Wyrok NSA z dnia 17 maja 2019 r., sygn. II GSK 1699/17
Zaliczenie czasu odbywania zasadniczej służby wojskowej do okresu zatrudnienia, od którego zależy nabycie uprawnień do emerytury w niższym wieku emerytalnym z tytułu zatrudnienia w szczególnych warunkach, może mieć miejsce zarówno wtedy, gdy ubezpieczony przed powołaniem do zasadniczej służby wojskowej i po zwolnieniu z tej służby pracował u tego samego pracodawcy w szczególnych warunkach, jak i wtedy
Zastosowania nie znajduje rozumowanie opierające się na założeniu, że - ze względów funkcjonalnych - pojęcie "dzień ustania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy" w ustawie o świadczeniach przedemerytalnych ma charakter autonomiczny względem pojęcia użytego w art. 102 ustawy rentowej. Przepis ten odnosi się bowiem do prawa do świadczenia in concreto, czyli prawa realizowanego wobec ubezpieczonego
Określenie "wykonywanie pracy w szczególnym charakterze" w odniesieniu do przepisów ustawy o emeryturach i rentach w brzmieniu pierwotnym należało rozumieć jako okresy pozostawania w stosunku pracy na stanowiskach, na których praca uznawana jest za wykonywaną w szczególnym charakterze, niezależnie od tego czy wynagrodzenie było wypłacane za czas wykonywania pracy, czy za czas usprawiedliwionej nieobecności
Przez „szczególne okoliczności”, o których stanowi art. 83 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, należy rozumieć wydarzenia o charakterze nadzwyczajnym, czyli takie, które wbrew zamiarom i woli ubezpieczonego stanowią niemożliwą do przezwyciężenia przeszkodę do kontynuowania zatrudnienia.