Organ administracji państwowej, który stwierdził istnienie potrzeb mieszkaniowych w rozumieniu art. 39 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 74/, zgodnie z treścią zdania pierwszego tego przepisu powinien przydzielić stronie część lokalu mieszkalnego, odpowiadającą ustalonym potrzebom. Uznając natomiast niecelowość podziału lokalu na niesamodzielne części przydzielane
Skoro przepis art. 234 Kodeksu cywilnego nakazuje odpowiednie stosowanie przepisów o przeniesieniu własności do oddania terenu państwowego w wieczyste użytkowanie, to w sytuacji gdy terenem tym jest grunt rolny położony w granicach administracyjnych miasta, do jego oddania w wieczyste użytkowanie mają także odpowiednie zastosowanie zasady określone w przepisach dotyczących sprzedaży państwowych nieruchomości
Roszczenia osób trzecich do korzystania z nieruchomości podlegającej zwrotowi na rzecz wywłaszczonego właściciela na podstawie art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /Dz.U. 1974 nr 10 poz. 64 ze zm./ nie mogą ograniczać uprawnień tego właściciela do otrzymania zwrotu nieruchomości w takim rozmiarze, w jakim nie została użyta i jest zbędna na cele
Żaden przepis prawny nie daje podstaw do nałożenia na jednostkę państwową, której terenowy organ administracji państwowej przekazał teren w użytkowanie, obowiązku pokrycia kosztów nabycia tego terenu. Obowiązek taki - zgodnie z par. 25 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 31 maja 1962 r. w sprawie przekazywania terenów w miastach i osiedlach /Dz.U. 1969 nr 3 poz. 19/ - ciąży jedynie na organizacji
Nie zasługuje na uwzględnienie wniosek strony o wywłaszczenie całej nieruchomości, zamiast wywłaszczenia pewnej jej części, jeżeli na części nie objętej wywłaszczeniem znajduje się budynek wielomieszkaniowy objęty przepisami o szczególnym trybie najmu lokali. Nie zachodzi bowiem w takim wypadku warunek przewidziany w art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości
Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/ zastępcze pomieszczenie mieszkalne powinno "nadawać się do zamieszkania ze względu na stan techniczny". Należy zatem uznać za niedopuszczalne przydzielenie takiego pomieszczenia nawet, gdy uprawniony zobowiąże się do przeprowadzenia remontu. Obowiązek taki może obciążać tylko zarządcę lub właściciela
1. Decyzja organu administracji państwowej o zatwierdzeniu planu realizacyjnego, ustalająca warunki, których spełnienie sprawi dopiero,że decyzja ta będzie mogła być zrealizowana, nie rozstrzyga w rzeczywistości istoty sprawy, a więc narusza art. 104 Kpa. 2. Wskazany w decyzji organu administracji warunek uzgodnienia planu zagospodarowania terenu /planu realizacyjnego/ z komitetem osiedlowym nie ma
1. Studnia mająca umożliwić właścicielowi gruntu korzystanie z wody na zaspokojenie potrzeb własnych i gospodarczych, podlega przepisom dotyczącym zwykłego korzystania z wody, dla jej wybudowania zatem nie jest wymagane pozwolenie wodnoprawne /art. 40 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne - Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./. 2. Studnia nie jest wprawdzie expressis verbis zaliczona do obiektów
1. Stosownie do art. 28 Kpa stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego dotyczy postępowanie, a zatem z chwilą zawarcia umowy notarialnej zobowiązującej do przeniesienia własności nieruchomości /art. 597 par. 1 w zw. z art. 157 par. 2 Kc/ nabywca ma interes prawny w sprawie administracyjnej dotyczącej tej nieruchomości, wobec czego organ administracji, któremu treść tej umowy była znana, gdyż zrezygnował
Zgoda właściciela lub zarządcy nieruchomości nie uprawnia do wzniesienia na nieruchomości garaży, jeżeli nie uzyskano pozwolenia na budowę garażu, wymaganego przepisami ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./.
Artykuł 10 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84 ze zm./, jak również art. 43 i art. 46 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, nakładają na wynajmującego /właściciela, zarządcę/ obowiązek naprawy budynku, jego pomieszczeń i urządzeń przeznaczonych do ogólnego użytku, nie mogą jednak stanowić podstawy prawnej do
Najemcy lokali mieszkalnych, których stosunek najmu wynika z decyzji o przydziale mogą bowiem dokonywać zamiany zajmowanych przez siebie lokali, jak również tych lokali na lokale spółdzielcze zajmowane przez członków spółdzielni budownictwa mieszkaniowego.
Jeżeli treść opinii biegłego co do związku między prowadzoną eksploatacją górniczą a szkodami powstałymi w nieruchomości, nie jest jednoznaczna i nasuwa różne skojarzenia to Okręgowa Komisja do spraw Szkód Górniczych winna krytycznie ustosunkować się do dowodu z opinii biegłego zgodnie z art. 80 Kpa i wezwać go na rozprawę w celu dokładnego wyjaśnienia występujących w opinii sprzeczności.
Niezajmowanie lokalu mieszkalnego przez najemcę spowodowane złym stanem technicznym, uniemożliwiającym zamieszkanie w nim ze względu na stan zagrożenia zdrowia lub mienia najemcy, nie odpowiada pojęciu niezajmowanie lokalu w rozumieniu art. 43 in fine ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/.
1. W postępowaniu rozgraniczeniowym, prowadzonym na podstawie dekretu z dnia 13 września 1946 r. o rozgraniczeniu nieruchomości /Dz.U. nr 53 poz. 298 ze zm./, chodzi o ustalenie, do jakiego miejsca na gruncie sięga prawo własności przysługujące właścicielom gruntów sąsiadujących. W postępowaniu tym są więc realizowane przepisy materialnego prawa cywilnego, przy czym jedną z dopuszczalnych form ich
Wprawdzie wykonanie stałych ogrodzeń od strony ulic i placów w miastach i miejscowościach uznanych za uzdrowiska i o charakterze turystyczno-wypoczynkowym wymaga uzyskania pozwolenia na budowę, nie oznacza to jednak, że organ administracji może nakazać wykonanie takiego ogrodzenia. Nie może tego uczynić tym bardziej wówczas, gdy dla wykonania ogrodzenia terenu nie jest wymagane pozwolenie na budowę
Artykuł 5 ust. 3 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /Dz.U. 1974 nr 10 poz. 64 ze zm./ ma na celu ochronę interesów właściciela nieruchomości w sytuacji, gdy pozostała poza wywłaszczeniem jej część nie nadawałaby się do racjonalnego użytkowania na cele dotychczasowe. Jeżeli zatem właściciel nieruchomości żąda objęcia jej wywłaszczeniem w granicach większych
W świetle art. 31 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ należy przyjąć, że w razie zbiegu uprawnień najemcy, zajmującego powierzchnię mniejszą od przysługującej mu według norm zaludnienia, z uprawnieniami najemcy zajmującego powierzchnię zgodną z przysługującą mu według tych norm, któremu jednak służy prawo do korzystania z dodatkowej powierzchni mieszkalnej
1. Konsekwencje wynikające z zatwierdzonego planu realizacyjnego z reguły dotykają interesów osób trzecich, wobec czego organy administracji powinny stosować zasadę wzywania do udziału w postępowaniu dotyczącym zatwierdzenia planu realizacyjnego inwestycji, zwłaszcza na terenach stanowiących własność osób fizycznych i podlegających wywłaszczeniu, wszystkich osób, których interesów prawnych postępowanie
1. Zgodnie z orzeczeniem z art. 19 par. 1 i art. 21 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. nr 24 poz. 151 ze zm./ w związku z art. 56 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ terenowy organ administracji państwowej jest właściwy do działania w charakterze organu egzekucyjnego w sprawie opróżnienia wszelkich lokali podlegających
Zgodnie z art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /Dz.U. 1974 nr 10 poz. 64 ze zm./ ustalenie przez organ administracji odszkodowania za straty powstałe na nieruchomości następuje na wniosek zainteresowanej strony tylko wówczas, gdy wynikały one z działań przewidzianych w art. 35 ust. 1 i 2, to jest wykonywania prac za zezwoleniem organu administracji
Par. 24 ust. 2 rozporządzenia Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 3 lipca 1980 r. sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki /Dz.U. nr 17 poz. 62/ reguluje odległości między budynkami mieszkalnymi a drogami publicznymi, przez które należy rozumieć - w myśl określenia zawartego w art. 1 ustawy z dnia 29 marca 1962 r. o drogach publicznych /Dz.U
Według par. 15 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 listopada 1968 r. w sprawie przekazywania nieruchomości rolnych i niektórych innych nieruchomości położonych na terenie gromad pomiędzy jednostkami gospodarki uspołecznionej /Dz.U. 1969 nr 1 poz. 1/ jeżeli nieruchomość stała się zbędną dla dotychczasowego użytkownika ma on wprawdzie obowiązek złożyć właściwemu organowi do spraw rolnych wniosek
Artykuł 18 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1972 r. o terenach budownictwa jednorodzinnego i zagrodowego oraz o podziale nieruchomości w miastach i osiedlach /Dz.U. nr 27 poz. 192 ze zm./ ma zastosowanie do nieruchomości rolniczych wtedy, gdy na skutek podziału nabędą one innego charakteru. Art. 18 ust. 3 natomiast dotyczy podziału nieruchomości rolnej, gdy po podziale pozostanie ona w użytkowaniu rolnym
