Wyrok NSA z dnia 26 stycznia 1994 r., sygn. SA/Gd 2268/93

W razie wątpliwości organ pomocy społecznej, po zebraniu materiału dowodowego i w wyniku swobodnej jego oceny, samodzielnie ustala charakter przebywania na terenie gminy osoby ubiegającej się o pomoc /ocenia wystąpienie przesłanek określonych w art. 25 Kc/ i w efekcie tego postępowania określa, czy i ewentualnie w jakiej formie i w jakim zakresie - z uwzględnieniem treści art. 37 ust. 3 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60/ - pomocy należy udzielić.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Marka K. na decyzję Kolegium Odwoławczego przy Sejmiku Samorządowym Województwa (...) z dnia 4 sierpnia 1993 r. w przedmiocie zasiłku celowego.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 17 czerwca 1993 r. nr OPS 9142/225/93 Kierownik Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Sz. przyznał Markowi K. świadczenie w formie zasiłku pieniężnego celowego w wysokości 500.000 zł z przeznaczeniem na bieżące potrzeby bytowe. Jako podstawę prawną decyzji organ powołał art. 43 i 32 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60/.