Okres represji, o jakim mowa w ustawie z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich, /Dz.U. nr 87 poz. 395 ze zm./ obejmuje przedział czasu liczony od daty /dnia/ rozpoczęcia represji do daty /dnia/ jej zakończenia i musi być wyrażony w miesiącach
Organ odwoławczy obowiązany jest w postępowaniu wstępnym zbadać, czy odwołanie zostało wniesione w przewidzianym przepisami terminie. Rozpoznanie odwołania wniesionego z uchybieniem terminu, który nie został przywrócony, stanowi rażące naruszenie prawa /art. 156 pkt 2 Kpa/. Oznacza bowiem weryfikację w postępowaniu odwoławczym decyzji ostatecznej, a zatem decyzji, która korzysta z ochrony trwałości
1. Zgodnie z przepisem art. 104 par. 2 Kpa decyzja rozstrzyga sprawę co do istoty w całości lub w części albo w inny sposób kończy sprawę w danej instancji. W niniejszym postępowaniu Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych nie załatwił sprawy w powyższy sposób ani nie zakończył jej w danej instancji. "Pozostawienie podania bez rozpoznania" oznacza stwierdzenie przez organ administracji
Art. 1 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach i osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /t.j. Dz.U. 1997 nr 142 poz. 950 ze zm./ honoruje uprawnienia kombatanckie nabyte w związku z udziałem w walkach z oddziałami UPA o tyle tylko, o ile udział ten wiąże się z zaszeregowaniem zainteresowanego do jednostek Wojska Polskiego, bądź jednostek wchodzących
Utrata uprawnień, o których mowa w art. 26 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. 1997 nr 142 poz. 950 ze zm./ następuje na podstawie decyzji prawomocnej, przy uwzględnieniu warunków określonych w art. 269 Kpa.
Stosownie do zapisu zawartego w art. w art. 21 ust. 2 pkt 4 lit. "c" ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /t.j. Dz.U. 1997 nr 142 poz. 950 ze zm./ jeżeli osoba, która była zatrudniona lub pełniła służbę lub funkcję w aparacie bezpieczeństwa publicznego poza strukturami Urzędów Bezpieczeństwa, Służby Bezpieczeństwa
Obwieszczenie Prezesa Trybunału Konstytucyjnego z dnia 9 września 1994 r. o utracie mocy obowiązującej art. 21 ust. 2 pkt 4 lit. "a" ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego, należy wyjaśnić, dotyczy części, w jakiej nie przyznaje się uprawnień kombatantom i represjonowanym osobom spoza struktur Urzędów Bezpieczeństwa, Służby Bezpieczeństwa
Za kombatanta może być uznana osoba, która osobiście brała udział w walkach z Ukraińską Powstańczą Armią. Natomiast okoliczność samej li tylko przynależności do organizacji, które prowadziły walki z UPA nie daje podstaw do zaliczenia określonej osoby w poczet kombatantów. Stwierdzenie to znajduje potwierdzenie w tezie zawartej w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 3 kwietnia 1996 r. III AZP 37/95 /dotychczas
Fakt urodzenia i pobytu bezpośrednio po urodzeniu osoby ubiegającej się o uprawnienia kombatanckie w więzieniach polskich w latach 1944-1956, który łączył się z pobytem jej rodziców w owym czasie w zakładzie karnym w związku z działalnością polityczną ukierunkowaną na walkę o niepodległość i suwerenność Rzeczypospolitej Polskiej, jest wystarczającą przesłanką do przyznania tych uprawnień w świetle
Przyjęcie tezy jakoby osoby w czasie wojny niepełnoletnie a uczestniczące w jakiś sposób w działalności organizacji i formacji podziemnych były wykluczone z kręgu osób mogących ubiegać się o uprawnienia kombatanckie nie jest uprawnione. Sama ustawa z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./
