Orzeczenie SN z dnia 14 lipca 1951 r., sygn. C 152/51

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1951

Orzeczenie SN z dnia 19 czerwca 1951 r., sygn. C 398/51

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1951

1. Na postanowienie sądu I instancji oddalające wniosek o ustanowienie kuratora dla nieobecnej strony pozwanej nie ma zażalenia; postanowienie takie może być przez sąd I instancji uchylone względnie zmienione wskutek zmiany okoliczności sprawy. 2. Uprawdopodobnienie okoliczności faktycznej może nastąpić nie tylko przy pomocy dowodów pisemnych przedłożonych sądowi przez wnioskodawcę, lecz także za pomocą

Orzeczenie SN z dnia 12 czerwca 1951 r., sygn. C 428/51

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1951

Sąd miejsca ostatniego wspólnego zamieszkania małżonków nie przestaje być właściwy dla powództwa ze stosunku małżeństwa, jeżeli jeden z małżonków zamieszkuje nadal w okręgu tego sądu, choćby nie w tej samej miejscowości, w której strony zamieszkiwały wspólnie.

Orzeczenie SN z dnia 24 kwietnia 15/26 maja 1951 r., sygn. C 565/50

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1951

I. Art. 310 pr. rzecz., nie wymaga, aby posiadacz przenoszący posiadanie rzeczy miał ją w swym fizycznym władaniu; zasadę te odnieść należy także do przypadku, gdy dotychczasowy dzierży-ciel rzeczy zatrzymuje ją nie jako posiadacz rzeczy, lecz jako posiadacz prawa, w szczególności jako najemca lub dzierżawca. II. Z przepisów prawa rzeczowego wynika, że posiadanie rzeczy może być realizowane nie tylko

Orzeczenie SN z dnia 8 marca 1951 r., sygn. C 450/50

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1951

1. Księga wtóropisów, aczkolwiek stanowi tylko uwierzytelniony odpis z księgi miejscowej, prowadzona jest równolegle z ta księgą (art. 19 pr. o akt. st. cyw.) i wyciągi oraz odpisy z tej księg1 mają moc dowodową, przewidzianą w art. 42 tego prawa (art. 37 pr. o akt. st. cyw.). 2. Zaginięcie księgi miejscowej aktów stanu cywilnego nie może być przeszkodą do załatwienia wniosku o sprostowanie aktu urodzenia

Orzeczenie SN z dnia 27 lutego 1951 r., sygn. C 411/50

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1951

Jeżeli sąd jest właściwy zarówno dla zniesienia współwłasności, jak i dla działu spadku, połączenie tych postępowań jest zasadniczo dopuszczalne.

Orzeczenie SN z dnia 21 lutego 1951 r., sygn. C 426/50

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1951

Można orzec w postępowaniu spornym eksmisję współwłaściciela jednoizbowego baraku, czyniącego ze swego prawa użytek naruszający zasady współżycia społecznego w Polsce Ludowej.

Orzeczenie SN z dnia 20 lutego 1951 r., sygn. C 464/50

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1951

1. Osoba, która wynajęła od właściciela rzecz nabytą następnie w sposób pierwotny przez Państwo jako mienie poniemieckie, nie może skutecznie powoływać się wobec Państwa lub jego następców prawnych na stosunek najmu łączący ją z poprzednim właścicielem. 2. W konkretnych przypadkach, w szczególności, gdy wynajmujący oddaje lokal najemcy bez ustalenia czynszu, należy uznać, że mimo braku wyraźnego ustalenia

Orzeczenie SN z dnia 1 lutego 1951 r., sygn. C 215/50

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1951

Przepis art. 13 dekretu z dnia 6.IX 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz. U. R. P. Nr 3 z 1945 r., poz. 13) jest przepisem prawa publicznego bezwzględnie obowiązującym, tak że każda umowa sprzeczna z jego postanowieniami jest nieważna. Nieważność ta istnieje z samego prawa i powinna być przez sądy uwzględniona z urzędu bez względu na to, czy strona powołuje się na art 56 k.z. .

Orzeczenie SN z dnia 16 stycznia 1951 r., sygn. C 361/50

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1951

Wypłata premii bilansowej zależy od zwyczaju stosowanego w danej instytucji; w jednej instytucji premia ta przysługuje jedynie pracownikom zatrudnionym przy sporządzaniu bilansu, w innych instytucjach premia ta wypłacana jest wszystkim pracownikom działu buchalteryjnego, nawet tym, którzy nie sporządzali bezpośrednio zestawień bilansowych, a nawet pracownikom fizycznym (woźnym). W tym ostatnim przypadku

Orzeczenie SN z dnia 16 stycznia 1951 r., sygn. C 372/50

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1951

Przewidziany w §§ 1522 rozp. Rady Ministrów z dnia 21.VI 1950 r. w sprawie mieszkań służbowych i mieszkań pracowniczych (Dz. U. R. P. Nr 28, poz. 257) tryb postępowania w sprawach o opróżnienie mieszkania pracowniczego stosuje się nie tylko w stosunku do pracownika, lecz i w stosunku do osób wspólnie z nim zamieszkałych" i to również w tym przypadku, gdy pracownik mieszkanie to już opuścił (np. dobrowolnie

Orzeczenie SN z dnia 16 stycznia 1951 r., sygn. C 344/50

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1951

1. Z przepisów §§ 2224 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21.VI 1950 r. w sprawie mieszkań służbowych i mieszkań pracowniczych (Dz. U. R. P. Nr 28, poz. 257) wynika, że przewidziany w rozporządzeniu tryb postępowania i właściwość władz dotyczą wszystkich mieszkań, które według przepisów rozporządzenia uważa się za mieszkania służbowe lub pracownicze (§ 22 pkt 1), a więc bez względu na to, czy mieszkania

Orzeczenie SN z dnia 16 stycznia 1951 r., sygn. C 400/50

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1951

Jak wynika z przepisów § 15 pkt 1), § 17 i § 18 ust. 2 rozp. Rady Ministrów z dnia 21.VI 1950 r. w sprawie mieszkań służbowych i mieszkań pracowniczych, postępowanie administracyjne właściwe jest również dla spraw o eksmisję osób zamieszkałych wspólnie z pracownikiem.

Orzeczenie SN z dnia 9 stycznia 1951 r., sygn. C 478/50

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1951

Przepis art. 244 k.p.c. nie oznacza, że dopuszczenie dowodów z urzędu pozostawione jest dowolnemu uznaniu sądu. Sad zarówno stosując ten przepis jak i nie stosując go powinien się kierować racjonalnymi względami wynikającymi z celu i funkcji społecznej procesu. W szczególności powinien sąd z urzędu dopuścić znane mu skądkolwiek, a nie powołane przez stronę dowody, jeżeli bez dopuszczenia takich dowodów

Orzeczenie SN z dnia 9 stycznia 1951 r., sygn. C 436/50

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1951

1. Informacja prasowa zbliżona jest charakterem swym do dokumentu prywatnego o tyle, że stwierdza, iż treść jej pochodzi od osoby, która może być ujawniona. W związku z tym może ona być cenną pomocą przy wyjaśnieniu sprawy, dając sądowi możność dopuszczenia dowodów z urzędu (art. 244 k.p.c.). Nie może jednak sąd orzekający sprawdzać wyników dowodu ze świadków na podstawie treści notatki prasowej. 2

Orzeczenie SN z dnia 19 grudnia 1950 r., sygn. C 328/50

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1950

Przy wykładni umowy należy interpretować ją zgodnie z zasadami przewidzianymi w art. 60 i 108 k.z. W szczególności, jeśliby z treści udzielonego ekspedytorowi zlecenia wynikał brak dyspozycji co do tego, czy rzeczy miały być przewiezione koleją, czy własnymi środkami transportu ekspedytora, to byłby on zgodnie z przepisem art. 60 k.z. obowiązany wybrać sposób przesłania najodpowiedniejszy dla zlecającego

Orzeczenie SN z dnia 19 grudnia 1950 r., sygn. C 347/50

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1950

1. Pod rządem kodeksu rodzinnego cudzołóstwo może być podstawa udzielenia rozwodu bez względu na czas, kiedy je popełniono, jeżeli było ono przyczyną lub choćby jedną 7. przyczyn rozkładu pożycia stron. 2. Zarówno wyraźne jak i dorozumiane wybaczenie krzywdy wyrządzonej przez jednego z małżonków drugiemu należy w zasadzie traktować jako uwarunkowane odpowiednim zachowaniem się małżonka na przyszłość

Orzeczenie SN z dnia 12 grudnia 1950 r., sygn. C 365/50

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1950

W myśl art. 13 i 16 ustawy z dnia 18 grudnia 1919 r. o czasie pracy w przemyśle i handlu (Dz. U. R. P. z 1933 r. Nr 94, poz. 734) praca w dniu wolnym od pracy powinna być traktowana jako praca w godzinach nadliczbowych w niedzielę, a zatem wynagradzana ze 100%, dodatkiem.

Orzeczenie SN z dnia 5 grudnia 1950 r., sygn. C 325/50

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1950

Lokator nie popadł w zwłokę z zapłatą co najmniej dwóch następujących po sobie rat czynszowych (art. 388 k.z.), jeżeli miał możność nie dopuścić do powstania takiej zaległości, dokonując potrącenia, z punktu widzenia bowiem przepisów k.z. o potrąceniu obojętne jest w tym przypadku, kiedy lokator oświadczy wynajmującemu, że korzysta z prawa potrącenia i kiedy przedstawi dowody uzasadniające jego roszczenie

Orzeczenie SN z dnia 28 listopada 1950 r., sygn. C 355/50

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1950

Okoliczność, że żwirowisko wyczerpuje się, nie stoi na przeszkodzie do uznania żwiru za pożytki (art. 13 § 1 pr. rzecz.), a umowy o eksploatację żwirowiska na określony czas i za opłatą za umowę dzierżawy w rozumieniu art. 402 § 1 k.z.

Orzeczenie SN z dnia 21 listopada 1950 r., sygn. C 353/50

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1950

W razie śmierci strony w toku postępowania art. 46 pr. spadk. ma zastosowanie jedynie w przypadku, gdy strona przeciwna podnosi zastrzeżenia przeciwko uznaniu za spadkobierców strony zmarłej osób zgłaszających się w charakterze jej następców prawnych.

Orzeczenie SN z dnia 31 października 1950 r., sygn. C 281/50

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1950

Kierowca nie odpowiada za uszkodzenie samochodu stanowiącego dla niego jako własność przedsiębiorstwa rzecz cudzą w rozumieniu art. 140 k.z., o ile uszkodzenie to nastąpiło wskutek odwrócenia zagrażającego bezpośrednio od tego samochodu niebezpieczeństwa wyższego rzędu, t j. zranienia lub nawet zabicia człowieka.

Orzeczenie SN z dnia 31 października 1950 r., sygn. C 278/50

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1950

Odpowiedzialność ekspedytora za szkodę powstałą na skutek braków w opakowaniu mogłyby uzasadniać tylko okoliczności szczególne, jak na przykład podjęcie się opakowania przez ekspedytora, gdyż zasadniczo za szkodę spowodowaną nienależytym opakowaniem odpowiada sprzedawca.

Orzeczenie SN z dnia 17 października 1950 r., sygn. C 256/50

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1950

Ugoda zawarta przed sędzią wyznaczonym ma moc ugody zawartej przed sądem orzekającym.