Przepis art. 39 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ w brzmieniu znowelizowanym od 1 stycznia 1994 r. nie łączy pojęcia "eksportu usług" z podmiotem wywożącym towar za granicę.
Biuro rachunkowe nie może przejąć obowiązku podatkowego podatnika wynikającego z ustawy. Organy podatkowe zasadnie pominęły oświadczenie biura rachunkowego o "przejęciu konsekwencji" związanych z rzekomym niezłożeniem dokumentu "VAT-6".
W rozumieniu art. 4 pkt 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50/ pod pojęciem eksportu towaru należy rozumieć jedynie fakt jego bezpośredniego wywozu poza granicę kraju. Nie jest zatem eksportem produkcja podzespołów, które wywiezione zostaną za granicę jako część produktu finalnego. Przedstawioną interpretację przepisu art. 4 pkt
Stosownie do art. 48 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ podatnicy wykonujący czynności - sprzedaż towarów i odpłatne świadczenie usług - przed dniem wejścia jej w życie, którzy wybrali zwolnienie od podatku na podstawie art. 14 ust. 2, obowiązani są złożyć oświadczenie w urzędzie skarbowym w terminie 60 dni po dniu wejścia
Wniosek o zaliczenie dodatniej różnicy między podatkiem naliczonym a podatkiem należnym na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych nie jest dopuszczalny.
Skoro urząd skarbowy w sytuacji opisanej w art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wydaje decyzję w trybie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, /ustawa o podatku od towarów i usług nie przewiduje po stronie podatnika obowiązku naliczenia
1. Na podstawie przepisów obowiązujących w 1993 r. spółce nie przysługiwał zwrot różnicy pomiędzy podatkiem VAT należnym, a naliczonym od wkładu niepieniężnego /aportu rzeczowego/. 2. Nabycie towarów w formie aportu rzeczowego nie stanowiło kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./
Nieuzasadnione odrzucenie przez organy podatkowe argumentacji mającej świadczyć, iż przedmiot importu jest rzeczą otrzymaną przez fundację, przeznaczoną do działalności statutowej /objętą zwolnieniem od cła na podstawie art. 14 ust. 1 pkt 15 Prawa celnego/, stanowi naruszenie interesu społecznego, o którym mowa w art. 7 Kpa w związku z art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku
Z zarządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu obniżania należnego podatku od towarów i usług o kwoty podatku obrotowego oraz ewidencji, której prowadzenie zwalnia od obowiązku dokonywania spisu z natury /M.P. nr 24 poz. 243 / wynika, że prawo do obniżenia należnego podatku od towarów i usług /przy zachowaniu innych warunków prawnych/ o kwotę podatku obrotowego
Paragraf 39 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 39 poz. 176 ze zm./ wymaga wprawdzie, aby towary przywiezione czasowo z zagranicy w celu naprawy, uszlachetnienia, przerobu lub przetworzenia zostały następnie wywiezione za granicę zgodnie z warunkami określonymi w przepisach celnych, jednakże nie zawiera warunku, żeby podmiotem
1. Zobowiązanie z tytułu podatku obrotowego od towarów sprowadzonych lub nadesłanych z zagranicy /tzw. "podatek graniczny" lub "importowy"/ powstaje w sposób wskazany w art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./. 2. Decyzja korygująca, wydana w trybie art. 175 par. 1 Kpa nie jest decyzją ustalającą zobowiązanie podatkowe w rozumieniu
W świetle przepisów ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ brak jest podstawy prawnej do wydania decyzji o zwolnieniu od podatku od towarów i usług lub o odmowie takiego zwolnienia.
1. Odliczenie - wbrew dyspozycji art. 19 ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ - od podatku należnego za miesiąc grudzień podatku naliczonego w fakturach wystawionych w miesiącach poprzednich daje podstawę do zastosowania wobec podatnika sankcji na podstawie art. 27 ust. 5 pkt 2 tejże ustawy. 2. Zwrot podatku przez
Jeżeli podatnik nie dopełni przesłanek z art. 14 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ w terminie zgodnym z art. 48 tej ustawy nie podlega zwolnieniu od podatku VAT i jest obowiązany prowadzić ewidencję w myśl art. 27 ust. 4. W braku jej prowadzenia uzasadnione jest zastosowanie sankcji z art. 27 ust. 5 tej ustawy.
Skoro podatnik naruszył obowiązki dotyczące ewidencji przedmiotu i podstawy opodatkowania, to wartość nie zaewidencjonowanej sprzedaży podlega przez to opodatkowaniu według stawki 22 procent /art. 27 ust. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.
Art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ stanowi, że podstawą opodatkowania jest obrót, czyli kwota należna z tytułu sprzedaży towarów pomniejszona o kwotę podatku. W zestawieniu z art. 27 ust. 5 pkt 1 tej ustawy organ podatkowy powinien więc po określeniu wartości nie zaewidencjonowanej sprzedaży w drodze oszacowania
1. Art. 48 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50/ jest przepisem szczególnym w stosunku do art. 14 ust. 1 tej ustawy i mającym zastosowanie tylko w 1993 r. do podatników, którzy wykonywali czynności podlegające opodatkowaniu przed 5 lipca 1993 r. Oznacza to, że w 1993 r. pierwszy z przepisów wyłączył zastosowanie drugiego. 2. Użycie
Podatnik prowadzący działalność gospodarczą, który w okresie od chwili wejścia w życie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ do 15 września 1993 r. wliczał do ceny sprzedaży swoich produktów podatek VAT według stawki 22 procent nie może na zasadzie art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych
Wykładnia gramatyczna art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy o opłacie skarbowej "nie podlegają opłacie skarbowej umowy sprzedaży, dzierżawy, poddzierżawy, najmu i podnajmu zawierane przez podatników, o których mowa w art. 5 ustawy o VAT" - prowadzi jednoznacznie do wniosku, że przepis ten wyłącza obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej od umów w szczególności: dzierżawy, najmu przez podatników podatku
1. Warunkiem wyboru zwolnienia od podatku od towarów i usług, o czym stanowi art. 14 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, jest złożenie przez podatnika stosownego oświadczenia. 2. Niewskazanie przez kontrolującego na nieprawidłowości w działaniu podatnika nie jest naruszeniem art. 9 Kpa, jeżeli spowodowane zostało niezgodnym
Z postanowień art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie wynika, aby z każdym rodzajem działalności prowadzonej przez jedną osobę była związana odrębna podmiotowość w zakresie podatku od towarów i usług.
Wartość sprzedaży towarów i usług w poprzednim roku podatkowym, warunkującym m.in. zwolnienia od podatku VAT, ustanowionego w art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, ustala się biorąc pod uwagę łączną wartość uzyskaną ze sprzedaży - obrotu podlegającego opodatkowaniu jak i zwolnionego od opodatkowania.
Syndyk obejmując majątek upadłego i zarządzając nim - zgodnie z art. 90 Prawa upadłościowego działa za upadły podmiot, tym samym nie jest on odrębnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Podatnikiem nadal pozostaje upadły, który nie utracił przez ogłoszenie upadłości prawa własności swego majątku. Podkreślić ponadto należy, że podatek VAT nie jest związany z faktem prowadzenia działalności gospodarczej
1. Instytucja przywrócenia terminu przewidziana w art. 58 i art. 59 Kpa jest instytucją prawa procesowego. Na podstawie tych przepisów mogą być przywracane terminy przewidziane przepisami należącymi do prawa procesowego a nie prawa materialnego. Instytucja przywrócenia uchybionego terminu ma bowiem na celu usunięcie ujemnych następstw procesowych, wynikłych w następstwie uchybienia terminu procesowego
