Postanowienie NSA z dnia 9 października 1998 r., sygn. II SA 760/98
Skarga na postanowienie wydane na podstawie art. 219 Kpa jest dopuszczalna. Zgodnie zatem z art. 17 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ dopuszczalna jest również skarga na bezczynność organu w sprawie wydania zaświadczenia.
Członkowie wspólnoty samorządowej mogą decydować w drodze referendum o takich sprawach dotyczących tej wspólnoty, które mieszczą się w zakresie zadań i kompetencji jednostki samorządu terytorialnego, której mieszkańcy są członkami.
Jeżeli strona korzysta nieprawidłowo z przysługującego jej prawa do zaskarżenia orzeczenia sądowego i w związku z tym spotyka się z zasadnym odrzuceniem wniesionego przez nią środka, to nie może skutecznie odwoływać się do art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, jak też do art. 6 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada
Na wynik kontroli przewidziany w art. 24 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442 ze zm./, określający ilość i wartość wyrobów lub usług, których dotyczą uchybienia przewidziane w art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji /Dz.U. nr 55 poz. 250 ze zm./, przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego /art. 16
Organ administracji niewłaściwy w sprawie, stosownie do art. 65 par. 1 Kpa, ma obowiązek niezwłocznie przekazać wniosek strony właściwemu organowi. Nieprzekazanie wniosku strony innemu, właściwemu w sprawie, organowi administracji uprawnia stronę do złożenia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na bezczynność organu.
Jeżeli w dacie orzekania przez sąd administracyjny istniała decyzja administracyjna, do której wydania organ został przez ten sąd zobowiązany, nie ma podstaw do wymierzenia organowi grzywny w oparciu o przepis art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./. W sytuacji natomiast, gdy w dacie wniesienia skargi upłynął już termin wykonania
Przewodniczący Rady, ze względu na pełnioną funkcję, powinien być uznany za osobę upoważnioną do odbioru pism adresowanych do Rady Miasta Zapoznanie z treścią pisma innych organów Rady, Prezydenta Miasta oraz zainteresowanych jednostek Urzędu Miasta powinno wynikać z właściwej organizacji wewnętrznej obiegu informacji w gminie. Nieprawidłowości tego obiegu nie mogą pociągać za sobą uznania doręczenia
Żona zmarłego, który był stroną postępowania, jest osobą nieuprawnioną w rozumieniu art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ do wniesienia skargi. Przysługujące jej mężowi prawa i obowiązki wygasły wraz z jego śmiercią.
Sąd administracyjny rozpoznaje skargi na bezczynność organów w przypadkach określonych w art. 16 ust. 1 pkt 1-4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, to znaczy w sytuacjach, gdy organ zobowiązany jest wydać decyzję administracyjną lub postanowienie w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie bądź które kończy postępowanie albo
1. Działania, które polegają wyłącznie na wyjaśnianiu określonych przepisów prawa, wypowiadaniu poglądów i opinii prawnych na temat treści i znaczenia określonych norm prawnych, wyrażaniu stanowiska na temat stosowania określonych przepisów prawa, nie są aktami lub czynnościami z zakresu administracji publicznej, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie
Przez "czynność" w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ rozumieć należy konkretną czynność materialno-techniczną z zakresu administracji publicznej, podjętą przez organ administracji państwowej, samorządowej i inny organ, który z mocy prawa powołany został do załatwiania sprawy z zakresu administracji publicznej
Przepis art. 35 ust. 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, odmiennie niż obowiązujący do dnia 30 września 1995 r. art. 199 par. 3 Kpa, nie zawiera ograniczenia do postępowania wszczętego przed organem administracji państwowej. Artykuł 35 ust. 4 powyższej ustawy obejmuje każdy rodzaj postępowania prowadzący do zmiany, uchylenia lub stwierdzenia
Dopuszczalność skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na postanowienia naczelnych i centralnych organów administracji państwowej, wydane w pierwszej instancji w trybie art. 106 Kpa, realizuje się tylko wówczas gdy strona uprzednio skorzystała z wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy /art. 127 par. 3 Kpa w związku z art. 144 Kpa i art. 34 ust. 1 i 2 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U
Zasada, że zażalenie do Sądu Najwyższego służy tylko na postanowienie sądu drugiej instancji odrzucające kasację nie jest sprzeczna z Konstytucją RP ani też z art. 6 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności z 1950 r. (Dz.U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284 i 285).
Przepisy ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./ ani inne przepisy prawa nie przewidują wydania decyzji administracyjnej w sprawie zwrotu nienależnej opłaty za zezwolenie na sprzedaż napojów alkoholowych. Ochrona interesów podmiotu spełniającego nienależne świadczenie publicznoprawne polega na możliwości żądania
Brak jest podstaw prawnych do wniesienia do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargi na orzeczenie organu pierwszej instancji, nawet jeżeli strona "nie wyczerpała" toku instancji w sensie merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy, a to wskutek niedotrzymania terminu do wniesienia odwołania od tego orzeczenia.