USTAWA z dnia 15 marca 1933 r. o zbiórkach publicznych

Wersja: archiwalna |  Dziennik Ustaw rok 1933 nr 22 poz. 162 z 1933-03-31

Wyrok NSA z dnia 29 czerwca 1983 r., sygn. SA/Wr 290/83

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1983

1. Aktem prawnym prawa materialnego, na podstawie którego może być dokonane ze środków publicznych zaspokojenie niezbędnych potrzeb życiowych osób, które trwale lub chwilowo nie mogą tego czynić z własnych środków materialnych lub z własnej pracy, jest ustawa z dnia 16 sierpnia 1923 r. o opiece społecznej /Dz.U. R.P. nr 92 poz. 726 ze zm./, która zachowała moc obowiązującą na podstawie dekretu z dnia

Wyrok NSA z dnia 10 października 1984 r., sygn. I SA 459/84

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1984

1. W razie gdy osoby przebywającej w domach pomocy społecznej same ponoszą opłaty bez względu na ich wysokość nie należy dochodzić opłat od osób obowiązanych do opłat. 2. Nie tylko w wypadku otrzymywania emerytury lub renty ale i w wypadku uzyskiwania innych dochodów, pozwalających na ponoszenie opłaty za pobyt w domu opieki społecznej przez osobę tam przebywającą nie należy dochodzić opłat od osób

Wyrok NSA z dnia 22 marca 1985 r., sygn. I SA 1435/84

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1985

1. Paragraf 1 pkt 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 czerwca 1982 r. w sprawie upoważnienia organów administracji państwowej do ustalania niektórych cen urzędowych i marż handlowych urzędowych oraz określania zasad ustalania cen regulowanych /Dz.U. nr 18 poz. 134 ze zm./ nie mógł stanowić podstawy do określenia zasad pobierania opłat za świadczenia udzielane przez uspołecznione zakłady pomocy

Wyrok NSA z dnia 25 marca 1985 r., sygn. I SA 1175/84

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1985

1. Zarówno ustawa z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach /Dz.U. nr 7 poz. 52/ jak i kolejne rozporządzenia Rady Ministrów upoważniają Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej do ustalania wysokości odpłatności za pobyt w uspołecznionym zakładzie pomocy społecznej, ale nie upoważniają go do ustalania osób mających ponieść tę odpłatność ani do wysokości w jakich osoby te mają partycypować w kosztach pobytu w

Wyrok NSA z dnia 3 października 1986 r., sygn. SA/Wr 491/86

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1986

1 Przepisy ustawy z dnia 16 sierpnia 1923 r. o opiece społecznej /Dz.U. nr 92 poz. 726 ze zm./, zwłaszcza art. 8 konstytuują podmiotowe prawo korzystania z opieki społecznej. Konkretyzacja sytuacji prawnej obywatela ubiegającego się /zgłaszającego roszczenia/ o realizację tego prawa nie może nastąpić w drodze czynności materialno-technicznej, która nie wyznacza sytuacji prawnej strony, lecz służy wykonaniu

Wyrok NSA z dnia 30 września 1988 r., sygn. I SA 1458/87

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1988

1. Wywiad społeczny, o jakim mowa w instrukcji nr 16/76 Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 26 października 1976 r. w sprawie wywiadów społecznych /Dz.Urz. MZiOS nr 21 poz. 75/, powinien odpowiadać co do treści przepisom dotyczącym sporządzania protokołów /art. 67 par. 1 i 2 Kpa/ i powinien być podpisywany przez stronę na zasadzie art. 68 par. 2 Kpa przed wpisaniem do wywiadu proponowanej formy

Wyrok NSA z dnia 5 września 1991 r., sygn. II SA 628/91

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1991

1. Określenie "dochód na jedną osobę" nie ma charakteru uniwersalnego, lecz jest różnie precyzowane przez ustawodawcę w różnych ustawach i ma służyć realizacji zadań i celów konkretnej ustawy. 2. Specjalny dodatek, np dodatek pielęgnacyjny związany z podwójnym inwalidztwem, który ma służyć zapewnieniu inwalidzie niezbędnej dla niego pielęgnacji i opieki osób trzecich /często całodobowej/, nie podlega

Wyrok NSA z dnia 16 września 1991 r., sygn. II SA 631/91

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1991

1. Zasiłek celowy, wymieniony w art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. nr 87 poz. 506/ ma charakter uznaniowy. Wysokość tego zasiłku zależy od uznania organu gminy w zależności od wielkości posiadanych funduszy na ten cele oraz oceny sytuacji materialnej podopiecznego i kierunku jego zamierzonej działalności gospodarczej. Zasiłek celowy o ile w ogóle zostanie przyznany

Wyrok NSA z dnia 16 września 1991 r., sygn. II SA 867/91

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1991

Preferencje dla osób wymienionych w art. 27 ust. 3 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. nr 87 poz. 506/ w stosunku do odpowiadających im osób z art. 27 ust. 1 wyrażają się tylko w zwolnieniu od warunków ubóstwa /nędzy/ a nie polegają na przyznaniu zasiłku za samo stwierdzenie inwalidztwa I lub II grupy, bez względu na wiek inwalidy. Wynika to z istoty zasiłku stałego - renty

Wyrok NSA z dnia 27 września 1991 r., sygn. SA/Wr 817/91

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1991

Jeżeli w wyniku przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego ustalono, że wnioskodawca rzeczywiście znajduje się w trudnej sytuacji materialnej, że pobranie podatku mogłoby zagrozić jego egzystencji, organ nie powinien - bez naruszania granic przyznanego mu uznania - odmówić udzielenia jednej z form ulgi przewidzianej w art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U

Wyrok NSA z dnia 4 października 1991 r., sygn. II SA 643/91

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1991

Skoro osoba zainteresowana w uzyskaniu zasiłku celowego /art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej - Dz.U. nr 87 poz. 506/ na uregulowanie stanu prawnego gospodarstwa rolnego może mieć własne źródło dochodu /emeryturę/ i są możliwości zwolnienia jej od opłat notarialnych oraz przyjazdu notariusza, brak jest podstaw do udzielenia takiego zasiłku.

Wyrok NSA z dnia 4 października 1991 r., sygn. II SA 807/91

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1991

Jeżeli zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. nr 87 poz. 506/ "osobie pobierającej zasiłek stały, która została zaliczona do I grupy inwalidów lub ukończyła 75 lat życia przysługuje dodatek w wysokości 30 procent najniższej emerytury", to sprzeczne zarówno z wykładnią logiczną i celowościową byłoby np. wliczanie dodatków pielęgnacyjnych do "dochodów na

Wyrok NSA z dnia 24 października 1991 r., sygn. II SA 842/91

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1991

Zasiłek stały, określony w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. nr 87 poz. 506/, przysługuje osobom spełniającym warunki tego przepisu, zarówno samotnym, jak i pozostającym we wspólnym gospodarstwie domowym w rozumieniu art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Wyrok NSA z dnia 8 stycznia 1992 r., sygn. II SA 1138/91

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1992

1. Ustalenie czasu przyznania zasiłku okresowego /art. 31 ust. 2 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej - Dz.U. nr 87 poz. 506/ oraz par. 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 9 kwietnia 1991 r. w sprawie szczegółowych zasad przyznawania zasiłku okresowego z pomocy społecznej /Dz.U. nr 33 poz. 141/ nie ma charakteru dowolnego, lecz musi być oparte na wyjaśnieniu

Wyrok NSA z dnia 12 lutego 1992 r., sygn. II SA 33/92

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1992

Zasiłek stały określony w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. nr 87 poz. 506/ przysługuje osobom spełniającym wymogi tego przepisu, zarówno osobom samotnym jak i pozostającym we wspólnym gospodarstwie domowym w rozumieniu art. 1 ust. 3 cyt. ustawy.

Wyrok NSA z dnia 28 lutego 1992 r., sygn. II SA 1192/91

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1992

Cele społeczne, na które ma być przeznaczony cały uzyskany zysk - określone w art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 maja 1976 r. o grach losowych i totalizatorach /Dz.U. nr 19 poz. 122 ze zm./ - z gry losowej powinny odpowiednio korespondować z celami, ubiegającej się o zezwolenie na prowadzenie gry, "organizacji społecznej, której zadanie nie polega na prowadzeniu działalności gospodarczej".

Wyrok NSA z dnia 2 marca 1992 r., sygn. II SA 103/92

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1992

1. W rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. nr 87 poz. 506/ członkiem rodziny mogą być nie tylko współmałżonek, wstępni, zstępni, rodzeństwo, czy powinowaci, ale także osoby obce. 2. Zasiłek stały określony w art. 27 ust. 1 powołanej ustawy przysługuje spełniającym wymogi tego przepisu, zarówno osobom samotnym jak i pozostającym we wspólnym gospodarstwie

Wyrok NSA z dnia 27 kwietnia 1992 r., sygn. II SA 294/92

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1992

Nie wystarczy tylko sama potrzeba uzyskania nie oprocentowanej pożyczki na konieczne ekonomiczne usamodzielnienie się, by zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. nr 87 poz. 506/ otrzymać środki z pomocy społecznej, gdyż pomocy takiej udziela się tylko osobom i rodzinom w wymienionych w tym przepisie niezwykle trudnych warunkach życiowych.

Wyrok NSA z dnia 14 lipca 1992 r., sygn. SA/Kr 945/92

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1992

Zakres stosowania postanowienia ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. nr 87 poz. 506/ o niepodawaniu do publicznej wiadomości nazwisk osób korzystających z pomocy społecznej /art. 36 ust. 2/ nie może być ograniczony z tego powodu, że inne przepisy przewidujące udzielanie świadczeń o podobnym charakterze - na cele mieszkaniowe lub ekonomiczne usamodzielnienie się - nie zawierają

Wyrok NSA z dnia 28 lipca 1992 r., sygn. SA/Kr 981/92

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1992

Wyrok NSA z dnia 6 listopada 1992 r., sygn. I SA 1083/92

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1992

Wyrok NSA z dnia 30 grudnia 1992 r., sygn. SA/Po 1391/92

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1992

Wyrok NSA z dnia 30 czerwca 1993 r., sygn. I SA 809/93

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1993

Określenie wysokości zasiłku okresowego wymaga szczegółowego uzasadnienia w decyzji administracyjnej z punktu widzenia stwierdzonych potrzeb osoby lub rodziny, posiadanych przez organ orzekający środków na ten cel oraz ewentualnie innych okoliczności sprawy.