Zwolnienie od cła na podstawie art. 14 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ przysługuje w sytuacji gdy zostanie wykazana zależność pomiędzy decyzją rządu obcego państwa o udzieleniu pomocy, a faktem nadesłania do Polski konkretnego towaru celnego.
Jeżeli przewoźnik nie ma możliwości przeciwdziałania naruszeniu zasad konwencji TIR, które jest następstwem działania innych osób, nie można uznać, że taki zbieg okoliczności czyni z przewoźnika importera, gdyż żaden przepis prawa celnego nie daje podstaw do wymierzenia mu cła. Wymiar cła wobec przewoźnika jest uzależniony od wykazania w postępowaniu administracyjnym, że przewoźnik w rzeczywistości
Zwolnienie od cła na podstawie art. 14 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312/ przysługuje w sytuacji, gdy zostanie wykazana zależność pomiędzy decyzją rządu obcego państwa o udzieleniu pomocy a faktem nadesłania do Polski konkretnego towaru celnego. Ze względu jednak na wyjątkowość uprawnienia do zwolnienia od cła zależność ta powinna być bezpośrednia
Artykuł 38 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ określa tylko maksymalny okres przechowywania towarów w składzie celnym.
Zawarty w art. 80 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ zwrot "zużyte przy wyrobie towaru" oznacza, że zakres zużytych surowców, półfabrykatów, materiałów i elementów kooperacyjnych rozciąga się również na te z nich, które stanowią opakowanie będące nieodłącznym elementem towaru, koniecznym dla zachowania jakości tego towaru czy też zapewniającym mu, przez
Skoro w art. 14 ust. 1 pkt 39 ustawy z dnia 28 grudnia 1996 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ posłużono się nieokreślonym w sensie prawnym pojęciem "środki trwałe", to istnieje konieczność zdefiniowania tego pojęcia w drodze wykładni sądowej przy zastosowaniu wszystkich dostępnych metod wykładni prawa.
Postanowienie w przedmiocie wstrzymania wykonania decyzji ma tylko taki skutek, że wstrzymuje do czasu rozpoznania skargi przez Naczelny Sąd Administracyjny, nie zaś wpływu na jej ważność.
1. Okoliczność, że samochód nie został zarejestrowany na skarżącą w czasie jej pobytu za granicą, nie może przesądzać o tym, że nie służył on skarżącej do osobistego użytku, gdyż mógł być eksploatowany przez pewien czas bez zmiany rejestracji. Przepis art. 14 ust. 1 pkt 7 lit. "a" ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ nie określa czasokresu użytkowania rzeczy
Z porównania treści art. 14 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ oraz wydanego w wykonaniu delegacji ustawowej rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 19 lipca 1991 r. w sprawie ustanowienia norm ilościowych lub wartościowych towarów wolnych od cła i od pozwolenia na przywóz oraz wprowadzenia stawki celnej ryczałtowej
Przeznaczenie towaru wyłącznie do reklamy i akwizycji nie wystarcza do uznania go za zwolniony od cła, niezbędne jest bowiem ustalenie, że towar ten nie posiada wartości handlowej, zaś same napisy reklamowe lub znaki firmowe nie odbierają tym przedmiotom ich wartości użytkowej a tym samym handlowej.
Jednym z warunków zastosowania preferencyjnej stawki "zero" jest udokumentowanie pochodzenia towarów z państw członkowskich Unii Europejskiej świadectwem przewozowym EUR-1 spełniającym wymogi Protokołu Nr 4 Układu Europejskiego.
Samo przeznaczenie towaru do reklamy i akwizycji nie wystarcza do uznania go za wolny od cła w myśl art. 14 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./. O zachowaniu wartości użytkowej rzeczy ruchomej, a w konsekwencji jej wartości handlowej, decyduje to, czy mimo zewnętrznych znamion reklamowych i akwizycyjnych może ona nadal spełniać funkcje, dla
Okoliczność, że pojazd posiada nieuszkodzone zamknięcia celne zagranicznego urzędu celnego, nie ma znaczenia w sytuacji ujawnienia, iż przewoźnik naruszył przepisy Konwencji TIR przez dokonywanie przewozu towarów nie ujętych w manifeście towarowym karnetu TIR. W świetle art. 39 Konwencji TIR przez niedbalstwo należy rozumieć takie zachowanie, które nie jest "rozsądne i konieczne". Skoro przewoźnik
Zrzeszenie Międzynarodowych Przewoźników Drogowych w Polsce jest poręczycielem, w rozumieniu art. 8 Konwencji TIR /Konwencja celna dotycząca międzynarodowego przewozu towarów z zastosowaniem karnetów TIR sporządzona w Genewie dnia 14 listopada 1975 r. - Dz.U. 1984 nr 17 poz. 76/. Przepisy Prawa celnego nie odnoszą się do poręczycieli należności celnych lecz do importerów, a w niektórych przypadkach
Sprowadzenie z zagranicy towaru bez oznaczeń firmowych do przeprowadzenia testów w celu zbadania gustów klientów nie jest tożsame z reklamą i nie spełnia przesłanek, o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ uzasadniających zwolnienie od cła.
Jeżeli mocodawca poniósł szkodę w wyniku działania ustanowionego przedstawiciela /np. upoważnionej agencji celnej/, to ponosi on skutki tego działania i brak jest podstaw prawnych do wysuwania roszczeń w postępowaniu administracyjnym do organu celnego.
Datą początkową 14-dniowego terminu, po którym - w myśl art. 79 ust. 2 i art. 81 ust. 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ - wymagalne są odsetki od nienależnie pobranego cła w przypadku jego zwrotu na skutek zastosowania preferencji celnych na podstawie wystawionego retrospektywnie świadectwa przewozowego EUR.1, stanowi data, w jakiej organy celne faktycznie
Zabezpieczenie w postaci gwarancji bankowych nie zwalnia strony od terminowego uiszczenia należności celnych w myśl art. 77 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./. Istotą instytucji zabezpieczenia należności celnych jest możliwość skorzystania z zabezpieczenia w razie niewykonania obowiązku przez zobowiązanego i nie może ono zmierzać wprost do zaspokojenia
Pojęcie "środki trwałe" jest pojęciem ekonomicznym i w takim kontekście należy ustalać - korzystając nawet z pomocy biegłych z zakresu ekonomii lub budownictwa - charakter towaru sprowadzonego z zagranicy. Bez znaczenia będzie przy tym wartość towaru celnego, jego kompletność i zdatność do użytku, jeśli stanowi część większej całości - przeciwnie niż stanowi przepis par. 2 rozporządzenia Ministra Finansów
Zamontowanie urządzenia do okresowej współpracy z pojazdem, bez utraty dotychczasowego przeznaczenia pojazdu, nie może stanowić podstawy do uznania go dla celów klasyfikacji celnej i wymiaru cła za pojazd specjalnego przeznaczenia.
Przepis art. 14 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ nie uzależnia zwolnienia od cła przywożonego samochodu tak od posiadania prawa jazdy przez właściciela tegoż pojazdu /osoby przesiedlającej się/, jak i osobistego przez nią kierowania tym samochodem. Przepis ten także nie ustala okresu, przez który rzeczy służyły za granicą osobie przesiedlającej
Zwolnieniu od cła na podstawie art. 14 ust. 1 pkt 27 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ podlegają wyłącznie opakowania jednostkowe spełniające funkcje, o których mowa w tym przepisie, a nie zbiorcze opakowania, których podstawowym celem jest zabezpieczenie, ułatwienie transportu i ewentualne magazynowanie towaru, nawet gdy z racji estetycznych walorów
Skoro skarżący zakończył pobyt za granicą w okresie, w którym obowiązywał przepis art. 14 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./, to prawo skarżącego do korzystania ze zwolnienia przywiezionego mienia /tzw. przesiedleńczego/ od cła, kształtowało się na gruncie przepisów obowiązujących w dniu powrotu do kraju, a więc obowiązujących 20 października
