Podstawą prawną załatwienia wniosku o wejście w teren w celu zabudowania kolektora jest przepis art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /t.j. Dz.U. 1974 nr 10 poz. 64/. Według tego przepisu za zgodą organu administracji inwestor będący jednostką państwową może wejść na oznaczoną nieruchomość w celu założenia ciągu kolektora. Zasadniczym warunkiem
1. Zgodnie z art. 7 i 77 par. 1 Kpa w zw. z art. 86 i 89 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym /Dz.U. nr 14 poz. 113/ organ administracji wydając decyzję w sprawie przyznania punktów preferencyjnych osobie ubiegającej się o przyjęcie na studia wyższe powinien w każdym przypadku zindywidualizować ocenę dotyczącą pochodzenia społecznego, mając na uwadze również interes społeczny
Skoro w postępowaniu administracyjnym zachowane zostały wszystkie warunki określone przepisami prawa, od których istnienia uzależniona jest możliwość zastosowania szczególnego trybu wywłaszczenia /art. 35 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości - t.j. Dz.U. 1974 nr 10 poz. 64/, to decyzje wydane są bez naruszenia prawa, o którym mowa w art. 207 par. 2 i 3 Kpa.
Obowiązek wykonania decyzji dotyczącej rozbiórki obiektu budowlanego spoczywa na inwestorze, właścicielu lub zarządcy obiektu budowlanego. Osoby, które wzniosły obiekty budowlane ze względu na to iż nie są właścicielami działki ale były ich inwestorami i są ich zarządcami, a przez to winny brać udział w postępowaniu w charakterze strony gdyż dotyczy to ich interesu prawnego i w konsekwencji tego również
Przepisy dotyczące ustawowego prawa pierwokupu mają charakter iuris cogentis /bezwzględnie obowiązujący/, a zatem nie mogą być modyfikowane przez strony.
Art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /t.j. Dz.U. 1974 nr 10 poz. 64/ stanowi, że działka zamienna w zamian za wywłaszczoną - musi być dostarczona zamiast odszkodowania na żądanie właściciela jeśli wywłaszczona jest jego jedyna działka budowlana w mieście.
Uznanie stanowiska trzech osób za opinię walnego zgromadzenia mieszkańców wsi i powołanie się na tę opinię w decyzji administracyjnej przekracza granicę swobodnej oceny dowodów przez organ administracji państwowej, czyni tę ocenę dowolną i stanowi naruszenie prawa /art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych oraz uporządkowaniu niektórych spraw związanych
W sytuacji określonej w art. 39 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ nie zachodzi kontynuacja stosunku najmu, przy której - zamiast najemcy, który opuścił lokal - wstępowałaby osoba bliska pozostawiona w lokalu, lecz organ administracji państwowej dokonuje oceny powstałego stanu faktycznego i - gdy uzna taką potrzebę - dokonuje w całości lub w części przydziału lokalu
Fakt wydania pozwolenia na budowę przez organ administracji państwowej z naruszeniem przepisu par. 156 rozporządzenia Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie nadzoru urbanistyczno-budowlanego /Dz.U. nr 8 poz. 48 ze zm./ nie może stwarzać dla skarżącego żadnych uprawnień do podejmowania robót z pominięciem w ogóle tego przepisu.
1. Postanowienie o odrzuceniu wniosku w sprawie naprawienia szkody górniczej, od którego przysługuje odwołanie /par. 16 ust. 1 i 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 czerwca 1978 r. w sprawie komisji do spraw szkód górniczych - Dz.U. nr 15 poz. 67 ze zm./, należy uznać za decyzję w rozumieniu art. 104 Kpa, na którą przysługuje skarga do sądu administracyjnego. 2. Paragraf 14 ust. 2 pkt 1 zarządzenia
1. Artykuł 177 Kpa, określający termin, po którego upływie żądanie uchylenia, zmiany lub stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej ustalającej zobowiązanie podatkowe nie podlega rozpatrzeniu, dotyczy działania organu na wniosek strony, a nie działania z urzędu. 2. Artykuł 177 Kpa, nie stanowi przeszkody do stwierdzenia nieważności określonej w nim decyzji ostatecznej z urzędu na zasadach określonych
Nie ustalenie dokładnie stanu faktycznego, a w szczególności nie wyjaśnienie czy w chwili wydania decyzji istniała materialnoprawna przesłanka do ograniczenia własności nieruchomości określona w art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /t.j. Dz.U. 1974 nr 10 poz. 64/ stanowi obrazę przepisów art. 7 i art. 77 Kpa. Przesłanką tą jest ostateczna decyzja
1. Uzasadnienie decyzji administracyjnego organu odwoławczego, przesądzające w treści sposób przyszłego załatwienia sprawy, może być przedmiotem skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego. 2. Do należności i stałych opłat rocznych od nabytych gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne pod rządem ustawy z dnia 26 października 1971 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych stosuje się przepisy
1. Art. 39 ust. 1 ustawy dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79/ wprowadził pojęcie wyłączenia gruntów z produkcji "bez zezwolenia" i skutki w postaci obowiązku uiszczenia przez właściciela lub posiadacza /art. 4 pkt 4/ dziesięciokrotnej należności, niezależnie od egzekwowania przez organy administracji państwowej przywrócenia stanu poprzedniego. Pojęcie "bez
Dożywotni użytkownik działki Państwowego Funduszu Ziemi może ją wydzierżawić osobom trzecim bez zgody organu reprezentującego Skarb Państwa.
Fakt błędnego usytuowania obiektu budowlanego przez Przedsiębiorstwo Geodezyjno-Kartograficzne, nie zwalnia inwestora od odpowiedzialności za niezachowanie przypisanych prawem odległości w usytuowaniu budynku od granicy z sąsiadem. W wyżej wymienionej sytuacji organ administracji państwowej ma obowiązek wstrzymać roboty budowlane zgodnie z art. 31 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 24 października 1974 r.
1. Przewóz pasażerów taksówką osobową z niesprawnym i nielegalizowanym taksometrem, pobieranie zawyżonych opłat za usługi i brak ważnych dokumentów eksploatacyjnych samochodu w czasie świadczenia usług są okolicznościami uzasadniającymi cofnięcie przewoźnikowi zezwolenia na prowadzenie transportu drogowego na podstawie par. 42 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministrów Komunikacji i Gospodarki Terenowej
Odmowa wykonania taksówką osobową usługi przewozowej bez uzasadnionych przyczyn lub wyczekiwanie na korzystne kursy zamiast wykonywania normalnych usług są naruszeniem przepisów par. 13 i par. 17 ust. 1 załącznika do zarządzenia Ministra Gospodarki Komunalnej z dnia 30 czerwca 1967 r. w sprawie przepisów porządkowych przy przewozie osób i bagażu taksówkami samochodowymi /M.P. nr 38 poz. 187/ i uzasadniają
1. Art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ zapewnia ochronę uzasadnionych interesów osób trzecich, gdy dotyczą one dojazdu do drogi publicznej, korzystania z wody, kanalizacji, energii, środków łączności, itp., nie zapewnia natomiast ochrony przed wodami opadowymi z naturalnie ukształtowanego terenu. 2. Ukształtowanie działki na poziomie 1
Przepis art. 46 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ zobowiązuje terenowy organ administracji państwowej do wydania w razie potrzeby m.in. decyzji nakazującej wykonanie remontu niezbędnego do doprowadzenia budynku do właściwego stanu technicznego. Przepis ten, ani żaden inny przepis prawa budowlanego nie upoważnia natomiast organu administracji państwowej
Niepodzielność działki, brak porozumienia pomiędzy współwłaścicielami co do sposobu wykorzystania gruntu, czy też niewystępowanie o zniesienie współwłasności, nie może być uznane za okoliczność niezależną od właściciela usprawiedliwiającą odłogowanie gruntu. Twierdzenie, że niemożliwe jest wyzbycie się /sprzedaż/ udziału we współwłasności fizycznie niepodzielnej nieruchomości, uznać trzeba za bezzasadne
1. Organ administracji państwowej nie jest uprawniony do wydawania decyzji administracyjnej w sprawie adaptacji strychu na mieszkanie w sytuacji, gdy budynek nie stanowi wyłącznie własności Państwa lecz współwłasność Państwa i osoby fizycznej. Fakt zarządzania budynkiem przez Miejskie Przedsiębiorstwo Gospodarki Mieszkaniowej nie ma wpływu na zmianę stanu prawnego nieruchomości. 2. Wydanie decyzji
Złożenie przez dotychczasowego najemcę lokalu mieszkalnego zobowiązania do opróżnienia go wraz ze wszystkimi osobami reprezentującymi jego prawa nie wyłącza uprawnień osób objętych takim zobowiązaniem, a wymienionych w art. 39 zdanie pierwsze ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/, do otrzymania przydziału tego lokalu. Jednakże zobowiązanie takie wskazuje, że sam najemca
