Przewidziany w art. 86 ust. 4 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./ termin do rozpoznania roszczenia o odszkodowanie za szkodę przekraczającą 100 złotych powstałą z przyczyn wymienionych w art. 86 ust. 1 tej ustawy - jest terminem prawa materialnego. Oznacza to, że nie może on zostać na prośbę zainteresowanego przywrócony w trybie przewidzianym w art. 58
Decyzja organu szkoły wyższej o skreśleniu z listy studentów, jako akt wywołujący zmianę statusu prawnego użytkownika tego zakładu, jest decyzją administracyjną w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego i podlega - w trybie i na zasadach określonych w tym Kodeksie - zaskarżeniu do sądu administracyjnego, jako dotycząca sprawy przewidzianej w art. 196 par. 2 pkt 14 Kpa.
1. Stwierdzenie zawarte w art. 104 par. 1 Kpa, że załatwienie sprawy następuje przez wydanie decyzji, odnosi się tylko do sytuacji, gdy z mocy przepisów prawa materialnego lub innych załatwienie sprawy powinno nastąpić w tej formie prawnej. 2. Z art. 11 ust. 1 oraz art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/ nie wynika, aby
Działania organu administracji, przewidziane w art. 56 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, podejmowane w toku postępowania w sprawie wybudowania obiektu budowlanego niezgodnie z przepisami, mają charakter dowodowy.
1. Zgodnie z art. 138 par. 1 Kpa organ odwoławczy nie może udzielać "odpowiedzi na odwołanie", lecz powinien wydać decyzję administracyjną. 2. Ustanowienie przez organ administracji państwowej nowego obowiązku kolejną decyzją w sprawie zmienia sytuację prawną strony i jeżeli pierwsza decyzja jest ostateczna, ustanowienie tego nowego obowiązku może nastąpić wyłącznie za zgodą strony.
1. Wykazanie nierzetelności zeznania podatnika złożonego w myśl art. 168 par. 1 Kpa obciąża organ podatkowy, on bowiem z zakwestionowania wartości tego zeznania wyprowadza niekorzystne dla podatnika wnioski w zakresie obowiązku podatkowego. 2. Odmowa uwzględnienia wniosku dowodowego strony może nastąpić tylko wtedy, gdy wniosek taki nie został zgłoszony przez stronę w toku przeprowadzenia dowodów lub
1. Prawidłową formą sprawowania przez właściwy terenowy organ administracji państwowej kontroli nad uchwałami walnego zgromadzenia członków spółki wodnej na zasadzie par. 44 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 lipca 1979 r w sprawie spółek wodnych i ich związków /Dz.U. nr 17 poz. 109 ze zm./ jest decyzja administracyjna. 2. Instytucja zatwierdzenia przez właściwy terenowy organ administracji
1. Darowizna na rzecz dziecka poczętego, lecz jeszcze nie urodzonego, mająca na celu zabezpieczenie przyszłych jego interesów, jest dopuszczalna, a zatem ma wpływ na wymiar podatku od darowizny. 2. Decyzja o wymiarze podatku od darowizny matce dziecka poczętego, lecz w dacie dokonania darowizny nie urodzonego, mimo że z oświadczeń matki oraz darczyńcy - ojca dziecka wynika, że darowizna została dokonana
Jeżeli łączne przychody podatnika i jego współmałżonka wystarczają na zaspokojenie wydatków koniecznych dla utrzymania rodziny, sam fakt, że dochód wynikający z księgi podatkowej jest niższy od najniższej płacy pracownika zatrudnionego w jednostce gospodarki uspołecznionej, nie może stanowić dostatecznego argumentu dla odrzucenia księgi podatkowej na podstawie art. 169 par. 2 Kpa.
Zgłoszenie przez podatnika zmian w zeznanych uprzednio wielkościach, w czasie zaznajamiania go z zebranymi dowodami i materiałami /art. 10 par. 1 Kpa/ nie może być nie uwzględnione tylko z tego powodu, że zmiana została zgłoszona dopiero w toku tej czynności. Organ podatkowy winien natomiast wziąć pod uwagę tę okoliczność przy merytorycznej ocenie zgłoszonych zmian, po wyjaśnieniu przyczyn ich dokonania
Artykuł 208 Kpa, przewidujący zwrot kosztów postępowania na rzecz skarżącego jedynie w razie uwzględnienia skargi, stanowi regulację wyczerpującą.
Jako sprzecznego z prawem nie można uznać zeznania świadka, który nie jest członkiem ZBoWiD i bez ustosunkowania się co do istoty - odrzucić jego stwierdzenia.
Zgodnie z art. 75 Kpa jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Mogą być więc dopuszczone jako dowody w postępowaniu administracyjnym dokumenty i inne materiały zebrane w innym postępowaniu, w tym m.in. w postępowaniu karnym skarbowym, a uznanie przydatności tych materiałów w postępowaniu administracyjnym i ich wiarygodności należy
Przepisy ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./ nie przewidują wszczęcia postępowania karnego przeciwko osobie korzystającej z wody bez wymaganego pozwolenia wodnoprawnego lub wykonującego urządzenia wodne - w formie decyzji. Art. 126 prawa wodnego stanowi normę materialną prawa karno-administracyjnego, a czyn w nim przewidziany jest wykroczeniem zagrożonym
Załatwiając sprawę, w której w charakterze stron występuje kilka osób o rozbieżnych interesach organ administracji państwowej powinien stosować art. 62 Kpa, a w szczególności wydać jedną decyzję, w której rozstrzyga o istocie sprawy w stosunku do wszystkich zainteresowanych.
Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu w dniu 8 listopada 1985 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi L.B. na decyzję Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej z dnia 29 sierpnia 1985 r. L.dz. 2162/85 dotyczącą: - 1) uchylenia uchwały Okręgowej Rady Adwokackiej w Warszawie o odmowie wyrażenia zgody na przyjęcie do zespołu adwokackiego i rozpoczęcie wykonywania zawodu adwokata oraz
Art. 64 par. 2 Kpa upoważnia jedynie właściwy organ administracji państwowej do pozostawienia podania bez rozpoznania, jeżeli nie czyni ono zadość wymaganiom prawa, a wskazanych braków nie usunięto w wyznaczonym terminie. Nie wykonanie żądania opartego na art. 64 par. 2 Kpa nie może stanowić podstawy do rozstrzygnięcia żądania strony na jej niekorzyść. Rozstrzygnięcie sprawy co do jego istoty może
Kodeks postępowania administracyjnego nakłada na organy administracji państwowej obowiązek prowadzenia postępowania w taki sposób, aby pogłębić zaufanie obywateli do organów państwa oraz świadomość i kulturę prawną obywateli. Obowiązek taki ciąży również na organie II instancji, który zgodnie z treścią art. 7 Kpa powinien podejmować wszelkie czynności zmierzające do ustalenia rzeczywistego stanu faktycznego
Sąd administracyjny jest władny orzekać nie tylko o zgodności z prawem decyzji ostatecznej bezpośrednio wskazanej w skardze, lecz także o zgodności z prawem wszystkich poprzednich decyzji organów administracji, rozstrzygających o istocie tego samego stosunku administracyjnoprawnego, chociażby nawet były wydane w trybie wznowienia postępowania /art. 149 par. 3 i art. 151 Kpa/ aż do pierwszej wydanej
Podjęcie decyzji w przedmiocie zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych bez uprzedniego zasięgnięcia opinii odpowiednich komisji rady narodowej stopnia wojewódzkiego stanowi mogące mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia naruszenie prawa.
1. Mechanizm wyznaczania wielkości należnego podatku przez ustalenie podstawy opodatkowania, wielkości osiągniętego obrotu i dochodu i zastosowanie odpowiednich stawek procentowych podatku obrotowego i dochodowego, może mieć dla wyznaczenia stawki karty podatkowej jedynie znaczenie pomocnicze - np. dla uzasadnienia wymiaru stawki w górnej granicy przewidzianej w tabeli stanowiącej załącznik rozporządzenia
Jeżeli strona odmawia przedstawienia żądanego przez organ dokumentu, z posiadania którego wywodzi dla siebie określone uprawnienie, organ, jeżeli nie jest w stanie ustalić w inny sposób okoliczności wynikającej z tego dokumentu, może odmówić żądania strony, a taka odmowa nie narusza prawa i nie daje Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu podstawy do uchylenia zaskarżonej decyzji z przyczyny określonej
1. Organ administracji państwowej, który korzystając z uprawnienia określonego w art. 200 par. 2 Kpa uwzględnia skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego przekazaną za jego pośrednictwem i uchyla zaskarżone decyzje, nie ma obowiązku przekazania tej skargi Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu. 2. W myśl uchwały pełnego składu Izby Cywilnej i Administracyjnej Sądu Najwyższego a dnia 15 grudnia 1984
1. Przepis art. 200 par. 2 Kpa stanowi samodzielną podstawę prawną do podjęcia decyzji zmieniającej lub uchylającej decyzję ostateczną i w oparciu o ten przepis podjęta być może ta decyzja tylko przez organ, który wydał decyzję ostateczną. 2. Decyzja wydana w trybie art. 200 par. 2 Kpa przez Izbę Skarbową z powołaniem się na przepis art. 176 par. 4 Kpa w sprawie, w której decyzję ostateczną będącą
