Skoro skarżący posiadają status najemcy i w ramach tego stosunku prawnego wyłączne prawo do korzystania z pomieszczeń wspólnych - piwnicy, pralni i strychu a treść umowy wskazuje jednoznacznie na podmioty stosunku prawnego i jego przedmiot, to elementy te stanowią essentialia negotii umowy i w żadnym wypadku nie mogą być pomijane przy analizie treści stosunku prawnego łączącego strony. Dopóki zatem
Przez "rentę" należy rozumieć "umowę renty", o której mowa jest w art. 903 Kc, skoro w przepisach tej ustawy brak jest odmiennej definicji pojęcia "renty". Dotyczy to także umowy zawartej na czas określony, bowiem przepisy Kodeksu cywilnego o rentach nie wykluczają takiej możliwości, natomiast z art. 903 Kc wynika, że w wypadku renty chodzi o zobowiązanie o charakterze "świadczenia okresowego". Z kolei
Co do pożyczek, to chociaż spełniają one wymogi ogólnej definicji przychodu /art. 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, ale uwzględniając fakt, że muszą być spłacone /zwrócone/ w identycznej kwocie - nie mają wpływu na wysokość dochodu podatkowego. Nie można zatem zaliczyć pożyczek do przychodu branego pod uwagę przy ustalaniu
Uznanie, że wynajem i dzierżawa obiektów stanowiły działalność gospodarczą Gminy, a nie czerpanie pożytków z prawa własności tych rzeczy w rozumieniu art. 53 par. 2 Kc jest wątpliwe i nie znajduje potwierdzenia w ustalonych faktach ani nie zostało przekonywająco uzasadnione. Sam fakt ujęcia najmu i dzierżawy w klasyfikacji GUS nie przesądza o uznaniu tych czynności za działalność gospodarczą.
Wyliczenie źródeł przychodu w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ nie jest podziałem rozłącznym. Oznacza to, że najem i dzierżawa będące zasadniczo źródłem czerpania pożytków z prawa do rzeczy na podstawie stosunku cywilnoprawnego /art. 53 par. 2 Kc/ w pewnych sytuacjach mogą być formą prowadzenia działalności
Skoro dzierżawca jest zobowiązany do zachowania substancji przedmiotu dzierżawy, tak aby po jej ustaniu mógł ją zwrócić w stanie nie pogorszonym poza normalnym zużyciem /art. 675 i art. 705 Kc/ oraz z uwagi na fakt, że ustawa z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /Dz.U. 1994 nr 49 poz. 196 ze zm./ nakłada obowiązek racjonalnego kształtowania środowiska /art. 1 cyt. ustawy
Żaden przepis rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 6 kwietnia 1993 r. w sprawie zaliczenia przedmiotu umów najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych do składników majątku stron tych umów /Dz.U. nr 28 poz. 129/ nie daje organowi podatkowemu prawa do oceny danej umowy leasingowej według innych zasad, przesłanek niż określone w par. 2 rozporządzenia, który odsyła do treści zawartej umowy leasingowej
Umowy zawarte na czas oznaczony i nie zawierające prawa do nabycia rzeczy przez leasingobiorcę spełniają warunek zawarty w par. 2 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 6 kwietnia 1993 r. w sprawie zaliczania przedmiotu umów najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych do składników majątku stron tych umów /Dz.U. nr 28 poz. 129/.
Zwykły remont, w świetle przepisów kodeksu cywilnego o najmie lokali, należy do drobnych nakładów i obciąża najemcę lokalu oraz nie wymaga zgody wynajmującego /art. 681 Kc/. Przeprowadzona przez podatniczki modernizacja lokalu wykracza poza zakres ciążących na nich drobnych napraw, wymagała zgody wynajmującego, a także uzyskania pozwolenia budowlanego. Z tych względów oraz z uwagi na wartość nakładów
W przypadku umowy przechowania będącej depozytem nieprawidłowym odpowiednie stosowanie do takiej umowy przepisów o pożyczce - z mocy art. 845 Kc - nie oznacza, że umowa taka przestaje być umową przechowania. Pogląd organów podatkowych, że depozyt nieprawidłowy jest tożsamy z pożyczką, jest błędny, nie znajduje bowiem uzasadnienia w przepisach.
