Wyrok NSA z dnia 20 grudnia 1995 r., sygn. SA/Bk 1079/95
Do roszczeń o odszkodowanie za wywłaszczoną nieruchomość mają zastosowanie przepisy kodeksu cywilnego dotyczące przedawnienia roszczeń /art. 117 i następne Kc/.
Do roszczeń o odszkodowanie za wywłaszczoną nieruchomość mają zastosowanie przepisy kodeksu cywilnego dotyczące przedawnienia roszczeń /art. 117 i następne Kc/.
1. Uprawnienia wynikające z decyzji administracyjnych, wydanych na rzecz jednego ze współmałżonków tylko wtedy przysługują także drugiemu współmałżonkowi, gdy są uprawnieniami o charakterze cywilnoprawnym. Wspólność ustawowa małżeństwa jest bowiem konstrukcją prawną obejmującą wyłącznie stosunki majątkowe małżeńskie, mieszczące się w sferze prawa cywilnego. 2. Wynikające z decyzji administracyjnej
Oddanie wywłaszczonej nieruchomości w użytkowanie nie powoduje bezprzedmiotowości postępowania o jej zwrot. Użytkowanie, podobnie jak każde inne ograniczone prawo rzeczowe, nie może być traktowane jako przeszkoda w zwróceniu wywłaszczonej nieruchomości, jeżeli jest ona zbędna na cel określony w decyzji o jej wywłaszczeniu.
Przepis art. 38 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali /Dz.U. nr 85 poz. 388/ stanowi m.in., iż w art. 21 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ skreśla się ust. 1 - 6 i ust. 10. Zmiana ta jest równa zniesieniu administracyjnoprawnego trybu rozstrzygania o przebudowie, nadbudowie lub rozbudowie domu, a w
1. Przeprowadzenie remontu i dbałość o właściwy stan techniczny własnego budynku, podejmowane nie na rzecz innych podmiotów, ale we własnym interesie i na rzecz samego właściciela domu nie może być uznane za prowadzenie działalności gospodarczej. 2. Wynajmowanie pomieszczeń we własnym domu jednorodzinnym, stanowiące czerpanie pożytków cywilnych rzeczy /art. 53 par. 2 Kc/, nie jest prowadzeniem działalności
Nie dają prawa do zgłoszenia zmian wynikających z art. 18 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./ przepisy kodeksu rodzinnego i opiekuńczego /ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. - Dz.U. nr 9 poz. 59; zm. Dz.U. 1975 nr 45 poz. 234/ w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej przez małżonków. Regułom tam wskazanym podlegają rozliczenia finansowe między
Stosownie do art. 5 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece /Dz.U. nr 19 poz. 147 ze zm./ ochrona nabywcy nieruchomości obejmuje jedynie prawa nabyte odpłatnie. Nabycie nieodpłatne nie może zostać ocenione jako powodujące nieodwracalne skutki prawne w rozumieniu art. 156 par. 2 Kpa. Nakłady poczynione na nieruchomość nie mogą być oceniane jako zaistnienie nieodwracalnych skutków
Pojęcie użytkowania w rozumieniu ograniczonego prawa rzeczowego nie może mieć zastosowania do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego czy naukowego, gdyż urządzenia takie z natury rzeczy nie przynoszą pożytków, o których mowa w art. 252 Kc. Użytkowanie w prawie podatkowym oznacza więc to samo co używanie, bez względu na to na jakim tytule prawnym używanie rzeczy jest oparte.
Ani przepis art. 26 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ ani art. 240 Kodeksu cywilnego nie dają podstawy do rozwiązania umowy wieczystego użytkowania w odniesieniu do części nieruchomości.
Gmina w granicach realizacji swoich praw właścicielskich może zbywać w formie bezprzetargowej zabudowane nieruchomości w warunkach określonych w art. 231 Kodeksu cywilnego w związku z art. 7 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./. Koniecznym warunkiem formalnym takiego rozporządzenia jest podjęcie przez radę gminy uchwały
Gdy nabywca posiada w stosunku do zbywcy roszczenie z tytułu nakładów uprzednio poczynionych na nabywaną rzecz, nie dochodzi w wyniku umowy sprzedaży do przejęcia długów i ciężarów, gdyż poczynione na nabywanej nieruchomości nakłady nie stanowią nabycia praw, ponieważ prawem tym nabywca już dysponuje.
W związku z tym, że sprzedawcą okazała się osoba o nieznanych /nieprawdziwych/ personaliach umowa sprzedaży podlegała ocenie w nawiązaniu do art. 169 par. 1 Kc. Zgodnie z tym przepisem jeżeli osoba nieuprawniona do rozporządzania rzeczą ruchomą zbywa rzecz i wydaje nabywcy, nabywca uzyskuje własność z chwilą objęcia rzeczy w posiadanie, chyba że działa w złej wierze. W par. 2 art. 169 Kc uregulowano
W ustawie z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach /Dz.U. 1988 nr 27 poz. 195 ze zm./ brak jest szczegółowej delegacji ustawowej do ustalania /podwyższania/ cen za wodę pobieraną z urządzeń zaopatrzenia miasta oraz za ścieki wprowadzane do miejskich urządzeń kanalizacyjnych. Uchwała rady gminy ustalająca ceny za wodę pobieraną z urządzeń zaopatrzenia miasta oraz za ścieki wprowadzane do miejskich urządzeń
Określone prawo osoby trzeciej do nieruchomości będącej przedmiotem postępowania o zwrot nieruchomości, jest okolicznością, którą organ musi ocenić jako przesłankę merytoryczną zwrotu nieruchomości i nie stanowi o bezprzedmiotowości postępowania.
Z par. 3 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 lipca 1991 r. w sprawie zasad i trybu rozliczeń w razie zwrotu wywłaszczonych nieruchomości /Dz.U. nr 72 poz. 315 ze zm./ wynika, że w razie zwrotu nieruchomości właściciel zwraca na rzecz Skarbu Państwa wypłacone odszkodowanie, a także nieruchomość zamienną, jeżeli była przyznana. Przydzielone osobom wywłaszczonym mieszkanie nie stanowi nieruchomości
Zawarcie z użytkownikiem gruntu umowy o oddaniu tego gruntu w użytkowanie wieczyste /art. 2c ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości - Dz.U. nr 79 poz. 464 ze zm./ nie wymaga wydania decyzji stwierdzającej wygaśnięcie użytkowania.
Zgoda właściwego organu administracji na zrzeczenie się użytkowania wieczystego nieruchomości nie następuje w drodze decyzji administracyjnej w świetle art. 2b ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 79 poz. 464 ze zm./ w brzmieniu ustalonym przez ustawę z dnia 7 października 1992 r. zmieniającą ustawę o zmianie ustawy
Marża umowna znajduje - zgodnie z art. 15 ust. 5 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach /Dz.U. 1988 nr 27 poz. 195 ze zm./ - pod kontrolą producenta. Zwiększenie marży bez zgody producenta oznacza, że sprzedawca osiąga kwotę nienależną w rozumieniu art. 20 ust. 1 tej ustawy.
Obowiązek ustanowiony w art. 13 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach /Dz.U. 1988 nr 27 poz. 195 ze zm./ i w stanowiącym wykonanie tego przepisu par. 3 w zw. z par. 1 ust. 1 zarządzenia nr 72 Ministra Finansów z dnia 29 grudnia 1988 r. w sprawie wprowadzenia obowiązku informowania przez jednostkę gospodarczą /sprzedawcę/ izb skarbowych o zamiarze podwyższenia ceny umownej /Dz.Urz. Cen
1. Sprzedawca, który mimo pogorszenia jakości towaru w stosunku do norm przyjętych przy ustalaniu ceny umownej nie obniżył wysokości ceny i w ten sposób osiągnął kwotę nienależną jest obowiązany do jej zwrotu nabywcy /art. 20 ust. 1, 2 i 6 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach - Dz.U. 1988 nr 27 poz. 195 ze zm./. 2. Nie jest rzeczą organów podatkowych w sprawie ustalenia kwoty nienależnej i dodatkowej
1. Normy prawa polskiego dysponują odpowiednimi środkami do realizowania zakreślonych im celów i organy podatkowe nie mają obowiązku respektowania tych postanowień czynności prawnych, które zmierzały do obejścia przepisów fiskalnych. Czynność prawa cywilnego ukształtowana przez strony w sposób zmierzający do obejścia przepisów podatkowych nie staje się z tego powodu nieważna. 2. Przepisy kodeksu cywilnego
Roszczenie o zwrot wywłaszczonej nieruchomości /art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości - Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ dotyczyć może tylko całej nieruchomości lub jej części fizycznej i przysługuje łącznie wszystkim współwłaścicielom.
Zasada "co nie jest zabronione jest dozwolone" nie ma zastosowania na gruncie przepisów ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o cenach /Dz.U. 1988 nr 27 poz. 195 ze zm./.
Nie może być uznany za stronę postępowania komunalizacyjnego podmiot, który na podstawie umowy użyczenia zawartej po dniu 27 maja 1990 r. uzyskał władanie nieruchomością. Jego prawa do nieruchomości określają postanowienia umowy oraz przepisy kodeksu cywilnego, natomiast nie rozstrzyga o nich deklaratoryjna decyzja wydana w trybie art. 18 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające