Postanowienie NSA z dnia 9 grudnia 2016 r., sygn. I OSK 2733/16
Zarzut naruszenia prawa procesowego może odnieść skutek w przypadku wykazania, że uchybienie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Uzasadnienie zarzutu błędnej wykładni związane jest z wykazaniem, że przyjęte przez Sąd I instancji rozumienie określonego przepisu narusza uznane dyrektywy interpretacyjne. Wymaga z jednej strony wskazania, na czym polega błąd Sądu w interpretacji przepisu, jakie dyrektywy
W orzecznictwie sądowoadministracyjnym wskazuje się, że na potrzebę dostrzeżenia różnicy cechującej formalną (konstrukcyjną) wadę uzasadnienia orzeczenia sądu od przypisywanej temu orzeczeniu wadliwości przejawiającej się w błędzie w wypowiedzianej przez sąd ocenie prawnej.
W postępowaniach dotyczących nieruchomości stronami postępowania są podmioty legitymujące się tytułem prawnym do nieruchomości, będącej przedmiotem postępowania. Dotyczy to zarówno postępowania zwykłego, jak i postępowań nadzwyczajnych, mających na celu wzruszenie decyzji ostatecznych. Jednak jest tak co do zasady, oczywiste są od niej wyjątki. Dotyczy to postępowań, których celem jest odzyskanie tytułu
Objaśniając sens i znaczenie tej normy można powiedzieć, że uzasadnienie służy wyjaśnieniu powodów wydania określonej treści rozstrzygnięcia i powinno być tak sporządzone, aby umożliwiać stronom postępowania oraz sądowi kasacyjnemu, na wypadek wniesienia skargi kasacyjnej, prześledzenie rozumowania sądu, które do tego doprowadziło. Podnoszone w ramach podstawy kasacyjnej z art. 174 pkt 2 p.p.s.a. naruszenie
Zakres badania przez sąd sprawy ze skargi na bezczynność organu administracji publicznej sprowadza się w pierwszym rzędzie do rozważenia, czy w ustalonym stanie faktycznym na organie administracji publicznej spoczywa obowiązek wydania aktu lub dokonania czynności kończących postępowanie, a następnie czy uczyniono to w przepisanym terminie, a dalej czy ewentualne opóźnienie ma swe usprawiedliwienie.