Skoro podstawę do nałożenia kary pieniężnej z art. 56 ust. 1 pkt 12 Prawa energetycznego stanowi nieprzestrzeganie obowiązków, które wynikają z koncesji, to decyzja o jej udzieleniu musi być autonomicznym źródłem przedmiotowych obowiązków. Natomiast nie można traktować jako wynikającego z koncesji obowiązku, którego bezpośrednim źródłem jest przepis obowiązującego prawa, określający dany obowiązek
W razie stosowania w budynku wielolokalowym metody, o której mowa w art. 45a ust. 9 pr. energ., wykorzystującej wskazania urządzeń wskaźnikowych niebędących przyrządami pomiarowymi w rozumieniu przepisów metrologicznych, wprowadzonych do obrotu na zasadach i w trybie określonych w przepisach o systemie oceny zgodności, regulamin rozliczeń powinien dopuszczać możliwość zamiennego rozliczania opłat za
W procesie weryfikacji kosztów osieroconych dla konkretnego podmiotu ustawa KDT nie może być modyfikowana, szczególnie odnośnie do matematycznych wzorów obliczania kosztów osieroconych.
Jeżeli zadania danego podmiotu mają na celu zaspokojenie powszechnych potrzeb obywateli i są istotne z punktu widzenia celów państwa, to stanowią one zadania publiczne w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej. A skoro tak, to bez względu na to, czy przedsiębiorstwo energetyczne wykonuje zadania w zakresie produkcji energii, czy jej przesyłania, dystrybucji czy sprzedaży, mimo że zadania
Naczelny Sąd Administracyjny pragnie także podkreślić trafność oceny Sądu pierwszej instancji, że bezczynność ta ma charakter rażącego naruszenia prawa, gdyż organ dopuszcza się jej, mimo że kwestie analogiczne do rozstrzyganych w niniejszej sprawie wielokrotnie były przedmiotem uwagi sądów administracyjnych, w których orzecznictwie ukształtowała się linia orzecznicza,- rozumienie tych norm.
W sprawach z odwołania od decyzji regulatora rynku nakładających kary pieniężne z tytułu naruszenia obowiązków wynikających z mocy ustawy lub decyzji, należy zapewnić przedsiębiorcom wyższy poziom sądowej ochrony praw, zaś zasady sądowej weryfikacji prawidłowości orzeczenia organu regulacji w zakresie dotyczącym kary pieniężnej powinny odpowiadać wymogom analogicznym do tych, jakie obowiązują sąd orzekający
1. Z uwagi na sposób sformułowania art. 56 ust. 1 pkt 12 Prawa energetycznego, przepisu tego nie można stosować do nakładania kar pieniężnych w przypadku niewykonania przez przedsiębiorstwo energetyczne obowiązku "wynikającego" z przepisów prawa, a nie decyzji koncesyjnej. 2. W sprawach z odwołania od kar pieniężnych z art. 56 ust. 1 pkt 12 Prawa energetycznego nie bada się zgodności z prawem wymogu
1. Karze z art. 56 ust. 1 pkt 6 Prawa energetycznego podlega wyłącznie stosowanie taryfy niezgodnie z określonymi w niej warunkami, a nie wadliwe ukształtowanie taryfy. Gdyby zatem obowiązek udzielania bonifikat oraz przesłanki realizacji tego obowiązku określały tylko przepisy Prawa energetycznego, bądź wydane na jego podstawie rozporządzenia, a nie postanowienia taryfy powoda, brak byłoby podstaw
