1. Przepisy regulujące zasady wywłaszczania nieruchomości jako szczególnej formy odjęcia prawa własności w drodze aktu władczego Państwa, będące wyjątkiem od ogólnych - cywilnoprawnych - zasad przenoszenia własności nieruchomości, muszą być stosowane literalnie, z wyłączeniem dopuszczalności wykładni rozszerzającej. 2. Gdy celem wywłaszczenia miało być przeniesienie na rzecz Państwa własności nieruchomości
Przepis art. 51 pkt 5 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./ nie może być stosowany w przypadkach, gdy przeniesienie własności domu po zakończeniu jego budowy bądź oddanie w najem, bezpłatne użytkowanie lub dzierżawę domu /lokalu/ stanowiącego własność najemcy na rzecz osoby trzeciej, nie należącej do kręgu osób bliskich - miało miejsce przed dniem 1 stycznia
1. W postępowaniu o nieodpłatne przeniesienie własności działki w trybie art. 6 ustawy z dnia 24 lutego 1989 r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin oraz o zmianie ustawy o podatku rolnym /Dz.U. nr 10 poz. 33/ organ administracji nie bada zgodności podziału nieruchomości z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, co jest podstawą podziału
1. W przypadku gdy transakcja dotyczy ogromnego majątku likwidowanego Państwowego Gospodarstwa Rolnego zastosowanie ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o sprzedaży nieruchomości Państwowego Funduszu Ziemi oraz uporządkowaniu niektórych spraw związanych z przeprowadzeniem reformy rolnej i osadnictwa rolnego /t.j. Dz.U. 1989 nr 58 poz. 348/ w kwestii wartości i celu transakcji w stosunku do założeń i celów
1. W zaświadczeniu wydanym na podstawie art. 217 par. 2 Kpa, nie można rozstrzygać o sprzecznych interesach stron. Zaświadczenie takie jest w istocie decyzją o jakiej mowa w art. 104 Kpa. 2. Właściwym do rozstrzygania sporu dotyczącego tytułu własności Państwa do gruntu przewidzianego w art. 51 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 14 poz. 60 ze zm./ jest sąd powszechny
Działką budowlaną w rozumieniu art. 88a ustawy z 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /t.j. Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ jest wskazany w decyzji lokalizacyjnej obszar gruntu przeznaczony pod zabudowę w granicach wyznaczonych liniami rozgraniczającymi teren inwestycji.
Uchwała rady gminy, która dotyczy spraw unormowanych w art. 2 ust. 10 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 79 poz. 464 ze zm./ i jest skierowana do indywidualnie oznaczonego podmiotu, mając za przedmiot określoną nieruchomość, jest uchwałą w sprawie z zakresu prawa cywilnego.
Przydzielenie działki o powierzchni do 0,5 ha do bezpłatnego użytkowania rolnikowi, który oddał gospodarstwo rolne w zamian za rentę w trybie ustawy z dnia 28 maja 1974 r. o przekazywaniu gospodarstw rolnych za własność Państwa za rentę i spłaty pieniężne /Dz.U. nr 21 poz. 118/ nie świadczy o tym, że użytkownik działki /posiadacz zależny/ jest zwolniony od podatku od nieruchomości. Przydzielenie działki
Do prawidłowego ustalenia stawki podstawowej opłaty eksploatacyjnej dla danego rodzaju kopaliny konieczne jest zbadanie, czy kopalina ta wymaga przed wprowadzeniem do obrotu rynkowego poddania jej procesowi przeróbczemu /par. 2 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 listopada 1991 r. w sprawie opłaty eksploatacyjnej za wydobywanie kopalin ze złóż - Dz.U. nr 105 poz. 455/. W wypadku stwierdzenia
1. Świadczenie czynszowe dzierżawcy z tytułu oddania w dzierżawę przez uprawniony podmiot gminy mienia gminnego jest należnością pieniężną pozostającą w zakresie właściwości organów gminy. Warunkiem dopuszczalności egzekucji administracyjnej tego rodzaju należności jest, by należność ta wynikała z decyzji lub postanowień właściwych organów gminy albo bezpośrednio z przepisu prawa /art. 3 ustawy z dnia
Standard lokalu dotychczas zajmowanego i zamiennego musi być równorzędny - taki sam. Równorzędność ta jednak nie obejmuje stanu technicznego lokali. Niezależnie od stanu lokalu dotychczas zajmowanego - lokal zamienny w czasie zasiedlania go przez osoby przekwaterowywane - musi nadawać się do zajęcia na cele mieszkalne, a zwłaszcza musi być wyremontowany i posiadać działające urządzenia techniczne.
Nie jest obligatoryjna rozprawa administracyjna w postępowaniu o stwierdzenie nieważności decyzji o wywłaszczeniu tylko dlatego, że postępowanie to dotyczy wywłaszczenia.
Przydział lokalu lub jego części w trybie art. 5 ustawy z dnia 16 lipca 1987 r. o zmianie ustawy - prawo lokalowe nie jest możliwy, jeśli w dacie rozstrzygnięcia wniosku o przydziale, lokal taki wyłączony jest spod działania przepisów o szczególnym trybie najmu.
Nie stanowi przeszkody do wydania zezwolenia na zamianę lokalu mieszkalnego brak zgody właściciela domu, jeżeli lokal będący przedmiotem zamiany pozostaje w dyspozycji organu samorządu terytorialnego.
1. Przy ocenie zgodności z prawem decyzji wydanej w trybie art. 157 par. 2 Kpa w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji wydanej pod rządami rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o postępowaniu administracyjnym /Dz.U. nr 36 poz. 341 ze zm./ - niezbędne jest badanie zgodności wydania tej decyzji z przepisami cytowanego rozporządzenia. 2. Określenie użytków rolnych zawarte
Do osób bliskich najemcy, które w razie jego śmierci wstępują na podstawie art. 691 k.c. w stosunek najmu lokalu podlegającego prawu lokalowemu, mogą być zaliczone tylko osoby wymienione w art. 9 prawa lokalowego (j.t. Dz.U. z 1987 r., nr 30, poz. 165 ze zm.).
1. Przepis art. 64 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./, uzależniający wszczęcie postępowania egzekucyjnego w sprawach opróżniania lokali od dostarczenia zobowiązanemu lokalu zamiennego lub pomieszczenia zastępczego, nie stwarza podstawy do wydania przez właściwy organ administracji decyzji o przydziale takiego lokalu /pomieszczenia/ w miejscowości
Naruszeniem prawa jest wprowadzenie dodatkowej opłaty za korzystanie z obiektów i urządzeń wodno-kanalizacyjnych, w wysokości 100 procent stawki obowiązującej, od podmiotów gospodarczych prowadzących działalność gospodarczą w sferze usług i produkcji o charakterze materialnym. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1986 r. w sprawie urządzeń zaopatrzenia w wodę i urządzeń kanalizacyjnych oraz
Zaliczenie na pokrycie opłat za użytkowanie wieczyste wartości mienia pozostawionego za granicą nie stoi na przeszkodzie dochodzeniu, po wejściu w życie ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz.U. art. 79, poz. 464), przez osobę uprawnioną dalszych świadczeń w ramach ekwiwalentu określonego w art. 81 ust. 1 ustawy z 29 kwietnia 1985
1. Przysługujące przedsiębiorstwa państwowemu prawo zarządu gruntami oraz budynkami, innymi urządzeniami i lokalami znajdującymi się na tych gruntach, o których mowa w art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz.U. nr 79, poz. 464 z późn. zm.), przechodzi na podstawie art. 8 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r.
1. Przepisy Kodeksu cywilnego, a w szczególności przepisu art. 235 tego kodeksu nie stwarzają podstawy do ustalenia, by grunt zabudowany stanowiący własność gminy mógł być na ogólnych zasadach Kodeksu cywilnego oddany określonej osobie w użytkowanie wieczyste w całości, to jest bez jednoczesnej sprzedaży położonego na nim budynku. 2. Szczegółowe i wyczerpujące uregulowanie w ustawie z 29 kwietnia 1985
1. Na podstawie art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127/ dopuszczalny jest zwrot nieruchomości wywłaszczonej na podstawie art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /Dz.U. 1961 nr 18 poz. 94/. 2. Nie podlega jednak zwrotowi nieruchomość wywłaszczona na podstawie
1. Dla usunięcia rozbieżności w określeniu właścicieli działki w operacie ewidencji gruntów i w księdze wieczystej, należy wykorzystać właściwy tryb postępowania. Wobec tego, iż za wpisem w księdze wieczystej przemawia stosownie do przepisu art. 3 ustawy z dnia 6 lutego 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece /Dz.U. nr 19 poz. 147 ze zm./, domniemanie, że prawo jawne z księgi wieczystej jest wpisane
