Uchwała SN z dnia 20 sierpnia 1993 r., sygn. III CZP 112/93

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Stanisława T. przeciwko Kołu Łowieckiemu w W. o odszkodowanie po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki w Wałbrzychu z/s w Świdnicy postanowieniem z dnia 18 maja 1993 r. II Cr 160/93 do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

„Czy dopuszczalne jest dochodzenie bezpośrednio przed sądem roszczeń za szkodę wyrządzoną w uprawach i plonach rolnych przez niektóre zwierzęta łowne, mimo braku uprzedniego zgłoszenia szkody oraz przeprowadzenia postępowania dotyczącego ustalenia rozmiarów szkody, wydajności i ceny płodów rolnych stosownie do przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 30 kwietnia 1990 r. w sprawie odszkodowań za szkody wyrządzone w uprawach i plonach rolnych przez niektóre gatunki zwierząt łownych (Dz.U. nr 31, poz. 182)?”

podjął następującą uchwałę:

Niezgłoszenie właściwej jednostce szkody wyrządzonej w uprawach przez zwierzęta łowne (§ 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 kwietnia 1990 r. w sprawie odszkodowań za szkody wyrządzone w uprawach i plonach rolnych przez niektóre gatunki zwierząt łownych – Dz.U. nr 31, poz. 182 ze zm.) nie wyłącza możliwości dochodzenia przez poszkodowanego w postępowaniu sądowym roszczenia o wynagrodzenie tej szkody.