Żaden z przepisów rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo upadłościowe /Dz.U. 1991 nr 118 poz. 512/ nie daje podstawy, aby utożsamiać syndyka ze Skarbem Państwa. Skoro więc skarżąca nabyła od syndyka zorganizowaną część upadłego przedsiębiorstwa, to nie nabyła jej od Skarbu Państwa, jak wymaga tego przepis par. 1 ust. 5 pkt 4 rozporządzenia Rady Ministrów z
Istota zastawu, także ustawowego z art. 23 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, polega na indywidualizacji przedmiotu zastawu. Stąd postępowanie egzekucyjne w przedmiocie wierzytelności pieniężnej zabezpieczonej zastawem na rzeczy będzie w przypadku egzekucji sądowej toczyć się w trybie art. 844-879 Kpc, a w przypadku egzekucji administracyjnej
Upadły podmiot gospodarczy pozostaje podatnikiem, do którego stosuje się prawa i obowiązki wynikające z przepisów ustaw podatkowych. Syndyk działa w imieniu i na rachunek upadłego, jednakże w zakresie prawnopodatkowym działanie syndyka należy potraktować jako działanie przez pełnomocnika z wszelkimi prawnymi tego stanu rzeczy konsekwencjami /art. 90 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
Sporządzony w postępowaniu upadłościowym i zatwierdzony przez sędziego-komisarza plan podziału funduszów masy, w którym w celu zaspokojenia wierzycieli przyznano im wierzytelności przysługujące upadłemu wobec osób trzecich, stanowi dokument urzędowy stwierdzający przejście uprawnienia po powstaniu tytułu egzekucyjnego na inną osobę w rozumieniu art. 788 § 1 kpc.
Wskazana w art. 204 i art. 205 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo upadłościowe /Dz.U. 1991 nr 118 poz. 512 ze zm./ kolejność zaspokojenia wierzycieli przez syndyka, nie wyłączała prawa organu podatkowego do realizacji prawa zastawu stosownie do art. 312 Kc w związku z art. 328 Kc i art. 23 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych
Dochodzenie przez wierzyciela w odrębnym procesie należności z tytułu wierzytelności, która mogła być zgłoszona w postępowaniu układowym, po uprawomocnieniu się postanowienia sądu o zatwierdzeniu układu, wymaga przeprowadzenia przez sąd oceny, czy treść układu wiąże powoda w odniesieniu do objętej pozwem wierzytelności (art. 67 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934
