Postanowienie WSA w Warszawie z dnia 23 stycznia 2018 r., sygn. I SA/Wa 2092/17
Ustawodawca przewidział bezwzględne zwolnienie przedmiotowe wszelkich dochodów z działalności gospodarczej kościelnych osób prawnych w przypadku przeznaczenia ich w zakreślonym czasie na cele w nim wymienione. Powyższe oznacza, iż wskazana regulacja odmiennie w stosunku do art. 26 ust. 2 u.p.d.o.p. w zw. z art. 26 ust. 1a u.p.d.o.p. normuje opodatkowanie dochodów z działalności gospodarczej kościelnych
W związku z oczywistością stanu prawnego tj. brakiem zgody organu współdziałającego, nie wiadomo na czym miałoby polegać niewyczerpujące wyjaśnienie okoliczności faktycznych i prawnych, które w przedmiotowej sprawie są jednoznaczne. Wbrew ostatniemu z zarzutów skargi kasacyjnej, organy obu instancji jednoznacznie wskazują na motywy wydania decyzji odmownej, błędne rozumienie zasad ogólnych postępowania
Źródła majątku partii politycznej są ściśle określone (art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach politycznych). Majątek wynikający z darowizny pieniężnej nie może być wydatkowany przez partię polityczną bez uprzedniego wpływu na rachunek bankowy. Wyjątek dotyczy tylko środków pieniężnych ze składek członkowskich do określonej wysokości (art. 26a ustawy).
Artykuł 2 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do gmin wyznaniowych żydowskich w Rzeczypospolitej Polskiej powinien natomiast być interpretowany w ten sposób, że jeżeli osoba wyznania mojżeszowego odpowiada przesłankom określonym w tym przepisie i zamierza przystąpić do właściwej gminy wyznaniowej, to gmina w zasadzie nie ma prawa odmówić przyjęcia takiej osoby w poczet swoich
Sąd Najwyższy stwierdził, że zasadnicze znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy ma ustalenie, co należy rozumieć przez określenie "wyznaniowa żydowska osoba prawna". Zdaniem Sądu Najwyższego, wykładnia językowa art. 30 wskazuje, że termin ten obejmuje gminy żydowskie oraz inne osoby prawne, które miały charakter zarówno żydowski, jak i wyznaniowy. Sama wykładnia językowa nie przesądza jednak, w ocenie
Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania zawsze są powiązane z określonymi istotnymi okolicznościami sprawy i nie ma podstaw do oddzielania oceny prawnej od okoliczności faktycznych sprawy, albowiem wykładnia prawa i stosowanie prawa są dokonywane w konkretnej sprawie, której dokonuje sąd, a przedmiot sprawy wyznaczają jej okoliczności faktyczne.
Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania zawsze są powiązane z określonymi istotnymi okolicznościami sprawy i nie ma podstaw do oddzielania oceny prawnej od okoliczności faktycznych sprawy, albowiem wykładnia prawa i stosowanie prawa są dokonywane w konkretnej sprawie, której dokonuje sąd, a przedmiot sprawy wyznaczają jej okoliczności faktyczne.
Rażące naruszenie prawa to wadliwa wykładnia przepisu prawa materialnego, ale też tego rodzaju ciężkim, kwalifikowanym naruszeniem obejmuje się stadium trzecie, stadium subsumpcji ustalonego stanu faktycznego spraw pod hipotetyczny stan faktyczny zapisany w normie prawa materialnego i w następstwie wyprowadzenie konsekwencji prawnej, która nie jest dopuszczalna w danym w sprawie stanie faktycznym.
Art. 38d ust. 4 ustawy o gwarancjach wolności sumienia i wyznania (Dz.U. z 1998 r., Nr 59, poz. 375) dotyczy postępowania administracyjnego wszczętego na podstawie art. 24 ustawy z dnia 13 maja 1994 r. o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko-Reformowanego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2015 r., poz. 483), gdyż unormowanie to, nie przewiduje takiego ograniczenia. To, że w świetle tego przepisu