Uchwała określająca jedynie zasady gospodarowania mieniem gminy, które stanowią lokale /budynki/ użytkowe nie dotyczy spraw z zakresu administracji publicznej, o których mowa w art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./.
W świetle art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ nazwa gminy wchodząca w skład nazwy rady gminy nie może odbiegać od nazwy samej gminy.
1. Orzeczenie wojewody o stwierdzeniu nieważności uchwały organu gminy /art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym - Dz.U. nr 16 poz. 95/ ma charakter deklaratoryjny i działa ex tunc. 2. Wyrażenie zgody na rozwiązanie z radnym stosunku pracy lub jej odmowa /art. 25 ust. 2 zdanie pierwsze powyższej ustawy/ pozostawione jest uznaniu rady gminy, a okoliczności rozwiązania
Bez względu na przedmiot sprawy i jego rzeczywisty związek z interesem prawnym gminy, gmina nie jest stroną postępowania administracyjnego w sprawie indywidualnej z zakresu administracji publicznej, dotyczącej osoby trzeciej, w której decyzję wydaje wójt tej gminy; ani gmina, ani żaden jej organ nie są uprawnieni do zaskarżenia do sądu administracyjnego decyzji organu odwoławczego /art. 197 Kpa/.
Uchwała rady miejskiej /gminy/, określająca dla przewodniczącego rady zryczałtowane miesięczne diety i zwrot kosztów podróży służbowych ponoszonych w związku z wykonywaniem czynności związanych z pracą rady, nie narusza art. 25 ust. 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./.
1. Zgodnie z art. 216 par. 1 i 2 Kpa do Naczelnego Sądu Administracyjnego można wnieść skargę na bezczynność organu administracji państwowej, a także do innego organu powołanego do załatwienia spraw indywidualnych, rozstrzyganych w drodze decyzji administracyjnej, jeżeli: 1) organ ten nie wydał w określonej sprawie decyzji w ustalonym terminie, a nadto 2) strona wyczerpała możliwość złożenia zażalenia
1. Użyte w art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o rozwiązywaniu stosunku pracy z pracownikami państwowymi mianowanymi w urzędach naczelnych i centralnych organów administracji państwowej oraz terenowych organów administracji rządowej /Dz.U. nr 51 poz. 300/ pojęcie nieostre "inne ważne przyczyny" jako podstawa rozwiązania stosunku pracy musi być interpretowane zgodnie z podstawowymi założeniami
1. Nie ma podstaw prawnych do zatrudnienia radnych w celu pełnienia funkcji w radzie gminy na podstawie stosunku pracy czy też stosunków cywilnych. 2. Przysługujące radnemu /w tym także przewodniczącemu rady/ przywileje z tytułu pełnionej funkcji nie należą do materii organizacji wewnętrznej oraz trybu pracy rady i jej organów, określanych przez statut gminy /art. 22 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o
Treść przepisu art. 45 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 34 poz. 198/ nie daje podstaw do przyjęcia, że wojewoda może wydawać decyzje jako organ odwoławczy również po dacie utworzenia kolegiów odwoławczych przy sejmikach samorządowych
1. Wybór przewodniczącego rady gminy nie stanowi podstawy do nawiązania z nim stosunku pracy w rozumieniu art. 73 par. 1 kodeksu pracy. 2. Zatrudnienie przewodniczącego rady gminy w tym charakterze nie znajduje podstaw prawnych ani w ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, ani w kodeksie pracy.
1. Przekroczenie przez wójta lub burmistrza terminu przedłożenia wojewodzie uchwały rady /art. 90 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym - Dz.U. nr 16 poz. 95/ nie pociąga za sobą ujemnych skutków prawnych co do samej uchwały, jak i co do możliwości podjęcia działań nadzorczych przez wojewodę. 2. Artykuł 91 ust. 1 powyższej ustawy stanowi samodzielną podstawę do wydania rozstrzygnięcia
Przepisy obowiązującego prawa nie zawierają norm i wskazówek technicznych zabezpieczających tajność wyborów i dlatego przyjąć należy, że ustawowy warunek tajności jest zachowany, jeżeli każdy radny mógł głosować w sposób uniemożliwiający innym osobom identyfikację treści głosowania z jego osobą.
1. Uprawnienie organów gminy do wykonywania budżetu i samodzielnego prowadzenia gospodarki finansowej /art. 30 ust. 2 pkt 4 i art. 51 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym - Dz.U. nr 16 poz. 95/ nie oznacza prawa uchwalania podatków i opłat innych niż przewidziane w odrębnych ustawach /art. 54 ust. 1 pkt 1 tej ustawy/. 2. Uchwała wprowadzająca opłatę lokalną od sprzedaży alkoholu
Do czasu określenia w odrębnej ustawie sposobu powoływania, organizacji i szczegółowych zasad działania regionalnych izb obrachunkowych, kontrolę gospodarki finansowej gmin i ich związków, w tym nadzór nad sprawami budżetowymi, wykonują wojewodowie, jeżeli w myśl dotychczas obowiązujących przepisów kontrola taka /nadzór/ należała do wojewódzkich rad narodowych /art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 22 marca
1. Samodzielność gminy może być realizowana tylko w granicach dozwolonych prawem. Organy gminy obowiązane są w swojej działalności przestrzegać przepisy powszechnie obowiązujące. 2. Wyłączna właściwość rady gminy w dziedzinie uchwalania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego nie obejmuje uprawnienia do uchwalenia zakazu, choćby czasowego wydawania decyzji administracyjnych o pozwoleniu
1. Sprzeczne z prawem są postanowienia uchwały rady gminy, w myśl których podstawę rozstrzygnięć w sprawach o ustalenie lokalizacji inwestycji miałyby stanowić nie ustalenia obowiązującego miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego, lecz rozwiązania przyjęte w materiałach do opracowywanego miejscowego planu szczegółowego. 2. Samodzielność samorządu terytorialnego w rozwiązywaniu lokalnych
1. Polecenie służbowe organu odwoławczego jest w zasadzie wiążące dla organu I instancji, gdyż organ ten uprawniony jest jedynie do przedstawienia swoich zastrzeżeń organowi II instancji na zasadach określonych w art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ i ewentualnego zawiadomienia organu nadrzędnego nad organem odwoławczym. 2
Przewidziane w uchwale organu gminy jednorazowe wypowiedzenie wszystkich umów najmu komunalnych lokali użytkowych w mieście w celu zorganizowania przetargów czynszowych, warunkujących zawarcie nowych umów i w celu wyeliminowania ze sfery handlu i usług jednostek gospodarki uspołecznionej, rażąco narusza zasady współżycia społecznego w rozumieniu art. 5 i art. 354 Kc i jest niezgodne z art. 18 ust.
Opublikowanie wykazów sporządzonych przez organ administracyjny o właściwości ogólnej uruchomiło tryb oddawania konkretnych działek w użytkowanie wieczyste w drodze wydawania decyzji. Żaden przy tym przepis rozporządzenia nie przewidywał możliwości "wycofania" określonych działek z opublikowanego wykazu. Z chwilą podania wykazu do publicznej wiadomości organ administracyjny jest związany zarówno warunkami
Wójt gminy, który wydał decyzję w pierwszej instancji, nie jest uprawniony do zaskarżenia do Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzji organu odwoławczego w tej sprawie /art. 197 Kpa/.
1. Przepis art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ reguluje wyłącznie konsekwencje już zaistniałego rozwiązania z urzędnikiem państwowym mianowanym stosunku pracy na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 2, nie stanowi zaś samodzielnej podstawy prawnej do wydawania decyzji o rozwiązaniu takiego stosunku, ani też nie może być traktowany
Gmina nie jest stroną postępowania administracyjnego w sprawie indywidualnej z zakresu administracji publicznej, w której decyzję wydał wójt tej gminy; w konsekwencji ani gmina, ani żaden z jej organów nie są uprawnione do zaskarżenia do Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzji organu odwoławczego /kolegium odwoławczego lub wojewody/.
Prawo podejmowania uchwał w sprawach majątkowych gminy przekraczających zakres zwykłego zarządu, dotyczących między innymi zaciągania długoterminowych pożyczek, nie może być przez radę gminy cedowane na organ wykonawczy, jakim jest zarząd.
Powołując się wyłącznie na art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95/, rada gminy nie może ustanawiać ogólnie obowiązujących nakazów lub zakazów ani też ustalać takich nakazów i zakazów w sprawach indywidualnych z zakresu administracji publicznej, a więc również nie może wstrzymywać wykonania decyzji administracyjnych.
