Rozstrzygnięcie o naborze na wolne stanowisko urzędnicze, podjęte na podstawie przepisów ustawy z 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych, podlega kontroli sądu administracyjnego.
Legitymowanie się zwolnieniem lekarskim z tytułu czasowej niezdolności do pracy przez pracownika z powodu choroby, nie stanowi podstawy niewypłacenia pracownikowi samorzadowemu dodatku specjalnego za czas usprawiedliwionej nieobecności. Podstawę prawną obowiązku wypłacenia wynagrodzenia (w tym dodatków o charakterze fakultatywnym) pracownikowi - mimo nieświadczenia pracy - stanowi ryzyko socjalne pracodawcy
Burmistrz jako pracownik samorządowy pozostaje w stosunku pracy. Charakterystyczne jest, że stosunek pracy w jego przypadku nie jest nawiązywany na podstawie umowy o pracę, ale na podstawie wyboru. Wynagrodzenie otrzymuje w ramach tego stosunku pracy, nie zaś w ramach stosunku administracyjnego. O takim zakwalifikowaniu stosunku pracy burmistrza przesądza treść art. 8 ust. 2 ustawy o pracownikach samorządowych
Zgodnie z art. 43 ust. 2 ustawy o pracownikach samorządowych, spory ze stosunku pracy pracowników samorządowych rozpoznają właściwe sądy pracy. W świetle powyższych regulacji, w orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się, że uchwała w przedmiocie ustalenia wynagrodzenia wójta (burmistrza, prezydenta miasta) nie jest aktem publicznoprawnym, gdyż dotyczy sfery prywatnoprawnej (relacji pracownik
Pracownikowi samorządowemu nie przysługuje prawo do nagrody jubileuszowej w oparciu o przepis § 8 ustęp 8 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 marca 2009 r. w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych (Dz. U. z 2009 r. Nr 50, poz. 398 ze zm.), jeżeli przed podjęciem zatrudnienia w jednostce samorządowej miał przyznane prawo do wcześniejszej emerytury, której pobieranie zawiesił w związku z
Funkcjonariuszem publicznym w rozumieniu art. 115 § 11 pkt 4 k.k. jest pracownik samorządu terytorialnego w ujęciu określonym w ustawie z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych, Dz. U. Nr 223, poz. 1458 (poprzednio ustawa z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych, Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1593 ze zm.), o ile nie pełni wyłącznie funkcji usługowych.
Czynności z zakresu prawa pracy wobec kierownika gminnej jednostki organizacyjnej dokonuje organ gminy (burmistrz), a więc posiada on również uprawnienie do działania w tym zakresie za tę jednostkę (w jej imieniu) w toczącym się przeciwko niej postępowaniu sądowym, w tym do udzielenia pełnomocnictwa procesowego (art. 31 § 1 k.p. w związku z art. 4 ust. 2a ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, niewskazująca przepisu, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne, podlega odrzuceniu przez Sąd Najwyższy (art. 4248 § 1 w związku z art. 4245 § 1 pkt 3 k.p.c.).
Brak jest podstaw do przyjęcia, że od orzeczenia komisji dyscyplinarnej o jakiej mowa w art. 27 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych /t.j. Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1593 ze zm./ przysługuje stronie skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Skarga /byłego/ wójta na uchwałę rady gminy w przedmiocie odwołania go ze stanowiska wójta nie jest skargą, o jakiej mowa w art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, z uwagi na treść art. 31 ust. 2 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 21 poz. 124 ze zm./, stwierdzającego, że "spory ze stosunku pracy pracowników
