Postanowienie zawieszające postępowanie do czasu zakończenia innej sprawy w Prokuraturze, nie kończy postępowania administracyjnego, dlatego też nie może być zaskarżone do sądu administracyjnego.
W postępowaniu administracyjnym, poprzedzającym wydanie decyzji o cofnięciu uprawnień do wykonywania rzemiosła, wysłuchanie przez organ orzekający wyjaśnień zainteresowanego rzemieślnika jest obligatoryjne /art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła - Dz.U. 1983 nr 7 poz. 40/.
1. Jeżeli właściwy organ administracji - w wyniku wznowionego postępowania - uchyla swą decyzję dotychczasową i wydaje nową decyzję rozstrzygającą o istocie sprawy /art. 151 par. 1 pkt 2 Kpa/, ta nowa decyzja podlega kontroli instancyjnej organu wyższego stopnia, chyba, że została wydana przez naczelny organ administracji państwowej. 2. Decyzja wojewody, uchylająca jego poprzednią decyzję ostateczną
Niezachowanie w toku załatwiania sprawy formy wiążącego współdziałania organów administracji państwowej, przewidzianej w art. 106 par. 5 i w art. 107 par. 3 w związku z art. 126 Kpa, stanowi przesłankę uchylenia zaskarżonej decyzji na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa.
Dopełnienie obowiązku zameldowania się na pobyt stały /art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych - Dz.U. nr 14 poz. 85/ nie może bezpośrednio wywierać dla strony negatywnych skutków w świetle art. 43 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 74/, chyba że materiał dowodowy pozwoli stwierdzić bez zastrzeżeń, że zameldowanie
Sąd nie może ograniczyć się do powołania się na konkluzję opinii biegłego w sprawie rozpoznania klinicznego choroby, lecz jest zobowiązany sprawdzić, na jakich przesłankach biegły tę konkluzję sformułował i skontrolować prawidłowość jego rozumowania.
1. Cofnięcie prawa jazdy żołnierzom w czynnej służbie wojskowej /par. 214 ust. 2 rozporządzenia Ministrów Komunikacji i Spraw Wewnętrznych z dnia 20 lipca 1968 r. w sprawie ruchu na drogach publicznych - Dz.U. nr 27 poz. 183 ze zm./ następuje na wniosek właściwego organu wojskowego, a funkcjonariuszom Milicji Obywatelskiej - na wniosek właściwego organu MO. 2. Postępowanie w sprawie cofnięcia prawa
Jeżeli organizacja społeczna nie zgłosiła żądania dopuszczenia jej do udziału w postępowaniu administracyjnym, pogląd na sprawę, wyrażony w oświadczeniu organu statutowego tej organizacji w trybie art. 31 par. 5 Kpa, nie jest równoznaczny z udziałem tej organizacji w postępowaniu na prawach strony, w związku z czym nie służy jej prawo skargi do sądu administracyjnego na decyzję wydaną w tej sprawie
Zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. nr 14 poz. 85/ w tym samym czasie można mieć tylko jedno miejsce stałego pobytu, dlatego też jeżeli w trakcie postępowania w sprawie zarejestrowania na pobyt stały w określonym miejscu, obywatel zamelduje się na stałe w innym miejscu, to postępowanie w sprawie staje się bezprzedmiotowe i prawidłowe
Jeżeli w wyniku przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego organy administracji ustaliły, że odwołanie na orzeczenie Okręgowej Komisji ds. Szkód Górniczych nie wpłynęło do organów I ani II instancji, a skarżący uprawdopodobnił fakt jego nadania i uznały, że zostało ono wniesione z zachowaniem terminu przewidzianego w art. 129 par. 2 Kpa oraz postanowiły rozpoznać je w trybie postępowania odwoławczego
1. Samo ustalenie podstaw faktycznych w oparciu o które organ administracji państwowej władny jest wydać decyzję nie zastępuje rozstrzygnięcia sprawy. 2. Brak jest podstaw prawnych do podejmowania decyzji administracyjnych o treści zawierającej ustalenie faktów. Wadliwość tego rodzaju decyzji wynika także z jej niewykonalności. 3. Ograniczenie się do ustalenia w formie decyzji administracyjnej jedynie
Nie jest dopuszczalna skarga dotycząca sposobu wykonania decyzji. Zagadnienia dotyczące postępowania egzekucyjnego zostały wyłączone spod kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Organ administracji państwowej wydając decyzję dotyczącą rozbiórki wybudowanego obiektu budowlanego winien wskazać zaistniałe przesłanki z art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ uzasadniające wydanie decyzji nakazującej rozbiórkę. Brak tych ustaleń w uzasadnieniu decyzji powoduje, iż sąd nie ma możliwości dokonania oceny legalności tej decyzji
Dopóki sprawa nie została zakończona decyzją ostateczną, strona może zmodyfikować swoje żądanie, a organ administracji państwowej ma obowiązek na nowo ocenić to żądanie w świetle przepisów prawa materialnego po wyczerpującym ustaleniu stanu faktycznego.
Stwierdzenie, że ostateczna decyzja jaką wydał organ I instancji w trybie art. 132 Kpa podjęta została z rażącym naruszeniem prawa /np. w wyniku jedynie częściowego uwzględnienia odwołania/, mogło co najwyżej uzasadniać wszczęcie postępowania w trybie tzw. nadzoru administracyjnego, lecz nie dawało podstaw do weryfikowania ostatecznej decyzji administracyjnej w postępowaniu odwoławczym.
W prawie administracyjnym obowiązuje zharmonizowana z Konstytucją PRL ogólna zasada, w myśl której wszelkie ograniczenia obywateli w zachowaniach zgodnych z ich wolą mogą wynikać wyłącznie z przepisów prawa. Ta podstawowa zasada działania administracji państwowej w praworządnym państwie oznacza, iż organ wydający decyzję nie może nałożyć na obywatela obowiązku, ani odmówić mu przyznania uprawnienia
Powołanie w decyzji administracyjnej jedynie tytułu ustawy, bez wskazania określonego jej przepisu nie może być uznane za określenie podstawy prawnej podjętej decyzji.
1. Wprawdzie zameldowanie nie jest uzależnione od uprawnień do lokalu, lecz stanowi jedynie dowód miejsca pobytu danej osoby /art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych - Dz.U. nr 14 poz. 85/, jednak organ powinien uznać zasadność zameldowania na pobyt stały osoby, która nawet stale w nim nie przebywa, ale wiąże z nim trwale interesy życiowe jako właściciel
Jeżeli organy administracji państwowej doszły do przekonania, że skarżąca w danym lokalu nie zamieszkuje, przy czym stanowisko swe uzasadniły w sposób szczegółowy i logiczny, podając dlaczego dają wiarę dowodom na których oparły swe ustalenia, natomiast odmawiają wiarygodności dowodom przeciwnym, to podniesiony w skardze zarzut naruszenia art. 80 i 107 par. 3 Kpa nie jest zasadny. Ocena materiału dowodowego
Skoro do decyzji skarżący wybrał administracyjny tryb weryfikacji /tryb nadzoru/ i skorzystał z tego trybu - przedmiotem skargi do sądu w takiej sytuacji może być jedynie decyzja wydana w trybie nadzoru, a nie decyzje, które były kontrolowane w tym trybie.
Zadaniem postępowania w przedmiocie sposobu naprawy uszkodzeń w budynku mieszkalnym spowodowanych eksploatacją górniczą było - jak tego wymaga przepis art. 7 Kpa - dokładne wyjaśnienie stanu faktycznego przez zebranie całego materiału dowodowego /art. 77 par. 1 Kpa/, także zawnioskowanego przez stronę, jeżeli ma znaczenie na wynik sprawy /art. 78 Kpa/. Materiał dowodowy mający wyjaśnić, czy uzasadniony
Decyzja uchylająca dokonanie wpisu w rejestrze mieszkańców i w dowodzie osobistym o zameldowaniu na pobyt stały wydana w wyniku wznowienia postępowania na podstawie art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa jest zgodna z prawem jeżeli skarżący zgłaszając wniosek o zameldowanie w lokalu wprowadził w błąd organy administracji gdyż w lokalu tym nie przebywał. Działanie skarżącego było działaniem bezprawnym, w związku
Uiszczenie wpisu po upływie 7-dniowego terminu powoduje odrzucenie skargi w związku z art. 212 Kpa oraz art. 16 ust. 1 i 3 oraz art. 36 ust. 1 pkt 1 lit. "b" ustawy z 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych /Dz.U. nr 24 poz. 110 ze zm./.
