Wyrok NSA z dnia 23 października 1987 r., sygn. IV SA 543/87

Pozwolenie wodnoprawne na eksploatację urządzenia zabezpieczającego wody przed zanieczyszczeniem /art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne - Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./ nie jest równocześnie pozwoleniem na wprowadzanie ścieków do wód lub do ziemi /art. 53 ust. 2 pkt 2 tej ustawy/, nie zastępuje takiego pozwolenia i nie zwalnia od obowiązku jego uzyskania.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji w K. na decyzję Ministra Ochrony Środowiska i Zasobów Naturalnych z dnia 10 kwietnia 1986 r. w przedmiocie odmowy udzielenia pozwolenia wodnoprawnego na eksploatację mechanicznej oczyszczalni ścieków.

UZASADNIENIE

Minister Ochrony Środowiska i Zasobów Naturalnych decyzją z dnia 10 kwietnia 1986 r. nr OUW-I-550/129/85 utrzymał w mocy decyzję dyrektora Wydziału Ochrony Środowiska, Gospodarki Wodnej i Geologii Urzędu Miasta K z dnia 9 sierpnia 1985 r. nr OŚ.VII-7211-1-29/85 o odmowie udzielenia Miejskiemu Przedsiębiorstwu Wodociągów i Kanalizacji w K. pozwolenia wodnoprawnego na eksploatację mechanicznej oczyszczalni ścieków w K.-P. W uzasadnieniu decyzji Ministra wskazano, że średnia wydajność tej oczyszczalni wynosi 51 procent, a odbiornikiem ścieków jest potok D.D., zakwalifikowany do III klasy czystości, w którym jednak we wskaźnikach BZT5,ChZT i zawiesinach brak jest chłonności. Fakt przekraczania dopuszczalnych wartości zanieczyszczeń w ściekach wprowadzanych do potoku za pośrednictwem omawianej oczyszczalni jest bezsporny, a zatem stan ten wypełnia hipotezę art. 25 ust. 1 prawa wodnego, który nakazuje odmówić pozwolenia wodnoprawnego, jeżeli projektowany sposób korzystania z wody jest sprzeczny z ochroną środowiska. Ponadto podniesiono, że prawo wodne nie wiąże odmowy udzielenia pozwolenia wodnoprawnego z obowiązkiem stwierdzenia możliwości lub niemożności zadośćuczynienia przez stronę wymaganiom ochrony środowiska.