Wyrok NSA z dnia 14 marca 1990 r., sygn. I SA 10/90

1. Postępowanie zwykłe instancyjne w sprawie indywidualnych zezwoleń dewizowych toczy się wyłącznie przed organami Narodowego Banku Polskiego.

2. Zasady udzielania indywidualnych zezwoleń dewizowych /art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1989 r. - Prawo dewizowe - Dz.U. nr 6 poz. 33/ powinny być wydane w formie właściwej dla aktów normatywnych Prezesa Narodowego Banku Polskiego, to jest w formie zarządzenia ogłoszonego w Monitorze Polskim /art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o Narodowym Banku Polskim - Dz.U. nr 4 poz. 22/.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Przedsiębiorstwa Produkcji, Usług i Handlu "H." w P. na decyzję Prezesa Narodowego Banku Polskiego z dnia 28 września 1989 r. w przedmiocie odmowy udzielenia indywidualnego zezwolenia dewizowego i na podstawie art. 207 par. 3 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Prezesa Narodowego Banku Polskiego kwotę złotych sześć tysięcy tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.

UZASADNIENIE

Właścicielka Przedsiębiorstwa Produkcji, Usług i Handlu "H." Sp. z o.o. w P. wystąpiła do Departamentu Dewizowego Narodowego Banku Polskiego o zezwolenie na sprzedaż towarów w kraju za waluty wymienialne. Decyzją z dnia 28 września 1989 r. nr D3-7651/1-5296a Prezes Narodowego Banku Polskiego odmówił udzielenia takiego zezwolenia, powołując się na art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1989 r. - Prawo dewizowe /Dz.U. nr 6 poz. 33/ i wyjaśniając, że zobowiązania pieniężne na obszarze kraju mogą być wyrażone tylko w walucie polskiej /art. 358 par. 1 Kc oraz art. 1 dekretu z dnia 27 lipca 1949 r. o zaciąganiu nowych i określaniu wysokości nie umorzonych zobowiązań pieniężnych - Dz.U. nr 45 poz. 332/. Wyjątki od tej zasady muszą mieć podstawę w wyraźnym przepisie prawa. W myśl art. 21 ust. 2 prawa dewizowego ustalone zostały zasady udzielania indywidualnych zezwoleń dewizowych, które nie przewidują możliwości załatwienia pozytywnego sprawy objętej wnioskiem.