Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 5 padziernika 2005 r., sygn. II SA/Gd 1314/02
Art. 40 ust. 5 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych /t.j. Dz.U. 2004 nr 204 poz. 2086/ stanowi podstawę do wydania kolejnych decyzji o zajęciu pasa drogowego i ustaleniu opłaty za każdy rok umieszczenia urządzenia w pasie drogowym. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział III po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 października 2005 r. sprawy ze skargi Zakładu Energetycznego Ł.-T
Artykuł 140 ust. 1 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 115 poz. 1229 ze zm./ ustala regułę w zakresie właściwości rzeczowej do wydawania pozwoleń wodnoprawnych. Organem właściwym jest starosta. Wyjątek od tej reguły wprowadza art. 140 ust. 2 powołanej ustawy - Prawo wodne. Ograniczenie właściwości wojewody do wydawania pozwoleń wodnoprawnych do enumeratywnie wyliczonych wyłącza wykładnię
Zarówno organy architektoniczno-budowlane orzekające w postępowaniu o wydanie pozwolenia na budowę, jak i wojewódzki sąd administracyjny nie mogły badać prawidłowości zawartej umowy cywilnej - bezpłatnego użyczenia gruntu miejskiego albowiem jedynym uprawnionym organem do ewentualnego skutecznego jej podważenia jest sąd powszechny. Umowa cywilna nie może być kwestionowana w ramach postępowania administracyjnego