1. Zakaz zatrudniania młodocianych przy wytwarzaniu, przerobie i stosowaniu w produkcji trujących aldehydów /jak formalina/ i ketonów /jak aceton/ lub węglowodorów o budowie pierścieniowej /jak benzen, toluen i ksylen/, zamieszczony w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 września 1958 r. w sprawie wykazu prac wzbronionych młodocianym /Dz.U. nr 64 poz. 312 ze zm./ w rozdziale VII, obejmującym
Przepis art. 196 par. 2 pkt 19 Kpa nie uzasadnia właściwości Naczelnego Sądu Administracyjnego do rozpatrywania spraw o rozwiązanie stosunku pracy nawiązanego na podstawie mianowania; natomiast Naczelny Sąd Administracyjny jest właściwy do rozpatrywania tego rodzaju spraw, jeżeli przepis szczególny tak stanowi.
Śmierć pracownika nie uzasadnia odstąpienia od stwierdzenia u niego choroby zawodowej, ponieważ ze stwierdzeniem takiej choroby wiążą się nie tylko określone uprawnienia pracownika, lecz także obowiązki zakładu pracy, a w szczególności obowiązek stosowania właściwych środków zapobiegawczych /art. 230 kodeksu pracy/.
1. Sąd Administracyjny stosownie do art. 16 par. 2 i art. 196 par. 1 Kpa upoważniony jest tylko do badania zgodności z prawem zaskarżonej decyzji. W tym wypadku decyzji o wypowiedzeniu i rozwiązaniu stosunku pracy /z wiceprokuratorem Prokuratury Rejonowej/. 2. Art. 41 Kp stanowi: Zakład pracy nie może wypowiedzieć umowy o pracę w czasie urlopu wypoczynkowego pracownika, a także w czasie innej usprawiedliwionej
Do uznania schorzenia za chorobę zawodową nie wystarcza samo stwierdzenie, że zostało spowodowane wykonywaniem zatrudnienia w warunkach narażających na jego powstanie, lecz konieczne jest jednoczesne ustalenie, że schorzenie to stanowi chorobę wymienioną w wykazie chorób zawodowych.
