Wyrok SN z dnia 20 października 2005 r., sygn. I PK 26/05

Z dniem 1 lipca 2002 r. inspektorami kontroli skarbowej stali się z mocy prawa tylko pracownicy likwidowanych urzędów inspekcji celnej będący funkcjonariuszami inspekcji celnej (art. 27 ustawy z dnia 7 czerwca 2002 r. o zniesieniu Generalnego Inspektora Celnego, o zmianie ustawy o kontroli skarbowej oraz o zmianie niektórych innych ustaw, Dz.U. Nr 89, poz. 804 ze zm.).

Przewodniczący SSN Beata Gudowska, Sędziowie SN: Zbigniew Hajn (sprawozdawca), Andrzej Wasilewski.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 października 2005 r. sprawy z powództwa Agnieszki R. przeciwko Urzędowi Kontroli Skarbowej w K. o przywrócenie do pracy, na skutek kasacji powódki od wyroku Sądu Okręgowego- Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krakowie z dnia 17 czerwca 2004 r. [...]

oddalił kasację i nie obciążył powódki kosztami postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym w kasacji wyrokiem Sąd Okręgowy w Krakowie oddalił apelację powódek Moniki P. i Agnieszki R. od wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa-Nowej Huty, oddalającego powództwa wniesione przez nie przeciwko Urzędowi Kontroli Skarbowej w K. o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach. Z powodu cofnięcia kasacji przez Monikę P. Sąd Okręgowy umorzył postępowanie kasacyjne w dotyczącym jej zakresie.

Agnieszka R. w okresie od 11 sierpnia 1997 r. do 14 lutego 1998 r. była zatrudniona w Głównym Urzędzie Ceł w W., a następnie na skutek reorganizacji służb celnych do 31 grudnia 2000 r. w Generalnym Inspektoracie Celnym w W., a potem w Regionalnym Inspektoracie Celnym w K. W związku z powołaniem 29 października 1999 r. na stanowisko młodszego inspektora inspekcji celnej stała się funkcjonariuszem inspekcji celnej. Pismem z 27 czerwca 2002 r. pozwany zawiadomił powódkę, że na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2002 r. o zniesieniu Generalnego Inspektora Celnego, o zmianie ustawy o kontroli skarbowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 89, poz. 804 ze zm.) staje się z dniem 1 lipca 2002 r. pracownikiem Urzędu Kontroli Skarbowej w K. Jednocześnie pracodawca poinformował, że na podstawie art. 231 § 4 k.p. przysługuje jej w terminie 1 miesiąca od otrzymania tego zawiadomienia prawo rozwiązania umowy o pracę ze siedmiodniowym uprzedzeniem, bez konieczności zachowania terminu wypowiedzenia. Powódka nie skorzystała z prawa do rozwiązania umowy w przewidzianym wyżej terminie. W pierwszych dniach lipca 2002 r. pozwany wręczył powódce akt powołania, zgodnie z którym na podstawie art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej została powołana „na inspektora” kontroli skarbowej czwartego stopnia w Urzędzie Kontroli Skarbowej w K. z dniem 1 lipca 2002 r. Dnia 24 września 2002 r. pozwany zawiadomił pisemnie powódkę, że w związku z brakiem propozycji nowych warunków pracy i płacy, na podstawie art. 27 ust. 3 ustawy z 7 czerwca 2002 r. o zniesieniu Generalnego Inspektora Celnego, o zmianie ustawy o kontroli skarbowej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 89, poz. 804) stosunek pracy z Urzędem Kontroli Skarbowej w K. wygasa 30 września 2002 r., a na podstawie art. 8 ust. 1, 2 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy (jednolity tekst: Dz.U. z 2002 r. Nr 112, poz. 980 ze zm.) przysługuje jej odprawa pieniężna w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia. Przed podjęciem powyższej decyzji pracodawca uzyskał opinię o powódce od jej bezpośrednich dotychczasowych przełożonych kierując się wymogami, które ma spełniać inspektor kontroli skarbowej, oceniając jej kompetencje, zaangażowanie w pracę, inicjatywę, systematyczność i umiejętność kierowania zespołem ludzi. Na tej podstawie pozwany stwierdził, że mimo wykształcenia prawniczego i doświadczenia zawodowego dysponuje ona słabą znajomością przepisów Kodeksu skarbowego i Kodeksu postępowania karnego, wykazuje brak motywacji i zaangażowania, nie wykazuje własnej inicjatywy, nie jest pracownikiem dyspozycyjnym. Ponadto znaczne poczucie własnej wartości powoduje jej dużą konfliktowość, łatwo ulega emocjom, unika wykonywania czynności poza siedzibą inspektoratu. W efekcie nie daje gwarancji wykonywania czynności służbowych starannie i z zachowaniem terminów wynikających z przepisów obowiązującego prawa.