O przymiocie współnajemcy nie decyduje treść umowy najmu, lecz wyłącznie wspólne zamieszkanie. Reguła ta dotyczy także sytuacji, gdy jedno z małżonków zamieszkało w lokalu, którego najemcą było dotychczas tylko drugie z małżonków. Wygaśnięcie uprawnień małżonka jako współnajemcy powoduje ustanie wspólnego zamieszkania na skutek tego, że jedno z małżonków opuściło wspólnie zajmowany lokal mieszkalny
1. Dopiero zapłacenie odsetek od zobowiązań daje możliwość zaliczenia ich do kosztu uzyskania przychodu. Nie należy zapominać, że sama pożyczka czy kredyt są obojętne podatkowo i dopiero zapłacone odsetki od tych umów umożliwiają podatnikowi odliczenie ich od przychodu. 2. Dyskonto weksla można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu dopiero w dacie wykupu weksla, a nie w dacie jego naliczenia przy
Sytuacja najemcy lokalu w stosunku do najemcy innego lokalu w danym budynku jest na gruncie ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ podobna do sytuacji członków spółdzielni mieszkaniowych, którym w podobnych sprawach przymiotu strony również się nie przyznaje. Oczywiście nie można wykluczyć - biorąc zwłaszcza pod uwagę treść art. 690 Kc, że w konkretnej sytuacji
Kwota nienależnie otrzymanego zwrotu podatku od towarów i usług, przy przyjętej w ustawie technice samoobliczania i wpłacania podatku na konto urzędu skarbowego, oznacza w istocie, iż zobowiązanie podatkowe nie zostało uiszczone w terminie i w należytej wysokości. W związku z powyższym od tej zaległości powinny być pobrane odsetki na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach
W myśl art. 7 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509 ze zm./ małżonkowie zajmujący lokal są z mocy prawa najemcami tego lokalu. Analiza tego przepisu wskazuje, iż tylko w sytuacji wspólnego zamieszkiwania małżonkowie są najemcami lokalu natomiast w sytuacji, gdy jeden z małżonków lokalu nie zajmuje nie jest jego najemcą. Również
Umowa przenosząca własność w wykonaniu prawa odkupu /art. 594 par. 1 Kodeksu cywilnego/ nie jest czynnością cywilnoprawną, od której należy pobrać opłatę skarbową w oparciu o art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./.
Brak w umowie pożyczki określenia terminu zwrotu, oprocentowania ani zabezpieczenia, nie czyni jej umową nieważną, ani też nie kwalifikuje jej do innego rodzaju czynności cywilnoprawnych.
Przeznaczenie przez Radę Miejską w uchwale budżetowej środków finansowych na naprawę prywatnych domów wielomieszkaniowych, w których lokale mieszkalne objęte są najmem nawiązanym na podstawie decyzji administracyjnej o przydziale lub na podstawie innego tytułu prawnego przed wprowadzeniem publicznej gospodarki lokalowej albo szczególnego trybu najmu /art. 56 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali
Dyspozytywny charakter umów cywilnoprawnych nie może być wykorzystywany do uchylania się od obowiązku podatkowego, albo zmniejszenia zobowiązania podatkowego. Umowy cywilnoprawne, kształtujące wzajemne prawa i obowiązki stron, nie mogą być wykorzystywane do obejścia prawa podatkowego, należącego do sfery prawa publicznego.
Ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali /Dz.U. nr 85 poz. 388/ nie wprowadziła zmian co do zasady sprzedaży mieszkań przez gminy lub Skarb Państwa na rzecz najemców. Zasady sprzedaży mieszkań oraz oddawania gruntów w użytkowanie wieczyste nadal regulują postanowienia ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./
Kaucja, będąca zabezpieczeniem zawartej umowy o dzieło, nie stanowi kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./.
Umowa factoringu jest umową nienazwaną, której regulacji w polskim prawie, jak dotychczas brak. Określenie umowy mianem factoringu nie zmienia faktu, że pozostaje ona umową sprzedaży wierzytelności i tak należy ją traktować.
