Postanowienie SN z dnia 27 lutego 1964 r., sygn. III CR 385/63

Jeżeli w wyniku sprawdzenia wartości przedmiotu sporu w trybie art. 18 § 2 k.p.c. powód cofnie ze skutkiem prawnym pozew, to dodatkowa opłata wymierzona od sprawdzonej wartości przedmiotu sporu (art. 14 ust. 2 p.ok.s.) nie podlesia ściągnięciu. W takiej sytuacji należy uznać, że postępowanie zakończyło się przed powstaniem przesłanek do zażądania dodatkowej opłaty, a zwrot kosztów procesu (wynagrodzenia adwokata) przypadających pozwanemu powinien być także obliczony według pierwotnej wartości przedmiotu sporu.

Przewodniczący: sędzia Z. Wasilkowska (sprawozdawca). Sędziowie: B. Łubkowski. B. Czyżewicz.

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Marianny Ś., Bronisławy S. i Józefa I. przeciwko Stanisławowi i Janinie małż. L, Katarzynie L, Antoniemu L, Aleksandrze M., Bolesławie P., Michałowi I. i Józefie W. o I 250,00 zł, na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości od postanowienia Sądu Wojewódzkiego w Poznaniu-Ośrodek w Kaliszu z dnia 27 czerwca 1963 r.