Z językowego i systemowego brzmienia treści art. 5 ust. 2 i art. 3 u.p.n.i.f. wynika, że ustawodawca oparł koncepcję ustalania podstawy opodatkowania podatkiem od niektórych instytucji finansowych wyłącznie o wartość aktywów podatnika (bez odniesienia do wartości jego pasywów) wynikającą z zestawienia obrotów i sald ustalanego na koniec każdego miesiąca.
Ustalając podstawę opodatkowania podatkiem od niektórych instytucji finansowych, ubezpieczyciel nie może pomniejszać wartości swoich aktywów o wartość rezerw z tytułu podatku odroczonego.
Ustalając podstawę opodatkowania podatkiem od niektórych instytucji finansowych, bank nie może pomniejszać wartości swoich aktywów o wartość rezerw z tytułu podatku odroczonego.
Jeśli kilka zakładów ubezpieczeń jest kontrolowanych przez zagraniczną spółkę, to nie muszą się dzielić kwotą wolną 2 mld zł.
Niekorzystny sposób liczenia kwoty wolnej nie dotyczy podmiotów powiązanych w ten sposób, że ich większościowym udziałowcem jest zagraniczna spółka.
Zdanie drugie w art. 5 ust. 2 u.p.n.i.f. należy rozumieć w ten sposób, że dla obliczenia podstawy opodatkowania, a więc i w konsekwencji podatku od aktywów, podmioty (podatnicy) tam wskazane sumują swoje aktywa, o których stanowi art. 5 ust. 2 zdanie pierwsze i dla potrzeb obliczenia podstawy opodatkowania mogą odliczyć wspólnie i tylko jeden raz kwotę 2 mld zł, o której również mowa w art. 5 ust.
W świetle art. 5 ust. 2 zdanie drugie u.p.n.i.f. nie stanowią adresatów tego przepisu ani "grupa podmiotów powiązanych ze sobą", ani każdy podmiot z osobna, od którego zależni lub współzależni są podatnicy (podatku od aktywów), lecz adresatami tymi są wyłącznie, tak jak literalnie przepis ten stanowi - "podatnicy zależni lub współzależni pośrednio lub bezpośrednio od jednego podmiotu lub grupy podmiotów
