Status uprawnionego przewoźnika drogowego uzyskuje osoba, która zawarła umowę przewozu międzynarodowego wykonywanego samochodem, na który otrzymała koncesję uprawniającą do świadczenia usług. Samo posiadanie dokumentów wymienionych w par. 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług eksportu i importu niektórych usług /Dz.U. nr 39 poz. 175
Ustalenia w przedmiocie istnienia czy nieistnienia określonego prawa lub stosunku prawnego należą do właściwości sądów powszechnych /art. 189 Kpc/. Organy administracji dokonują zaś rejestracji na podstawie dokumentów potwierdzających niesporne stany w sferze stosunków własnościowych. Nie mogą natomiast ani kreować ani korygować tych stosunków. W tej sytuacji, gdy wnioskodawca nie przedstawi bezspornych
Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym /Dz.U. nr 98 poz. 602 ze zm./, która weszła w życie 1 stycznia 1998 r., przewiduje czasową rejestrację pojazdów na okres nie przekraczający 30 dni, wyjątkowo przedłużony o dalsze 14 dni w przypadkach ściśle określonych w art. 74 ust. 2. Nie ma możliwości przedłużenia czasowej rejestracji do czasu wyjaśnienia sprawy związanej z właścicielami
Bezprawne zatrzymanie dowodu rejestracyjnego pojazdu /samochodu/ przez współmałżonka nie będącego współwłaścicielem pojazdu uzasadnia żądanie wydania wtórnika tego dokumentu.
Posiadanie koncesji jest nieodzownym warunkiem uznania przewoźnika jako uprawnionego przewoźnika drogowego, o którym mowa w par. 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług eksportu i importu niektórych usług /Dz.U. nr 39 poz. 175/.
Z aktualnie obowiązującą ustawą o ruchu drogowym pozostają w sprzeczności przepisy rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 14 kwietnia 1993 r. w sprawie rejestracji, ewidencji i oznaczania pojazdów /Dz.U. nr 37 poz. 164 ze zm./ przewidujące czasową rejestrację pojazdów w razie konieczności ustalenia prawa własności pojazdu na drodze postępowania sądowego, skoro takiej możliwości
1. Stosownie do art. 25 ust. 1 i art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 2 grudnia 1960 r. o kolejach /Dz.U. 1989 nr 52 poz. 310/ wszelkie zadrzewienia /zakrzewienia/ powinny znajdować się w takiej odległości od linii kolejowych, aby nie zagrażały bezpieczeństwu ruchu kolejowego i drogowego, natomiast w razie istnienia takiego zagrożenia właściwy organ administracji państwowej na wniosek zarządu kolei zarządza
Obciążenie przewoźnika opłatami drogowymi za przejazd pojazdem nienormatywnym jest obligatoryjne.
1. Za uprawnionego przewoźnika międzynarodowego /par. 5 rozporządzenia z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie podatku od towarów i usług - Dz.U. nr 39 poz. 176 ze zm./ może być uznany jedynie podmiot gospodarczy posiadający koncesję wydaną na podstawie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o warunkach wykonywania transportu międzynarodowego /Dz.U. nr 75 poz. 332/. 2. Przepis art. 4 pkt 6 ustawy z dnia 8 stycznia
Skarżące przedsiębiorstwo było koncesjonowanym przewoźnikiem drogowym oraz posiadało dowody stwierdzające wykonanie usług przewozu międzynarodowego. Spełniało więc zarówno podmiotowe, jak i przedmiotowe warunki niezbędne, w świetle powołanych przepisów rozporządzenia z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług eksportu i importu niektórych usług /Dz.U. nr 39 poz. 175
Złożenie przez właściciela pojazdu dowodu rejestracyjnego do depozytu kierownika urzędu rejonowego, rządowej administracji ogólnej /par. 8 ust. 1 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 14 kwietnia 1993 r. w sprawie rejestracji, ewidencji i oznaczania pojazdów - Dz.U. nr 37 poz. 164 ze zm./ świadczy jedynie o czasowym wycofaniu pojazdu z ruchu, co nie zwalnia właściciela pojazdu
Rada gminy /miasta/ nie ma upoważnienia ustawowego do podjęcia uchwały zawierającej przepisy powszechnie obowiązujące ustalające zasady korzystania z ulicy /art. 30 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym - Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./.
Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. - Prawo o miarach /Dz.U. nr 55 poz. 248 ze zm./ przepisy metrologiczne określające wymagania, jakim powinny odpowiadać przyrządy pomiarowe podlegające kontroli metrologicznej oraz warunki właściwego stosowania tych przyrządów ustala Prezes Głównego Urzędu Miar. Na mocy tego ustawowego upoważnienia Prezes Głównego Urzędu Miar zarządzeniem Nr 40 z dnia
Protokół z zatrzymania i kontroli pojazdu stanowi podstawowy i jedyny dowód, na podstawie którego podjęto decyzję o wymierzeniu opłaty drogowej i powinien on odpowiadać warunkom o jakich mowa w art. 68 par. 1 i 2 Kpa.
Obciążenie przewoźnika opłatami drogowymi za przejazd pojazdem nienormatywnym jest obligatoryjne.
W świetle treści przepisów ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. Prawo o ruchu drogowym /Dz.U. 1992 nr 11 poz. 41 ze zm./ oraz zarządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 12 października 1995 r. w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz wzorów stosowanych przy tym dokumentów /M.P. nr 63 poz. 695/ i przepisów stanowiącej załącznik nr 7 do tego zarządzenia
Zgodnie z par. 6 ust. 3 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 14 kwietnia 1993 r. w sprawie rejestracji, ewidencji i oznaczania pojazdów /Dz.U. nr 37 poz. 164 ze zm./ w razie konieczności ustalenia prawa własności pojazdu na drodze postępowania sądowego, organ rejestrujący może czasowo dopuścić pojazd do ruchu, wydając jednocześnie tablice rejestracyjne zwyczajne i pozwolenie
Możliwość prawna uznania pojazdu za uprzywilejowany w ruchu drogowym istnieje tylko w sytuacji, gdy jest on używany "w związku z ratowaniem życia lub mienia albo zmniejszenia skutków katastrofy.
Wymierzane opłaty administracyjne za przekroczenie dopuszczalnych parametrów nacisku na drogę są regulacją administracyjnoprawną a nie karną i dlatego podlegają zasadom kodeksu postępowania administracyjnego, a nie zasadom wymierzania kar za wykroczenia, czy przestępstwa.
Wymierzane opłaty administracyjne za przekroczenie dopuszczalnych parametrów nacisku na drogę są regulacją administracyjną a nie karną a więc podlegają regułom prawa administracyjnego, a przy ich obliczaniu i wymierzaniu - zasadom kodeksu postępowania administracyjnego, a nie zasadom wymierzania kar za wykroczenia, czy przestępstwa.
Obciążenie przewoźnika opłatami drogowymi za przejazd nienormatywnym pojazdem jest obligatoryjne.
Jedynym i decydującym kryterium obciążenia opłatą drogową za przejazd pojazdem nienormatywnym bez zezwolenia, jest przekroczenie dopuszczalnych norm masy całkowitej pojazdu czy nacisku na oś.
Zgoda zarządu drogi na wykonanie lub przebudowę zjazdu z drogi publicznej do pól uprawnych i zabudowań, o jakiej mowa w art. 29 pkt 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60 ze zm./, jest wymagana z punktu widzenia funkcji określonej drogi publicznej, organizacji i bezpieczeństwa ruchu na tej drodze, jej przepustowości, płynności i swobody ruchu drogowego; nie zastępuje
