Prawo pierwokupu przysługuje także względem dzierżawionych państwowych nieruchomości rolnych. Dopuszczalne jest oddanie dożywotnio użytkowanej działki gruntu stanowiącej własność Państwa osobie trzeciej w dzierżawę, a taka umowa nie wymaga dla swej ważności żadnej zgody organu administracji państwowej. Prawo pierwokupu przewidziane w art. 695 par. 2 Kc przysługuje również osobie dzierżawiącej od rolnika
Możliwość zbliżenia budynku do granicy działki jest uprawnieniem, z którego można korzystać po rozpoznaniu zamierzeń zainteresowanych stron. Jest to konieczne ze względu na równość praw właścicieli sąsiednich działek, przeznaczonych do zaspokojenia ich potrzeb. Ta równość praw wynikająca z Konstytucji PRL, znajduje swe odbicie w.in. w Kodeksie postępowania administracyjnego. Zbliżenie budynku do granicy
1. Rozstrzygając sprawę zgodnie z art. 50 ust. 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./ w pierwszym rzędzie należy ustalić jaki był stan wody w gruncie istniejący od co najmniej 5 lat, jakiego rodzaju zmian w zakresie stosunków wodnych dokonał właściciel gruntu i czy zmiany te mogły w szkodliwy sposób oddziaływać na nieruchomości sąsiednie. 2. Brak gospodarczego
Nadkład zdejmowany przy budowie i eksploatacji kopalni odkrywkowej węgla brunatnego nie jest odpadem, za który ustala się opłaty zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /Dz.U. nr 3 poz. 6/. Przepis art. 86 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /Dz.U. nr 3 poz. 6/ nie stosuje się do składowania
Wyrażona w art. 15 Kpa zasada dwuinstancyjności postępowania administracyjnego nie ma zastosowania do decyzji wydanych w trybie określonym w art. 36 i 38 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./. Od decyzji tych nie przysługuje więc odwołanie do organu wyższej instancji i sąd administracyjny nie jest sądem właściwym do rozpoznawania skarg na tego rodzaju
Użycie materiałów do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jako podstawy do wydania decyzji /art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane - Dz.U. nr 38 poz. 229 ze. zm./ powinno być udokumentowane w aktach sprawy przez określenie co najmniej rodzaju materiałów, stanu zaawansowania prac nad planem, zamierzonego przeznaczenia danego terenu na tle projektowanej struktury
Upoważnienie do umorzenia w całości lub w części ustalonych kar pieniężnych ma charakter uznaniowy. Nie zwalnia to jednak organu od oceny całokształtu okoliczności sprawy, jak również od uzasadnienia wydanej decyzji, z której powinno wynikać, że ocena taka została dokonana.
Okoliczność, że około 20 arów omawianej działki - do czasu przekazania jej do zasobów Państwowego Funduszu Ziemi - użytkowali jako ogródki działkowe pracownicy Państwowego Gospodarstwa Rolnego nie może stanowić podstawy do przyjęcia tezy, że fakt ten pozbawia dzierżawcę priorytetu określonego w par. 7 ust. 2 pkt 2 zarządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18 września 1982 r. w
Dla wydania decyzji w przedmiocie zatwierdzenia planu realizacyjnego nie jest konieczne wykazanie się przez inwestora prawem do dysponowania nieruchomością, na której mogą być wskazane w planie realizacyjnym obiekty budowlane; wynika to w sposób oczywisty m.in. z przepisu art. 21 ust. 4 zwłaszcza w jego zastosowaniu z art. 29 ust. 5 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr
W żadnym razie organy administracji państwowej nie mają uprawnień do kwotowego ustalania ceny ani nakazywania notariuszowi, jakie z zarządzeń ma stosować odnośnie cen jednostkowych nieruchomości przy sporządzaniu aktu notarialnego. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego prawidłowe sprecyzowanie kwotowe ceny należy do kompetencji notariusza przy sporządzaniu aktu notarialnego.
Terenowy organ administracji państwowej działający w sprawach objętych ustawą z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, w orzeczeniu wydanym na podstawie tej ustawy nie może decydować o zagadnieniach technologiczno-produkcyjnych gospodarstwa rolnego, lecz jedynie rozstrzygać o budowlanym zagospodarowaniu działki, wynikającym z wykazanych potrzeb w zakresie budownictwa
Umowa o sprawowanie opieki nad najemcą lokalu mieszkalnego, której stroną jest osoba bliska najemcy /np. wnuk/, nie wymaga zgody terenowego organu administracji państwowej i nie jest zawierana przed tym organem w trybie art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/.
Wadliwe ustalenie, że skarżący nie spełnił wymogów z par. 7 ust. 2 pkt 4 zarządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18 września 1982 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych /M.P. nr 23 poz. 205/, przesądza o niezgodności z prawem całej decyzji. Powyższego przepisu nie można interpretować w sposób formalistyczny i tym samym sprzeczny z zasadami
Ustawa z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79/ nie daje organom administracji państwowej właściwym do spraw geodezji i gospodarki gruntami żadnych kompetencji w zakresie obiektów budowlanych. Przepis art. 39 ust. 1 tej ustawy może dotyczyć jedynie nakazania przywrócenia gruntu do produkcji rolnej tylko w przypadku, gdy nie ma na nim obiektu budowlanego w rozumieniu
Dział 2 rozporządzenia Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 3 lipca 1980 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki /Dz.U. nr 17 poz. 62/ określa warunki i wymagania obowiązujące przy sytuowaniu budynków, przy czym w par. 10 ust. 3 tego rozporządzenia określono minimalne odległości budynków mieszkalnych i innych budynków, w których znajdują
W razie podziału nieruchomości, o którym orzeka sąd, w kwestii zgodności zamierzonego podziału z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego terenowy organ administracji państwowej wyrażać będzie wyłącznie opinię, a więc nie będzie nawet wydawać decyzji o treści deklaratoryjnej.
1. Nawet w razie ustalenia, że najemca faktycznie lokalu nie zajmuje, zaniechanie skorzystania przez organ administracji z możliwości cofnięcia przydziału lokalu temu najemcy nie jest naruszeniem prawa, a odmienna ocena okoliczności sprawy przez sąd administracyjny nie uzasadnia uchylenia decyzji odmawiającej cofnięcia przydziału lokalu, jeżeli ocena tych okoliczności przez organ administracji państwowej
Roszczenia najemcy lokalu z tytułu ulepszenia przedmiotu najmu, o którym mowa w art. 17 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/, stanowią jego osobiste uprawnienie i nie mogą być przenoszone na nowego najemcę tego lokalu. Jedyny wyjątek stanowi wstąpienie osoby bliskiej w stosunek najmu po zmarłym najemcy /art. 691 Kc/, w takim bowiem wypadku występuje ciągłość
1. Obowiązujące przepisy nie określają normatywu powierzchni działek zagrodowych na terenie miast. 2. Podział nieruchomości, przeznaczonej w planie zagospodarowania przestrzennego pod budownictwo zagrodowe, możliwy jest tylko wówczas, gdy w wyniku tego podziału powstaną działki, które zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze
1. Ustalenie, czy lokal w budynku wielomieszkaniowym stanowiącym własność osoby fizycznej podlega szczególnemu trybowi najmu, nie następuje w formie decyzji administracyjnej. 2. Ustalenie, czy lokal w budynku wielomieszkaniowym stanowiącym własność osoby fizycznej podlega szczególnemu trybowi najmu, nie stanowi zagadnienia wstępnego w postępowaniu w sprawie przydziału lokalu.
Przeznaczenie terenu w ogólnym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego gminy do trwałego użytkowania rolniczego, z równoczesnym dodaniem zastrzeżenia "bez prawa wznoszenia obiektów kubaturowych", nie może być podstawą prawną odmowy udzielenia pozwolenia na budowę na tym terenie budynku gospodarczego, związanego bezpośrednio z produkcją rolną.
Mieszkaniem wyposażonym w urządzenia powodujące podwyższenie czynszu jest także lokal mieszkalny stanowiący część samodzielnego lokalu, w którym urządzenia te znajdują się, i są przeznaczone do wspólnego użytku przez wszystkich najemców.
1. Warunkiem zastosowania przez terenowy organ administracji państwowej instytucji przymusowej rozbiórki jest równoczesne wystąpienie dwóch przesłanek: a/ rozpoczęcia budowy lub wybudowania obiektu bez wymaganego prawem pozwolenia, b/ naruszenie ustaleń planu zagospodarowania przestrzennego obowiązującego w czasie budowy, brak obowiązującego w czasie budowy planu zagospodarowania przestrzennego wyłącza
