Uchwała SN z dnia 5 września 1995 r. sygn. III AZP 16/95

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1995

Postanowienie SN z dnia 29 marca 1995 r. sygn. III PO 10/94

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1995

Uchwała SN z dnia 28 września 1994 r., sygn. III CZP 124/94

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1994

Dzierżawcy obwodów łowieckich zrzeszeni w Polskim Związku Łowieckim (koło łowieckie) są biernie legitymowani w sprawach o wynagrodzenie szkody wyrządzonej w uprawach i plonach rolnych przez zwierzęta łowne (art. 44 ustawy z dnia 17 czerwca 1959 r., o hodowli, ochronie zwierząt i prawie łowieckim – tekst jednolity Dz.U. 1973, nr 33, poz. 197 z późn. zm.).

Wyrok SN z dnia 23 czerwca 1994 r. sygn. III ARN 37/94

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1994

Uchwała SN z dnia 14 kwietnia 1994 r., sygn. III CZP 46/94

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1994

Plantacja choinek prowadzona na gruncie rolnym jest uprawą rolną w rozumieniu przepisu art. 44 ust. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1959 r. o hodowli, ochronie zwierząt łownych i prawie łowieckim (Dz.U. z 1973 r., nr 33, poz. 197 z późn. zm.).

Uchwała SN z dnia 17 grudnia 1993 r., sygn. III CZP 168/93

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1993

Przepis § 7 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 kwietnia 1990 r. w sprawie odszkodowań za szkody wyrządzone w uprawach i plonach rolnych przez niektóre gatunki zwierząt łownych (Dz.U. nr 31, poz. 182) nie jest przepisem szczególnym w rozumieniu art. 2 § 3 k.p.c., przekazującym sprawy cywilne do właściwości innego organu.

Uchwała SN z dnia 20 sierpnia 1993 r., sygn. III CZP 112/93

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1993

Niezgłoszenie właściwej jednostce szkody wyrządzonej w uprawach przez zwierzęta łowne (§ 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 kwietnia 1990 r. w sprawie odszkodowań za szkody wyrządzone w uprawach i plonach rolnych przez niektóre gatunki zwierząt łownych – Dz.U. nr 31, poz. 182 ze zm.) nie wyłącza możliwości dochodzenia przez poszkodowanego w postępowaniu sądowym roszczenia o wynagrodzenie

Uchwała Składu 7 Sędziów SN z dnia 16 czerwca 1989 r., sygn. V KZP 8/89

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1989

Przepis art. 38 ust. 1-4 ustawy z dnia 17 czerwca 1959 r. o hodowli, ochronie zwierząt łownych i prawie łowieckim (j.t. Dz.U. z 1973 r. nr 33, poz. 197) nie uprawnia strażników łowieckich do dokonywania, przewidzianego w art. 190-197 k.p.k. i art. 40-42 kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia przeszukania pojazdów, rzeczy i osób podejrzanych o popełnienie przestępstwa lub wykroczenia łowieckiego

Uchwała SN z dnia 24 maja 1988 r., sygn. VI KZP 2/88

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1988

Obowiązek ochrony środowiska w rozumieniu art. 107 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska (Dz.U. nr 3, poz. 6) może wynikać z przepisów zarówno tej ustawy, jak i innych aktów prawnych. Naruszenie obowiązku określonego w art. 107 tej ustawy nie może wynikać z zasady prawidłowego gospodarowania. Natomiast gospodarowanie, które zmierza do osiągania pozytywnych rezultatów

Uchwała SN z dnia 9 września 1986 r., sygn. III AZP 4/86

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1986

Przepis par. 13 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 listopada 1975 r. w sprawie klasyfikacji wód, warunków, jakim powinny odpowiadać ścieki, oraz kar pieniężnych za naruszenie tych warunków /Dz.U. nr 41 poz. 214 ze zm./, według którego Minister Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska może umorzyć w całości lub w części karę pieniężną wymierzoną za wprowadzenie do wód lub

Uchwała Pełnego Składu Izby Cywilnej i Administracyjnej SN z dnia 21 maja 1986 r., sygn. III AZP 4/85

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1986

Do wymierzenia po dniu 1 lipca 1982 r. należności i stałej opłaty rocznej z tytułu nabycia przed tym dniem gruntów rolnych przeznaczonych na cele nierolnicze mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 26 października 1971 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych oraz rekultywacji gruntów /Dz.U. nr 27 poz. 249 ze zm./.

Uchwała SN z dnia 11 grudnia 1984 r., sygn. III AZP 9/84

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1984

Rejon Dróg Publicznych obowiązany jest do uzyskania zezwolenia terenowego organu administracji państwowej stopnia podstawowego na usunięcie drzew rosnących w zarządzanym przez siebie pasie drogowym oraz do ponoszenia opłat z tytułu gospodarczego korzystania ze środowiska i wprowadzania w nim zmian.