Uchwała SN z dnia 15 stycznia 1997 r., sygn. III CZP 123/96

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Zakładów Urządzeń Hutniczych „ZAM” Przedsiębiorstwa Państwowego w K. przeciwko Nadwiślańskiej Spółce Węglowej – Spółce Akcyjnej Kopalni Węgla Kamiennego „B.” w B. o zapłatę po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przedstawionego przez Sąd Wojewódzki w Katowicach postanowieniem z dnia 29 października 1996 r. XIX Gr 220/96 do rozstrzygnięcia w trybie art. 390 kpc:

„Czy wytoczenie powództwa o świadczenie pieniężne po prawomocnym zatwierdzeniu układu pozwanego dłużnika z wierzycielami obliguje sąd orzekający pozytywnie o żądaniu do uwzględnienia w treści orzeczenia warunków, na jakich układ został zawarty w odniesieniu do objętej sporem wierzytelności, która na listę nie została wciągnięta, mimo że wciągnięciu podlegała?”

podjął następującą uchwałę:

Dochodzenie przez wierzyciela w odrębnym procesie należności z tytułu wierzytelności, która mogła być zgłoszona w postępowaniu układowym, po uprawomocnieniu się postanowienia sądu o zatwierdzeniu układu, wymaga przeprowadzenia przez sąd oceny, czy treść układu wiąże powoda w odniesieniu do objętej pozwem wierzytelności (art. 67 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. o postępowaniu układowym – Dz.U. 1934 r. Nr 93, poz. 836 ze zm.).