ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ z dnia 22 grudnia 1998 r. w sprawie krajowej sieci szpitali oraz ich poziomów referencyjnych
Zezwolenie na sprzedaż napojów alkoholowych nie może reglamentować czasu sprzedaży tych napojów.
Obrona interesów zawodu aptekarza /art. 7 ustawy z dnia 19 kwietnia 1991 r. o izbach aptekarskich /Dz.U. nr 41 poz. 179 ze zm./ nie wymaga oceny ani zdolności prawnej ubiegającego się o koncesję podmiotu ani też celowości podejmowania działalności przez ten podmiot.
Obrony interesów zawodu aptekarza nie stanowi już, niekiedy praktykowane, wypowiadanie się, Prezydium Naczelnej lub Okręgowej Rady Aptekarskiej, o celowości powstania nowej apteki lub hurtowni - zwłaszcza, że nie samorząd aptekarski będzie ponosił ryzyko gospodarcze takiej działalności, ani też, jak w tej sprawie - o zdolności prawnej podmiotu, który zamierza prowadzić aptekę, gdyż w każdym przypadku
1. Określenie w art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./ upoważnienia rady gminy do określenia, w drodze uchwały, warunków sprzedaży napojów alkoholowych nie daje jej możliwości ustalenia godzin sprzedaży tych napojów. 2. Uprawnienie do ustalenia godzin sprzedaży napojów alkoholowych nie daje również
Lekarz medycyny nie może godzić się na wykorzystywanie swojego nazwiska i tytułu przy wykonywaniu przez spółkę cywilną, której jest wspólnikiem, działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług bioenergoterapeutycznych.
Lekarza obwinionego o naruszenie etyki lekarskiej przez nieudzielenie koniecznej i obowiązkowej pomocy lekarskiej nie usprawiedliwia stan nietrzeźwości chorego ani brak pewności co do tego, czy w przypadku udzielenia pomocy udałoby się uratować jego życie.
Organ, który udzielił zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych spółce cywilnej obejmującej więcej niż dwóch wspólników i wpisanej do ewidencji działalności gospodarczej jako podmiot prowadzący taką działalność, nie może na zasadzie art. 18 ust. 8 pkt 4 ustawy z dnia 12 listopada 1982 roku o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./ orzec o wygaśnięciu
W związku z zakłóceniami porządku przez osoby pijące alkohol w pobliżu domu skarżącego, skarżący ma określony interes faktyczny związany z rozważeniem konieczności pozbawienia możliwości zakupu alkoholu w sklepie. Nie ma natomiast interesu prawnego w rozumieniu art. 28 Kpa. Brak przymiotu strony w postępowaniu objętym dyspozycją art. 18 ust. 6 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości
Rada gminy nie jest uprawniona do regulowania w trybie przepisów powszechnie obowiązujących czasu sprzedaży napojów alkoholowych na podstawie delegacji upoważniającej ją do określenia warunków sprzedaży napojów alkoholowych /art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi/.
1) Zawarte w § 7 ust. 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 2 lipca 1992 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników publicznych zakładów opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 55, poz. 273) sformułowanie „w uzgodnieniu z przedstawicielami związków zawodowych” oznacza, że wykonanie tej kompetencji przez kierownika zakładu jest uzależnione od przeprowadzenia rokowań z przedstawicielami
1. Do wydania opinii, o której mowa w art. 18 ust. 7 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./, stosuje się przepis art. 106 Kpa. 2. Postanowienie właściwej komisji rady gminy w przedmiocie opinii w sprawie cofnięcia zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych powinno być, zgodnie z art. 124 Kpa, podpisane przez wszystkich
Zarządzenie o utworzeniu lub likwidacji publicznego zakładu opieki zdrowotnej nie jest też przepisem miejscowym o charakterze powszechnie obowiązującym w sensie art. 20 i art. 21 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej /Dz.U. nr 21 poz. 123 ze zm./. Zarządzenie wojewody o likwidacji publicznego zakładu opieki zdrowotnej, jako mające charakter organizacyjny
Wprowadzenie bezprawnie do obrotu znacznych ilości anabolików i leków psychotropowych uzasadnia wymierzenie sprawcy kary zawieszenia prawa wykonywania zawodu aptekarza.
Uzasadnienie orzeczenia okręgowego sądu aptekarskiego, odnoszące się do innego czynu niż opisany w jego sentencji, nie może być uznane za wyjaśniające podstawę prawną rozstrzygnięcia (art. 372 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 19 kwietnia 1969 r. - Kodeks postępowania karnego, Dz.U. Nr 13, poz. 96 ze zm. w związku z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 19 kwietnia 1991 r. o izbach aptekarskich, Dz.U. Nr 41, poz. 179
Konkretne okoliczności postępowania w sprawie odpowiedzialności zawodowej aptekarza mogą wskazywać na to, że prawo obwinionego do obrony nie zostało ograniczone chociaż kwalifikacja prawna zarzuconego przewinienia zawodowego nie była wystarczająco skonkretyzowana.