Do nabycia własności nieruchomości w drodze realizacji przez osobę uprawnioną roszczenia z art. 73 § 2 prawa rzeczowego nie mają zastosowania przepisy art. 30 i nast. ustawy z dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach (Dz. U. Nr 32, poz. 159) o przysługującym Skarbowi Państwa prawie pierwokupu. Przepisy te bowiem zastrzegają na rzecz Państwa prawo pierwokupu tylko w razie nabycia
Połączenie do łącznego rozpoznania na podstawie art. 225 k.p.c. dwu lub więcej spraw, z których dla każdej właściwy rzeczowo jest sąd powiatowy, nie ma wpływu na właściwość rzeczową, przez takie bowiem połączenie żadna ze spraw nie przestała być samodzielną, odrębną sprawą.
Stosownie do art. 15 dekretu z dnia 13 września 1946 r. o rozgraniczeniu nieruchomości rozgraniczenia w trybie spornym można domagać się tylko wtedy, gdy do istoty sporu należy problem własności nieruchomości, ustalenie zaś granicy ma w tym sporze charakter wtórny. Aby zaś rozstrzygnąć, jaki charakter ma określona sprawa, należy badać, jaka jest przyczyna konfliktu, który ją spowodował. Jeżeli do wszczęcia
Stosownie do § 1 pkt 8 rozporządzenia z dnia 28 czerwca 1955 r. w sprawie przymusowego ściągania niektórych należności państwowych (Dz. U. Nr 32, poz. 193; zmiana: Dz. U. z 1960 r. Nr 7, poz. 51) należności Skarbu Państwa z tytułu świadczeń państwowych zakładów pomocy społecznej podlegają przymusowemu ściągnięciu w trybie egzekucji administracyjnej. Oznacza to, że roszczenie z tytułu tych świadczeń
Pozwanemu wygrywającemu sprawę należy się zwrot kosztów procesu, mimo że w chwili wytoczenia powództwa roszczenie powoda było uzasadnione, a dopiero w toku sporu stało się bezzasadne.
W razie uchylenia przez Sąd Najwyższy na skutek rewizji nadzwyczajnej orzeczeń sądu I i II instancji i przekazania sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania, nie może już nigdy w tej sprawie orzekać nie tylko sędzia należący do kładu sądzącego, który wydał uchylone orzeczenie sądu I instancji, lecz także sędzia należący do składu sądzącego, który wydał uchylone orzeczenie II instancji. Racją
Sąd, oceniając sprawę z punktu widzenia przepisu art. k.p.c., nie jest związany powołaniem w postanowieniu zawieszeniu niewłaściwego przepisu i powinien rozważyć możliwość umorzenia postępowania z mocy art. 198 k.p.c. w szerszych granicach, wynikających ze wskazanej we wniosku o zawieszenie podstawy faktycznej.
Nie można ustalić treści aktu urodzenia przez organa administracji w trybie art. 21 bądź 22 pr. o a.s.c., gdy niemożliwe jest ustalenie faktu sporządzenia aktu oraz urzędu, który akt sporządził. Nie jest również możliwe ustalenie treści aktu urodzenia nie sporządzonego (art. 23 pr. o a.s.c.) Jeż zebrania przez sąd rzeczywistych danych podlegających wpisaniu w akcie (art. 32 pkt 1, 2 i 3 pr. o a.s.c
wie, do której wstąpił. Jednakże skuteczność takiej rezygnacji w zakresie wpływu na dalsze czynności sądowe wymaga wyraźnego, przeznaczonego dla sądu oświadczenia prokuratora, że uznał już swą rolę za zbędną i wobec tego nie będzie brać dalszego udziału w sprawie cywilnej.
W świetle przepisów ustawy z 17 lutego 1961 r. o spółdzielniach i ich związkach (podobnie jak i w świetle ustawy o spółdzielniach z 1920 r.) o przyjęciu nowego członka decydują zgodnie z zasadą samorządności spółdzielni wyłącznie jej organy. Inaczej mówiąc, osobie zgłaszającej się nie przysługuje prawo podmiotowe, którego treścią byłoby uprawnienie domagania się, żeby została ona przyjęta na członka
1. Bieg trzydniowego terminu do wniesienia zarzutów przeciwko nakazowi zapłaty (art. 458 § 2 k.p.c.) rozpoczyna się od dnia doręczenia pozwanemu nakazu zapłaty. Dla rozpoczęcia biegu tego terminu jest bez znaczenia okoliczność, że pozwany w inny sposób dowiedział się o wydaniu przeciwko niemu nakazu zapłaty, jak również okoliczność, że brał udział w toczącym się wskutek zarzutów innych pozwanych postępowaniu
Artykuł 355 k.p.c. daje podstawę do sprostowania w wyroku nie tylko oczywistych omyłek pisarskich i rachunkowych, lecz także wszelkich niedokładności". Za taką niedokładność może być uznane wadliwe oznaczenie imienia strony, choćby było ono zgodne -ł oznaczeniem podanym w pozwie, jeżeli jest niewątpliwe, że strona, która brała udział w procesie, nosi w rzeczywistości imię o innym brzmieniu.
O celowości ubezwłasnowolnienia częściowego z powodu marnotrawstwa lub nałogowego pijaństwa decyduje nie tylko potrzeba ochrony majątkowych lub osobistych interesów osoby, która ma być ubezwłasnowolniona, lecz także całokształt okoliczności danego wypadku. Ocena tych okoliczności powinna mieć również na względzie społecznie uzasadnioną potrzebę przeciwstawienia się dezorganizacji w stosunkach gospodarczych
Postanowienia rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 marca 1959 r. w sprawie warunków przydziału i opróżniania mieszkań służbowych, właściwości organów w tych sprawach i trybu postępowania (Dz. U. Nr 24, poz. 152) nie zamykają dopuszczalności drogi sądowej w sprawach o rozwiązanie stosunku najmu (zawiązanego na podstawie decyzji o przydziale mieszkania służbowego) z powodu naruszenia przez najemcę
Przepis art. 19 § 1 dekretu z dnia 29 sierpnia 1945 r. w sprawie postępowania o ubezwłasnowolnienie, uprawniający również samą osobę ubezwłasnowolnioną do zgłoszenia wniosku o uchylenie ubezwłasnowolnienia, nie wyłącza ogólnej zasady wyrażonej w art. 57 k.p.c. w związku z art. 4 k.p.n., że w postępowaniu tym ubezwłasnowolniony powinien być reprezentowany przez swego opiekuna.
Utrzymanie w mocy wyroku zaocznego samo przez się nie unicestwia poprzedniego zawieszenia rygoru natychmiastowej wykonalności nadanego wyrokowi zaocznemu. Aby organ egzekucyjny mógł wykonać orzeczenie, musi być uchylona poprzednia decyzja wstrzymująca wykonalność tego orzeczenia. Z odrębności postępowania rozpoznawczego i wykonawczego (egzekucyjnego) wynika, że organ egzekucyjny nie jest powołany do
Przepis art. 3 ust. 1 pkt 3 p. o k.s. w sprawach cywilnych (tekst jednolity: Dz. U. z 1961 r. Nr 10, poz. 57 z późniejszymi zmianami) zwalnia od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych nie tylko pracownika dochodzącego wynagrodzenia szkód wynikłych z wypadku przy pracy albo choroby zawodowej, lecz również spadkobierców zmarłego powoda-pracownika, którzy przystąpiwszy do sprawy w miejsce zmarłego, stali
Miejsce, w którym dopuszczono się czynu niedozwolonego, oraz miejsce, w którym nastąpiły skutki tego czynu w postaci szkody, mogą, lecz bynajmniej nie muszą być w sensie fizycznym zbieżne ze sobą. W razie rozbieżności miejscem, w którym czyn niedozwolony został spełniony w rozumieniu art. 31 k.p.c., jest miejsce, gdzie nastąpiła szkoda.
Jeżeli w wyniku sprawdzenia wartości przedmiotu sporu w trybie art. 18 § 2 k.p.c. powód cofnie ze skutkiem prawnym pozew, to dodatkowa opłata wymierzona od sprawdzonej wartości przedmiotu sporu (art. 14 ust. 2 p.ok.s.) nie podlesia ściągnięciu. W takiej sytuacji należy uznać, że postępowanie zakończyło się przed powstaniem przesłanek do zażądania dodatkowej opłaty, a zwrot kosztów procesu (wynagrodzenia
Przepisy art. 5, 6 § 1 i 7 § 1 dekretu z dnia 29.VIII.1945 r. w sprawie postępowania o ubezwłasnowolnienie wprowadzają jako wyjątek od zasady przewidzianej w art. 57 § 2 k.p.c. i w art. 14 k.p.n. zasadę szczególną, tę mianowicie, że osobie chorej przysługuje z reguły w postępowaniu o ubezwłasnowolnienie zdolność do podejmowania odpowiednich czynności prawnych. Zdolność ta nie ulega ograniczeniu nawet
Zawiadomienie sprzedawcy nieruchomości o powzięciu przez prezydium właściwej rady narodowej uchwały o skorzystaniu przez Skarb Państwa z przysługującego mu z mocy ustawy z dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach (Dz. U. Nr 32, póz. 159) prawa pierwokupu bez zachowania formy notarialnej jest bezskuteczne nawet wówczas, gdy zawiadomienie to nastąpiło w terminie przewidzianym
brak zasadniczej materialnoprawnej przesłanki uzasadniającej roszczenie strony powodowej, powództwo zaś podlegałoby wówczas oddaleniu.
Stosownie do przepisów o kosztach sądowych w sprawach cywilnych należy się od rewizji cały wpis stosunkowy bez względu na to, kto ją wnosi. Wobec tego cały wpis stosunkowy należy się od rewizji interwenienta ubocznego także w wypadku, gdy zgłoszenie interwencji ubocznej jest połączone z wniesieniem rewizji.
Roszczenie wynikające z faktu przesiedlenia w związku z wymianą odcinków terytorialnych przygranicznych pomiędzy PRL a ZSRR w 1951 r. nie wywodzi się z żadnego stosunku cywilnoprawnego, gdyż nie jest takim stosunkiem ani umowa pomiędzy Rządem PRL a ZSRR w sprawie wymiany odcinków przygranicznych, ani fakt przesiedlenia dokonany na podstawie uchwały Prezydium Rządu z dnia 2.VI.1951 r. Przesiedlenie
