierwszej instancji
Rozstrzygnięcie w sprawie zwrotu kosztów postępowania wydawane na podstawie art. 55 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ podlega egzekucji jako świadczenie pieniężne. Nie jest więc dopuszczalne stosowanie środka przewidzianego w art. 31 ustawy o NSA w celu przymuszenia do wykonania orzeczenia o kosztach postępowania.
Z treści art. 83 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych /Dz.U. nr 137 poz. 887 ze zm./ wynika, że od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w przedmiocie ustalenia wymiaru składek, rok poboru, a także umorzenia należności z tego tytułu przysługuje odwołanie do właściwego sądu w terminie i według zasad określonych w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego. Oznacza
Wyłączenie kognicji NSA w sprawach wymienionych w art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ i tym samym ograniczenie prawa do sądu nie pozostaje w sprzeczności z konstytucyjną zasadą prawa do sądu wyrażoną w art. 45 ust. 1 Konstytucji. Konstytucja przewiduje w art. 37 ust. 2 możliwość wprowadzenia w drodze ustawy wyjątków od zasady
W świetle art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ należy przyjąć, że wezwania do uiszczenia opłaty za niewypełnienie obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia Odpowiedzialności Cywilnej /OC/ podlegają kontroli tego Sądu jako akty z zakresu administracji publicznej dotyczące stwierdzenia obowiązku wynikającego z przepisów prawa
Art. 103 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1271 ze zm./ rozstrzygnął o właściwości Sądu jeżeli chodzi o wznowienie postępowania zakończonego przed 1 stycznia 2004 r. Brak było zatem podstawy prawnej do wnoszenia, po 1 stycznia 2004 r. zażalenia na postanowienie
Protokołów kontroli nie można zakwalifikować do aktów, o jakich mowa w art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.
