Wyrok SN z dnia 5 lutego 2015 r., sygn. III SK 36/14

W sprawach z odwołania od decyzji regulatora rynku nakładających kary pieniężne z tytułu naruszenia obowiązków wynikających z mocy ustawy lub decyzji, należy zapewnić przedsiębiorcom wyższy poziom sądowej ochrony praw, zaś zasady sądowej weryfikacji prawidłowości orzeczenia organu regulacji w zakresie dotyczącym kary pieniężnej powinny odpowiadać wymogom analogicznym do tych, jakie obowiązują sąd orzekający w sprawie karnej.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Józef Iwulski (przewodniczący)

SSN Dawid Miąsik (sprawozdawca)

SSN Romualda Spyt

w sprawie z powództwa P. Sp. z o.o. w W. przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki o nałożenie kary pieniężnej, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 5 lutego 2015 r., skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 14 stycznia 2014 r.,

oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki (Prezes Urzędu) decyzją z 31 grudnia 2009 r. orzekł, że P. Sp. z o.o. z/s w W. (powód) naruszył warunek 2.2.3 koncesji na obrót paliwami ciekłymi poprzez wprowadzenie do obrotu 6 maja 2008 r. przez stację paliw w miejscowości R. benzyny bezołowiowej 95 niespełniającej wymagań jakościowych określonych w rozporządzeniu Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 19 października 2005 r. w sprawie wymagań jakościowych dla paliw ciekłych (Dz.U. z 2005 r. Nr 216, poz. 1825 ze zm.) oraz wprowadzenie 4 lipca 2008 r. przez ww. stację paliw oleju napędowego nie spełniającego wymagań jakościowych określonych w ww. rozporządzeniu. Prezes Urzędu wymierzył powodowi karę pieniężną w wysokości 14.000 zł.

Sąd Okręgowy - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów wyrokiem z 25 stycznia 2013 r., uchylił zaskarżoną decyzję kierując się następującymi ustaleniami i ich oceną prawną. Powód prowadzi działalność gospodarczą w zakresie obrotu paliwami ciekłymi na podstawie koncesji. Badanie próbki benzyny bezołowiowej 95 przeprowadzone 6 maja 2008 r. na prowadzonej przez powoda stacji paliw w miejscowości R. wykazało niezgodność parametrów określonych w rozporządzeniu Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 19 października 2005 r. w sprawie wymagań jakościowych dla paliw ciekłych ze względu na prężność pary (63,8 kPa zamiast 61,8 kPa). Badanie próbki oleju napędowego z 4 lipca 2008 r. wykazało z kolei niezgodność w zakresie badanych parametrów w odniesieniu do zaniżonej temperatury zapłonu (40?C zamiast 52,9?C). Powód w okresie od 6 maja 2008 r. do 30 lipca 2008 r. zaopatrywał stację paliw, na której stwierdzono nieprawidłowości w paliwo pochodzące od PKN /.../. Do zakupionych paliw powód otrzymywał odpisy świadectw jakości wykonane przez laboratorium PKN /.../. W postępowaniu karnym przeciwko prezesowi zarządu powoda biegła stwierdziła, że do zwiększenia prężności par na początku sezonu letniego dochodzi najczęściej w tzw. procesie logistycznym na skutek zmieszania benzyny z okresu letniego z benzyną z okresu przejściowego. Przekroczenie parametru prężności par było stosunkowo niewielkie i biorąc pod uwagę temperatury początku okresu letniego, nie powodowało powstania "korków parowych", ani nie zagrażało bezpieczeństwu użytkowania pojazdu. Natomiast zbyt niska temperatura zapłonu oleju napędowego świadczy o domieszce lekkich frakcji, jak np. benzyna. Domieszki takie zdarzają się na skutek transportu oleju napędowego w cysternach po benzynie. Obniżona znacznie wartość temperatury zapłonu oleju napędowego w okresie letnim nie ma bezpośredniego wpływu na pracę silnika. W oparciu o powyższe ustalenia sąd karny w wyroku z 23 września 2011 r. uznał naruszenie zarzucane prezesowi zarządu powoda za naruszenie mniejszej wagi i warunkowo umorzył postępowanie karne wobec prezesa zarządu powoda na okres 1 roku. Sąd drugiej instancji zmienił kwalifikację prawną czynu, a w pozostałym zakresie oddalił apelację prokuratora.