Wyrok NSA z dnia 14 grudnia 1994 r., sygn. III SA 413/94

Paragraf 39 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 39 poz. 176 ze zm./ wymaga wprawdzie, aby towary przywiezione czasowo z zagranicy w celu naprawy, uszlachetnienia, przerobu lub przetworzenia zostały następnie wywiezione za granicę zgodnie z warunkami określonymi w przepisach celnych, jednakże nie zawiera warunku, żeby podmiotem wykonującym usługę był ten sam podmiot, który dokonał obrotu towarowego z zagranicą w rozumieniu art. 2 pkt 3 i 6 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Leszka S. - właściciela Zakładu Produkcyjno-Handlowego "G." w W. na decyzję Izby Skarbowej w (...) z dnia 22 lutego 1994 r. w przedmiocie wymiaru podatku od towarów i usług za wrzesień 1993 r. i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Izby Skarbowej trzy miliony złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 22 listopada 1993 r. Urząd Skarbowy w W. wymierzył Leszkowi S. - właścicielowi Zakładu Produkcyjno-Handlowego "G." podatek od towarów i usług za wrzesień 1993 r. w wysokości 65.874.000 zł. Zdaniem Urzędu, podatnik zawyżył wartość zakupów netto o 231.000 zł, a tak zwany "podatek naliczony" o 26.900 zł. Urząd Skarbowy więc zastosował sankcję przewidzianą w art. 27, ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, zmniejszając podatek naliczony /89.705.000 zł/ o pięciokrotność zawyżenia, to jest o 134.500 zł. Niezależnie od tego organ podatkowy podniósł, że urząd celny nie potwierdził jednolitym dokumentem administracyjnym SAD faktu wywozu za granicę towarów o łącznej wartości 558.689.000 zł. Kwota ta zatem powinna zostać opodatkowana według stawki 22 proc., to jest podatkiem w wysokości 122.912.000 zł. Nie naliczając tego podatku, podatnik naruszył art. 6 ust. 6, art. 18 ust. 1 i art. 19 ust. 3 powołanej wyżej ustawy. Po uwzględnieniu podatku od zadeklarowanej wartości sprzedaży opodatkowanej według stawki 22 proc. łączną kwotę podatku należnego Urząd Skarbowy ustalił na 155.144.000 zł. Od tej wartości odjął skorygowaną kwotę podlegającą odliczeniu, a mianowicie 89.570.000 zł /89.705.000 - 134.500 = 89.570.000/, co dało kwotę podatku należnego 65.874.000 zł /155.144.000 - 89.570.000 = 65.874.000/. Decyzję wydano na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych.