Wyrok Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z dnia 27 września 2011 r. (Karbowniczek przeciwko Polsce), sygn. 22339/08

Artykuł 3 Konwencji nie zabrania użycia siły w celu dokonania zatrzymania. Jednakże użycie siły może mieć miejsce tylko wtedy, kiedy jest to niezbędne i nie może być nadmierne. Odwołanie się do użycia siły fizycznej w stosunku do osoby pozbawionej wolności w sytuacji, kiedy nie jest to konieczne z uwagi na zachowanie tej osoby, umniejsza godności ludzkiej i stanowi, co do zasady, naruszenie prawa określonego w Artykule 3.

Teza od Redakcji

W sprawie Karbowniczek przeciwko Polsce,

Europejski Trybunał Praw Człowieka (Sekcja Czwarta), zasiadając jako Izba w składzie:

Nicolas Bratza, Przewodniczący,

Lech Garlicki,

Ljiljana Mijović,

George Nicolaou,

Zdravka Kalaydjieva,

Nebojša Vučinić,

Vincent A. De Gaetano, sędziowie,

oraz Fatoş Araci, Zastępca Kanclerza Sekcji,

Obradując na posiedzeniu niejawnym w dniu 6 września 2011 roku,

Wydaje następujący wyrok, który został przyjęty w tym dniu:

POSTĘPOWANIE

1. Sprawa wywodzi się ze skargi (nr 22339/08) wniesionej do Trybunału w dniu 28 kwietnia 2008 roku przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie Artykułu 34 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności ("Konwencja") przez obywatela polskiego, Pana Jarosława Karbowniczka ("skarżący").

2. Rząd polski ("Rząd") był reprezentowany przez pełnomocnika, Pana J. Wołąsiewicz z Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

3. Skarżący sformułował w szczególności zarzut naruszenia Artykułu 3 Konwencji z powodu złego traktowania przez policję.

4. Skarżący oraz Rząd przedłożyli uwagi, co do meritum (Reguła 59 ust.1).

STAN FAKTYCZNY

I. OKOLICZNOŚCI SPRAWY

5. Skarżący urodził się w 1979 i mieszka w Wałbrzychu.

A. Tymczasowe aresztowanie skarżącego oraz postępowanie karne wszczęte przeciwko niemu

6. W dniu 27 lipca 2005 roku skarżący został zatrzymany przez Policję pod zarzutem pobicia, kierowania gróźb karalnych i zastraszania świadka.

7. W dniu 28 lipca 2005 roku Sąd Rejonowy w Wałbrzychu postanowił zastosować wobec skarżącego tymczasowe aresztowanie. Sąd uznał, że istnieje uzasadnione podejrzenie popełnienia przez skarżącego zarzucanych mu czynów oraz duże prawdopodobieństwo, że zostanie mu wymierzona surowa kara. Sąd zauważył następnie, że istnieje obawa matactwa procesowego ze strony skarżącego oraz wywierania presji na świadków, w szczególności w świetle wydanych wcześniej wyroków skazujących.