1. Zadania żłobków, polegające na udzielaniu pomocy rodzinom w zakresie zapewnienia opieki i wychowania dzieci do lat trzech, co najczęściej uzasadnione jest pracą zawodową obojga rodziców, odpowiada najogólniej pojętym zadaniom w zakresie pomocy społecznej, wykraczającej jednak poza treść regulacji ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. nr 87 poz. 506/. 2. Stosownie do przepisu
Udzielenie świadczenia z pomocy społecznej w innej formie niż żądana we wniosku jest działaniem z urzędu a nie na wniosek. Wydanie decyzji z urzędu w świetle przepisów ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /TJ. Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60/ jest możliwe, nie można jednak pozostawić bez rozstrzygnięcia złożonego wniosku.
Odmowa współdziałania zainteresowanego w zakresie ustalania dochodów w istniejącej rodzinie, wyklucza pomoc ze strony organów pomocy społecznej /art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej - t.j. Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60/.
Ustawa z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /t.j. Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60/ używa w art. 3 pkt 1 określenia ubóstwo nie definiując tego pojęcia. Przez pojęcie to należy rozumieć taki stan materialny osoby, który nie gwarantuje zaspokojenia minimalnych, podstawowych potrzeb życiowych.
Sam fakt pełnienia przez osobę ubiegającą się o świadczenia pieniężne z pomocy społecznej kryteriów określonych w art. 3 i art. 4 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /t.j. Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60/ nie oznacza - poza zasiłkiem stałym - automatycznego przyznania świadczenia. Decyduje o tym całokształt okoliczności sprawy, a przede wszystkim rozmiar środków finansowych, jakimi na ten
Działający z umocowania gminy ośrodek pomocy społecznej /art. 46 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej - Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60/ w celu zawarcia umowy pożyczki oraz w celu dokonania zmian umowy /art. 24 ust. 3 tej ustawy/ składa oświadczenia woli, nie wydając decyzji administracyjnych.
Zasada ogólna zawarta w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60/ obowiązuje w odniesieniu do wszystkich form pomocy społecznej o charakterze świadczeń pieniężnych, w tym do zasiłków stałych, przyznawanych na podstawie art. 27 ust. 2 tej ustawy.
1. Ani przepisy art. 32 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60/, określające okoliczności, w których może być przyznany zasiłek celowy, ani też inne przepisy dotyczące udzielania pomocy ze środków opieki społecznej nie określają wysokości zasiłku celowego i nie podają kryteriów ustalania tej wysokości. 2. Wyznacznikami ustalania wysokości zasiłku celowego są
W razie wątpliwości organ pomocy społecznej, po zebraniu materiału dowodowego i w wyniku swobodnej jego oceny, samodzielnie ustala charakter przebywania na terenie gminy osoby ubiegającej się o pomoc /ocenia wystąpienie przesłanek określonych w art. 25 Kc/ i w efekcie tego postępowania określa, czy i ewentualnie w jakiej formie i w jakim zakresie - z uwzględnieniem treści art. 37 ust. 3 ustawy z dnia
Błędne jest zapatrywanie, jakoby inwalidztwo skarżącego, mimo istnienia od dzieciństwa, nie mogło być uznane za mieszczące się w art. 27 ust. 3 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /t.j. Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60/ z uwagi na datę jego stwierdzenia.
1. Sam fakt spełniania kryteriów ustawowych nie oznacza jeszcze - poza zasiłkiem stałym - automatycznego przyznania osobie zainteresowanej świadczenia pieniężnego z pomocy społecznej. Decyduje o tym całokształt okoliczności sprawy, w tym również znamiona zewnętrzne obrazujące sytuację materialną osoby ubiegającej się o uzyskanie świadczenia. 2. W każdy wypadku, kiedy osoba ubiegająca się o świadczenie
Pozbawienie uprawnionego możliwości dysponowania przyznanym zasiłkiem okresowym poprzez przekazywanie go do rąk innej osoby fizycznej lub na rachunek osoby prawnej dopuszczalne jest jedynie w sytuacjach określonych w przepisach lub na wyraźne życzenie uprawnionego.
Spłata zaciągniętych przez wnioskodawcę zobowiązań finansowych nie uzasadnia udzielenia pomocy w formie zasiłku celowego. Wynika to m.in. z art. 32 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /t.j. Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60/ określających sytuację - wskazując na ich szczególny charakter - w których możliwe jest przyznanie zasiłku celowego.
Utworzenie rady społecznej przy dyrektorze ośrodka pomocy społecznej jako organu opiniodawczo-doradczego jest sprzeczne z prawem.
Uznający się za niewłaściwy organ, który otrzymał wniosek o pomoc społeczną jest zobowiązany wskazać organ właściwy do określenia pomocy i tam przesłać sprawę do załatwienia. W sprawach o świadczenia z pomocy społecznej należy kierować się przede wszystkim dobrem osób korzystających z tej pomocy /art. 36 ust. 2 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej - t.j. Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60/.
Skarżąca odmawiając współdziałania z gminnym ośrodkiem pomocy społecznej w zakresie skutecznie stosowanego przez ten ośrodek pośrednictwa pracy - nie może powoływać się na brak stałego źródła utrzymania jako następstwo tego, iż jest osobą bezrobotną.
Niedopuszczalne jest udzielenie pomocy w trybie ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /t.j. Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60/ na cel, który osoba ubiegająca się o pomoc winna osiągnąć zgodnie z przepisami prawa w innym trybie i z innego źródła. Stan taki trwa co najmniej tak długo, jak ubiegający się o pomoc nie wykaże, że wykorzystał wszystkie środki prawne przeciwko osobie zobowiązanej do
W razie wystąpienia rażących dysproporcji między wysokością dochodu udokumentowaną przez osobę lub rodzinę ubiegającą się o pomoc a rzeczywistą sytuacją majątkową, kierownik ośrodka pomocy społecznej, na wniosek pracownika socjalnego może odmówić przyznania świadczenia z pomocy społecznej. Taka możliwość wynika z art. 43 ust. 4 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /t.j. Dz.U. 1993
1. W świetle treści art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /t.j. Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60/ oraz innych ogólnych zasad postępowania w sprawach o przyznanie pomocy społecznej, za "złożenie wniosku" w rozumieniu art. 43 ust. 6 ustawy należy rozumieć złożenie każdego, nawet najbardziej ogólnie sformułowanego wniosku o udzielenie pomocy społecznej. 2. Przyznanie pomocy społecznej
W świetle art. 43 ust. 3 i art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /t.j. Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60/ do wywiadu środowiskowego /rodzinnego/, będącego w istocie szczególną postacią protokołu w rozumieniu art. 67 par. 2 pkt 2 i 3 Kpa, ma zastosowanie przepis art. 68 par. 2 Kpa. Osoby biorące udział w sporządzaniu wywiadu środowiskowego powinny podpisać ten dokument bezpośrednio
1. Uprawnienie wynikające z art. 39 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ i uprawnienie oparte na art. 46 ust. 5 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. nr 13 poz. 60/ jest uprawnieniem rady gminy jako organu stanowiącego i wyraża się w możliwości wyznaczenia innego /niż ustawowo określony wójt czy burmistrz/ organu właściwego
Celem przepisu art. 27 ust. 2 w związku z art. 1 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /t.j. Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60/ jest by zasiłek stały przyznawać osobom, których dochód w rodzinie nie przekracza kwoty najniższej emerytury. Bez względu na to z jakiego tytułu otrzymuje się dochody muszą one być brane pod uwagę przy przyznawaniu zasiłku stałego.
Wywiad środowiskowy /art. 43 ust. 3 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej - t.j. Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60/ podlega rygorom określonym w art. 68 par. 2 Kpa.
