Wyniki kontroli skarbowej, przeprowadzonej na podstawie przepisów ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442/ - w razie skierowania sprawy na drogę postępowania w sprawach zobowiązań podatkowych - są w sprawie tylko jednym z dowodów, który podlega ocenie na tle całokształtu prawidłowo zebranego materiału dowodowego /art. 80 Kpa/.
Zaniechanie skorzystania z trybu przewidzianego w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442/ powodujące, że wynik kontroli, określający wysokość zobowiązań podatkowych, ma skutek decyzji ostatecznej /art. 28 cyt. ustawy/, wyłącza możliwość kwestionowania zasadności tych zobowiązań w postępowaniu dotyczącym należnych odsetek.
Organem wyższego stopnia w stosunku do inspektora kontroli skarbowej, upoważnionym do rozpatrywania odwołań od jego decyzji, jest Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej. Decyzja wydana w takiej sprawie w trybie odwoławczym z upoważnienia Ministra Finansów jest decyzją nieważną, wydaną przez organ niewłaściwy.
Od decyzji Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, wydanej w I instancji, przysługuje odwołanie do Ministra Finansów.
Przepis art. 196 par. 3 Kpa nie przewiduje możliwości wniesienia skargi na postanowienie odmawiające przedłużenia terminu określonego w art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442/.
Nieważna - jako wydana z naruszeniem przepisów o właściwości organów kontroli skarbowej - jest decyzja wydana przez Ministra Finansów na skutek odwołania wniesionego przez stronę, utrzymująca w mocy decyzję inspektora kontroli skarbowej odmawiającą wznowienia postępowania zakończonego wydaniem wyniku kontroli, o którym mowa w art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U
W świetle art. 196 par. 1 i 3 Kpa brak jest możliwości zaskarżenia do Naczelnego Sądu Administracyjnego postanowienia o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia żądania skierowania sprawy na drogę postępowania w sprawach zobowiązań podatkowych /art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej - Dz.U. nr 100 poz. 442 ze zm./.
Możliwość naruszenia wyniku kontroli skarbowej /art. 30 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej - Dz.U. nr 100 poz. 442 ze zm./ dotyczy wyłącznie określenia w wyniku kontroli wysokości zobowiązania podatkowego. Inne ustalenia zamieszczone w tym samym wyniku kontroli nie wywierają skutków, o których mowa w art. 28 tej ustawy, i nie mogą być podważane w żadnym z trybów, o których mowa
