Gdy postępowanie kontrolne przeprowadził inspektor na podstawie upoważnienia wydanego przez Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z naruszeniem art. 10 ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 28 maja 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. 1999 nr 54 poz. 572/, to choć niewątpliwie dochodzi do naruszenia przepisów postępowania, naruszenie to nie skutkuje jednak stwierdzeniem przez sąd na podstawie art. 145 par.
Z dniem 1 lipca 2002 r. inspektorami kontroli skarbowej stali się z mocy prawa tylko pracownicy likwidowanych urzędów inspekcji celnej będący funkcjonariuszami inspekcji celnej (art. 27 ustawy z dnia 7 czerwca 2002 r. o zniesieniu Generalnego Inspektora Celnego, o zmianie ustawy o kontroli skarbowej oraz o zmianie niektórych innych ustaw, Dz.U. Nr 89, poz. 804 ze zm.).
Do dnia 1 stycznia 2003 r. zaliczenie nadpłaty na poczet zaległości podatkowej, na podstawie art. 273 par. 1 i par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, następowało w formie postanowienia, na które służyło zażalenie a w konsekwencji skarga do sądu administracyjnego. Postanowienie miało charakter konstytutywny. Uprawnienie do wydawania tego typu orzeczenia
Na podstawie art. 5 ust. 6 pkt 1 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. nr 137 z 2003 r., poz. 1302) do naczelnika urzędu skarbowego należy ustalenie lub określenie i pobór podatków oraz niepodatkowych należności budżetowych. Wynika stąd, że nie znajduje oparcia w powołanych wyżej przepisach stanowisko wyrażone w skardze kasacyjnej, iż w sprawie występują dwa odrębne
Naczelnicy tzw. dużych urzędów skarbowych, jako organy właściwe po 1.01.2004 r. w sprawach podatkowych podatników wymienionych w art. 5 ust. 9b ustawy o urzędach i izbach skarbowych, powinni przejąć postępowania w wymienionych sprawach, jeżeli zostały one wszczęte i niezakończone ostatecznym rozstrzygnięciem przed tą datą - stosownie do wymienionego art. 31 ust. 3 ustawy o utworzeniu Wojewódzkich Kolegiów
Odmowa wydania poświadczenia bezpieczeństwa stanowi podstawę odwołania mianowanego urzędnika państwowego przez Ministra Finansów ze stanowiska naczelnika urzędu skarbowego (art. 5 ust. 4b pkt 2 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych, Dz.U. Nr 106, poz. 489 ze zm. w związku z art. 41 ust. 2a ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych, Dz.U. Nr 11, poz
1. Przepis art. 106 par. 5 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ zawiera jedynie odesłanie do Kodeksu postępowania cywilnego i nie może stanowić podstawy zarzutu naruszenia reguł postępowania dowodowego w sposób samodzielny. Strona chcąc zarzucić Sądowi naruszenie tych reguł winna wskazać również art. 106 par. 3 cyt.
Sąd orzekający w tej sprawie, nie podziela poglądów wyrażonych w orzeczeniach zapadłych przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w sprawach, w których także rozstrzygano zagadnienie naruszenia przepisów o właściwości "dużych urzędów skarbowych", tj. w wyrokach: z dnia: 13 maja 2005 r. III SA/Wa 2307/04, 14 kwietnia 2005 r. III SA/Wa 2095/04, 30 maja 2005 r. III SA/Wa 66/05. Zdaniem Sądu z dniem 1 stycznia
Postępowanie określone w art. 26 ust. 2 i 4 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /t.j. Dz.U. 1999 nr 54 poz. 572 ze zm./ nie jest klasycznym postępowaniem dwuinstancyjnym, w którym rozstrzygnięcia wydają odpowiednie organy niższej i wyższej instancji. Postępowanie takie stanowi wyjątek od zasady dwuinstancyjności, polegający na tym, że dwukrotnie ten sam organ rozstrzyga tę samą sprawę
W wypadku rozpatrywania przez Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidzianego w art. 26 ust. 2 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. 1999 nr 54 poz. 572 ze zm./, nie ma zastosowania przepis art. 130 par. 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.
Postępowanie, które miało być prowadzone na podstawie przepisów Układu Europejskiego nie jest przesłanką zobowiązującą organ kontroli skarbowej do zawieszenia postępowania kontrolnego, bowiem Układ Europejski utracił moc obowiązującą. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 kwietnia 2005 r. sprawy ze skargi "AP" Sp. z o.o. w W. na postanowienie Dyrektora Izby
1. Wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy złożony na podstawie art. 26 ust. 2 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /t.j. Dz.U. 1999 nr 54 poz. 572 ze zm./ nie może być zaliczony do środków odwoławczych mimo, że stosuje się do jego rozpoznania odpowiednio przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ dotyczące odwołań. 2. Jeśli wniosek
Do czasu wydania decyzji podatkowych ustalających wysokość podatku dochodowego od osób prawnych za lata 1996/1997, 1997/1998, 1998/1999, za prawidłowe należy uznać kwoty podatku wykazane przez spółkę w deklaracjach podatkowych. Zmiana deklarowanych przez podatnika kwot podatku może zatem nastąpić wyłącznie w drodze decyzji wydanej po przeprowadzeniu postępowania podatkowego za dany okres rozliczeniowy
