Fakt formalnego legitymowania się przez kandydata na nabywcę państwowej nieruchomości rolnej, pierwszeństwem do jej nabycia określonym w par. 7 ust. 2 pkt 2-6 zarządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18 września 1982 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych /Dz.U. nr 23 poz. 205 ze zm./ bez wykazania się gwarancjami racjonalnego wykorzystywania
Wobec braku podstawy prawnej do wydawania osobom fizycznym decyzji o lokalizacji inwestycji nie mających charakteru przemysłowego, usługowego lub handlowego /art. 35 ustawy z dnia 12 lipca 1984 r. o planowaniu przestrzennym - Dz.U. nr 35 poz. 185 ze zm./, decyzje takie dotknięte są nieważnością stosownie do art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa. Wniosek strony w takiej sprawie ma znaczenie wyłącznie procesowe,
1. Najem tak zwanych lokali reprezentacyjnych /obecnie lokali, o jakich mowa w art. 25 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r - Prawo lokalowe - Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/ poczynając od dnia 1 sierpnia 1974 r. mógł być kształtowany wyłącznie przez przepisy kodeksu cywilnego o najmie. 2. Przepisy uchwały Rady Państwa nr 14/83 z dnia 24 lutego 1983 r. w sprawie warunków i trybu zajmowania oraz zwalniania mieszkań
Unormowania zawarte w art. 36 Prawa wodnego uprawniają organy administracji do rozstrzygania tylko sporów cywilnych, powstałych w związku z wydanymi pozwoleniami wodnoprawnymi, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowym z wydanym pozwoleniem wodnoprawnym i przynoszą szkodę w dziedzinie stosunków wodnych.
Istota użytkowania terenu państwowego przez jednostkę państwową /korzystanie z terenu z wyłączeniem innych osób zgodnie z jego przeznaczeniem - art. 5 ustawy z dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach - Dz.U. 1969 nr 22 poz. 159/ wyłącza możliwość oddania w użytkowanie terenu użytku publicznego, przeznaczonego do korzystania przez nieograniczoną liczbę osób; grunt taki nie
Przepisy art. 99, art. 100 i art. 103 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./ nie zwalniają państwowych jednostek organizacyjnych, w zarząd których przekazano stanowiące własność Państwową urządzenia wodne, od troski o ich właściwą eksploatację i stosowną do potrzeb rozbudowę, a także - w tym zakresie - od rygorów przewidzianych zarówno w przepisach prawa wodnego
Wymiar kary pieniężnej za szkodliwe zanieczyszczanie wód na podstawie art. 130 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230/ i par. 9 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 19 listopada 1975 r. w sprawie klasyfikacji wód, warunków, jakim powinny odpowiadać ścieki, oraz kar pieniężnych za naruszanie tych warunków /Dz.U. nr 41 poz. 214/ następuje w wyniku samego tylko stwierdzenia
Osoby, których dotyczy art. 54 ust. 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 39 poz. 229 ze zm./, mają przymiot strony w postępowaniu o zatwierdzenie planu realizacyjnego danego obiektu budowlanego i o wydanie pozwolenia na jego budowę. Do osób tych należą przede wszystkim właściciele nieruchomości sąsiadujących bezpośrednio z działką, na której ma być wzniesiony projektowany
Pozwolenie wodnoprawne na eksploatację urządzenia zabezpieczającego wody przed zanieczyszczeniem /art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne - Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./ nie jest równocześnie pozwoleniem na wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi /art. 53 ust. 2 pkt 2 tej ustawy/, nie zastępuje takiego pozwolenia i nie zwalnia od obowiązku jego uzyskania.
1. Decyzja organu II instancji uchylająca decyzję organu I instancji oraz wyznaczająca kandydata na nabywcę spornej nieruchomości spośród osób, którym w postępowaniu pierwszoinstancyjnym odmówiono przyznania tego prawa, w żadnej mierze nie narusza zasady dwuinstancyjności postępowania wyrażonej w art. 15 Kpa skoro ściśle odpowiada dyspozycji art. 138 par. 1 pkt 2 Kpa. Sprawa zadysponowania sporną nieruchomością
Organy administracji nie są związane treścią opinii czynnika społecznego. Jednak, w razie nie podzielenia tej opinii organy te mają obowiązek podania motywów, dla których zajęły stanowisko odmienne. W przeciwnym razie wprowadzenie ustawowego obowiązku zasięgania takiej opinii pozbawione byłoby sensu, zaś rola i znaczenie organów społecznych - iluzoryczna.
1. Jeżeli lokal dotychczas zajmowany przez najemcę był wyposażony w łazienkę, lokal przydzielony temu najemcy jako zamienny, mający pomieszczenie, w którym można takie urządzenie zainstalować, nie może być uznany za lokal zamienny w rozumieniu art. 6 ust. 1 /zwłaszcza pkt 2/ ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/. 2. Na zasadzie par. 9 ust. 1 rozporządzenia Rady
Włączenie wywłaszczonych gruntów do zasobów gruntów państwowych - do czasu oddania ich w zarząd wnioskodawcy wywłaszczenia - nie jest tożsame z przeznaczeniem ich na inny cel uzasadniający wywłaszczenie.
Jeżeli w wyroku rozwodowym orzeczono tylko o sposobie korzystania z mieszkania, to w razie opuszczenia mieszkania przez jednego z byłych małżonków pozostały małżonek jest nadal najemcą całości, a lokal mieszkalny nie może być uznany za wolny /opuszczony/, chociażby w części, w rozumieniu art. 42 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/.
Organy administracji państwowej nie mogą decydować o tym, z którym z rodziców powinno mieszkać dziecko, jeżeli więc zamieszkało ono u jednego z rodziców i prowadzi z nim wspólne gospodarstwo domowe /np. jest na utrzymaniu rodzica/, to nie ma podstaw do odmowy uwzględnienie go przy obliczaniu powierzchni mieszkalnej, należnej rodzicowi jako najemcy /art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r.
Jeżeli strona została zakwalifikowana do przydziału pomieszczenia zastępczego przez umieszczenie jej nazwiska na liście przydziałów, załatwienie sprawy przez właściwy organ może nastąpić - zgodnie z art. 104 Kpa - tylko przez wydanie decyzji o przydziale konkretnie oznaczonego lokalu. Wydanie w tych okolicznościach decyzji o odmowie jakiegokolwiek przydziału lokalu o pewnych cechach, rażąco narusza
Jeżeli według ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/ nie jest możliwe zajmowanie przez tą samą osobę /lub małżonków/ dwóch lokali mieszkalnych /art. 23 ust. 1 cyt. ustawy/, to tym bardziej nie można uznać za dopuszczalne stworzenie możliwości zajmowania dwóch lokali mieszkalnych w wyniku przydzielenia przez terenowy organ administracji państwowej /art. 31 ust.
Niedopuszczalny jest przydział lokalu mieszkalnego na rzecz dzieci dotychczasowego najemcy, jeżeli w pozostałej części tego lokalu zamieszkuje jego właściciel /art. 42 ust. 1 w związku z art. 24 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe, Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/.
Jeżeli nieruchomość została wywłaszczona w celu budowy osiedla, użycie jej na budowę urządzeń infrastruktury osiedla jest również zgodne z celem wywłaszczenia.
Przeznaczenie nieruchomości w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod budownictwo jednorodzinne stwarza - w myśl art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99/ - możliwość podziału nieruchomości, nie daje jednak podstawy do wywłaszczenia takiej nieruchomości, gdy właściciel nie wyrazi zgody na jej zbycie po cenie
1. Ustalenie przez organ administracji państwowej odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość według ceny niższej od oferowanej za tę samą nieruchomość jej właścicielowi przez samodzielnego, samorządnego i samofinansującego się inwestora, na wniosek którego nieruchomość wywłaszczono, stanowi naruszenie zasady art. 7 Kpa i art. 59 ust. 4 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu
Decyzja o wywłaszczeniu nieruchomości na cele skoncentrowanego budownictwa jednorodzinnego wydana bez uprzedniej uchwały właściwej rady narodowej podjętej w trybie art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczeniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99/ jest decyzją wydaną bez podstawy prawnej.
