Przepis art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz.U. nr 55, poz. 234) ma odpowiednie zastosowanie do policjanta będącego członkiem Zarządu Terenowego Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego Policjantów (art. 67 ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji Dz.U. nr 30, poz. 179 ze zm.).
Na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze /t.j. Dz.U. 1991 nr 25 poz. 103 ze zm./ prokurator może wystąpić do sądu administracyjnego z wnioskiem o uchylenie uchwały organu samorządu terytorialnego w przedmiocie ustalenia opłat za wodę i wprowadzanie ścieków wydanej na podstawie par. 11 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1986 r. w sprawie urządzeń
Zgoda na pozostawienie w służbie w rozumieniu art. 45 ust. 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179/, ze swej istoty, musi być wyrażona przed wydaniem decyzji o zwolnieniu ze służby a w każdym razie w czasie zanim decyzja ta stała się ostateczna.
Rozkazy personalne, których treścią jest przeniesienie policjanta ze stanowiska służbowego w jednej jednostce organizacyjnej Policji do innej jednostki organizacyjnej Policji, są decyzjami administracyjnymi, przy czym nie jest to sprawa wynikająca z podległości służbowej w państwowych jednostkach organizacyjnych w rozumieniu przepisu art. 196 par. 4 pkt 2 Kpa.
Przepisy par. 15 ust. 2 i par. 16 ust. 1 pkt 1 zarządzenia nr 86 Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 6 września 1991 r. w sprawie określenia wysokości pomocy finansowej na budownictwo mieszkaniowe dla funkcjonariuszy Policji i Urzędu Ochrony Państwa oraz zasad jej przyznawania i zwracania /nie publikowanego/ wykraczają poza upoważnienie ustawowe i nie mają przymiotu prawa powszechnie obowiązującego;
Przy rozwiązaniu stosunku służbowego "z mocy prawa" zwolnienie ze służby następuje z mocy przepisu prawa bez wydawania decyzji administracyjnej, a więc pisma informacyjne, jakie towarzyszą temu rozwiązaniu stosunku służbowego nie mają charakteru decyzji administracyjnej i nie mogą być zaskarżane do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Skarga na decyzję o przeniesieniu policjanta na niższe stanowisko należy do kognicji sądu administracyjnego /art. 32 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji - Dz.U. nr 30 poz. 179 -i art. 3 ustawy z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego - Dz.U. nr 34 poz. 201/.
Uchylenie wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzji administracyjnych obu instancji zwalniających policjanta ze służby powoduje, że zwolnienie to przestaje obowiązywać i powstaje sytuacja analogiczna do znanej z kodeksu pracy instytucji przywrócenia do pracy; nie oznacza to jednak automatycznego powrotu na poprzednio zajmowane stanowisko.
Ustawodawca nie przewidział możliwości wypłaty ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy niewykorzystany w roku zwolnienia ze służby oraz za urlopy zaległe - w razie zwolnienia policjanta ze służby na podstawie art. 41 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179/.
Zwolnienie skarżącego w oparciu o przepis art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa /Dz.U. nr 30 poz. 180 ze zm./ może mieć miejsce ale do upływu maksymalnego sześciomiesięcznego terminu. Art. 31 ust. 1 i 2 cytowanej ustawy nie dotyczy sytuacji, kiedy funkcjonariusz sam prosi o zwolnienie.
W rezultacie uchylenia przez Naczelny Sąd Administracyjny decyzji w przedmiocie przeniesienia policjanta na inne stanowisko, sprawa wraca do organu I instancji, który obowiązany jest ponownie rozpoznać wniosek naczelnika wydziału o przeniesienie skarżącego do innej komórki organizacyjnej Policji. Wobec braku zgody organizacji związkowej na przeniesienie skarżącego do innej komórki organizacyjnej Policji
Okresowa opinia służbowa /art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji - Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./ nie jest decyzją administracyjną w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania administracyjnego.
Decyzja o zwolnieniu ze służby w Policji wydana na podstawie art. 41 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./ ma - zgodnie z obowiązującymi przepisami charakter związany /tzn. że z mocy prawa, wobec istnienia prawomocnego orzeczenia dyscyplinarnego o wydaleniu ze służby, wydanego przez właściwy organ, istnieje ustawowy obowiązek zwolnienia przez właściwy
Z punktu widzenia podstawy zwolnienia policjanta ze służby, określonej w przepisie art. 41 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./ istotne jest to, że w dwóch kolejnych opiniach, między którymi upłynęło co najmniej 6 miesięcy, stwierdzono niewywiązywanie się przez skarżącego z obowiązków służbowych w okresie odbywania służby stałej. Z tego względu nie mogły
Ustalona w par. 13 ust. 2 zarządzenia Nr 41 Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 9 marca 1993 r. w sprawie określenia wysokości pomocy finansowej na budownictwo mieszkaniowe dla funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej oraz zasad jej przyznawania i zwracania /Dz.Urz. MSW nr 3 poz. 40; zm. Dz.Urz. MSW nr 4 poz. 73/ zasada przeliczania pomocy pieniężnej
Opinia o służbie zwolnionego funkcjonariusza Urzędu Ochrony Państwa /art. 34 par. 1 i par. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Urzędzie Ochrony Państwa - Dz.U. nr 30 poz. 180/ w przeciwieństwie do opinii okresowej /art. 23 cyt. ustawy/, wydana jest w formie decyzji administracyjnej /art. 104 Kpa/.
1. W stosunku do decyzji administracyjnych w sprawach ze stosunku służbowego policjantów, regulowanego przepisami ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./, nie jest generalnie wyłączona dopuszczalność zmiany lub uchylenia ostatecznej decyzji administracyjnej w trybie określonym w art. 155 Kpa. To zaś, czy przepisy cyt. ustawy o Policji sprzeciwiają się uchyleniu lub
Wynagrodzenie prokuratorów za okres od dnia 1 stycznia 1992 r. do dnia 9 marca 1992 r. powinno być ustalone na podstawie przeciętnego wynagrodzenia w sferze produkcji materialnej w gospodarce narodowej bez wypłat z zysku w I kwartale 1992 r.
Nie jest 'rażącym naruszeniem prawa' w rozumieniu art. 417 § 1 k.p.c. niezastosowanie przez sąd przepisu uznanego przez Trybunał Konstytucyjny za niezgodny z Konstytucją, gdy Sejm uznał orzeczenie Trybunału za zasadne.
Decyzja o przeniesieniu policjanta na niższe stanowisko służbowe, wydana za jego zgodą w innych przypadkach niż określone w art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./, narusza ten przepis i podlega uchyleniu.
Zarówno odmowa przyjęcia do służby w Policji, jak i nieuwzględnienie żądania zainteresowanej osoby co do daty nawiązania stosunku służbowego, nie ma charakteru decyzji administracyjnej, podlegającej zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Dotyczy to także odmowy zmiany daty przyjęcia do służby w Policji określonej w decyzji o mianowaniu. Zachodzi zatem i w tym przypadku niedopuszczalność
