W świetle art. 92 ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym /Dz.U. 1985 nr 42 poz. 201 ze zm./, uchwała kolegium dziekańskiego o skreśleniu z listy studentów może mieć jedynie charakter opinii.
Jeżeli powszechnie obowiązujące przepisy w sprawie zasad przyjmowania na studia wyższe, ustalające konkursowy charakter postępowania kwalifikacyjnego, nie określają dolnej granicy punktów, od której uznaje się egzamin wstępny zdany, to określenie takiej granicy może nastąpić wyłącznie w trybie, w jakim zasady te zostały ustalone i wprowadzone w życie.
Dodatek z tytułu pracy naukowo-dydaktycznej do emerytury przysługuje osobom, które bezpośrednio przed przejściem na emeryturę były zatrudnione jako pracownicy naukowo-dydaktyczni (art. 156 ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym, j.t. Dz.U. z 1985 r. nr 42, poz. 201).
Stwierdzenie przez kierownika jednostki, że nie istnieje możliwość uzyskania przez studenta zaległego zaliczenia przed terminem rozpoczęcia najbliższej sesji egzaminacyjnej nie jest decyzją administracyjną, a zatem nie podlega kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Okresowe oceny wyników pracy naukowej, dydaktycznej, wychowawczej i organizacyjnej pracowników naukowo-dydaktycznych oraz oceny ich postawy obywatelskiej przeprowadzone na podstawie art. 133 ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym /t.j. Dz.U. 1985 nr 42 poz. 201/ nie są dokonywane w formie decyzji administracyjnych, dlatego nie przysługuje na nie skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego
Osoba, w stosunku do której nie została wydana decyzja właściwego organu szkoły wyższej o przyjęciu na studia /art. 89 ust. 1 ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym - Dz.U. nr 14 poz. 113 ze zm./, nie nabywa uprawnień studenta, choćby została wpisana na listę studentów, była immatrykulowana i złożyła ślubowanie. Pozbawienie takiej osoby możliwości dalszego bezprawnego korzystania z uprawnień
1. Przepis par. 19 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 września 1985 r. w sprawie zasad organizowania i finansowania praktycznej nauki zawodu oraz ponoszenia kosztów kształcenia przez zakłady pracy zatrudniające absolwentów szkół zawodowych /Dz.U. nr 52 poz. 268/ nie stanowi podstawy do zwrotu ze środków Państwowego Funduszu Aktywizacji Zawodowej wydatków poniesionych na finansowanie
1. Ani art. 72 Konstytucji, ani przepisy ustawy z dnia 15 lipca 1961 r. o rozwoju systemu oświaty i wychowania /Dz.U. nr 32 poz. 160 ze zm./ nie zawierają zakazu prowadzenia za opłatą szkół przez osoby fizyczne. 2. Obowiązek zapewnienia bezpłatnej nauki przez Państwo nie oznacza zakazu otwierania szkół płatnych w ramach obowiązujących przepisów.
Zmiana warunków, które obok wyników egzaminu mogą mieć wpływ na dopuszczenie do odbywania studiów wyższych, musi być dokonana w trybie przepisanym dla ustanawiania tych warunków oraz podana do publicznej wiadomości w terminie określonym w art. 84 ust. 8 ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym /TJ. Dz.U. 1985 nr 42 poz. 201/.
Placówki wypoczynku dla dzieci i młodzieży (sezonowe i placówki wczasowe) są placówkami opiekuńczo-wychowawczymi w rozumieniu art. 1 pkt 1 Karty Nauczyciela, zaś praca wychowawcy lub kierownika pedagogicznego na koloniach jest pracą nauczycielską, uprawniającą do dodatku określonego w art. 89 ust. 1 Karty Nauczyciela. Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy z wniosku Józefy P. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń
